De 63ste Hongerspelen

Hoofdstuk 10

De volgende ochtend word ik wakker. Het is een vrij zonnige dag, met enkele wolkjes aan de hemel.

Gisteren tijdens het eten was ik zo stil dat het op viel dat ik ergens aan dacht. Ik moest steeds denken aan dat moment waarop hij met me mee wandelde naar huis. Zijn gezicht verschijnt telkens en als ik aan hem denk, moet ik blozen.

Ik kon aan niets anders denken en als ik dan lag te slapen, kon ik bijna niet slapen van de gedachte.

Ik doe mijn deken van mij af en zit op de rand van mijn bed. Ik heb gemengde gevoelens. Het is vandaag de dag van de boete en dat verminderd mijn goede humeur.

Hoewel mijn naam er maar 3 keer bij zit, heb ik kans om getrokken te worden.

Die gedachte gaat snel weg, als ik weer denk aan hem. Ik glimlach. Wie weet zie ik hem straks wel, als we bij de boete zijn.

Ik sta op en ga naar beneden. Mijn moeder zit al aan tafel, met een jurk die voor haar op de tafel ligt.

Ze kijkt me met een glimlach aan als ik binnen kom. Ze neemt de jurk vast en komt naar me toe.

'Hier', zegt ze en ze houdt de jurk voor me. 'Hij was nog van mij, toen ik zo oud was als jou.' Mijn ogen gaan open van verbazing. Ik vind de jurk prachtig en kan mijn ogen niet geloven.

De jurk heeft een lichtblauwe kleur en een strik die ik om mijn middel kan knopen. Ik kijk mijn moeder verrast aan.

'Je mag hem hebben, om aan te doen voor de boete', zegt ze blij.

'Oh, dankjewel, mam!' Ik ben zo blij, dat ik hem meteen wil aan trekken. Ze geeft de jurk aan mij en ik neem hem enthousiast aan.

Meteen storm ik de trap op, recht naar mijn kamer.

Als ik in mijn kamer kom, voel ik even aan het stofje van de jurk.

'Oooh.' Dat is het enige wat ik kan zeggen. Het stofje ken ik niet, maar het voelt wel heel goed aan.

Ik doe mijn kleren uit en trek de jurk aan. Ik kijk in de spiegel en zie dat ik er beeldig mee sta. Ik doe juist nog de linten rond mijn middel en bind ze dan vooraan vast.

Ik hoor iemand op de trap en even later komt mijn moeder mijn kamer binnen.

'Oh Nora', zegt ze. 'Je staat er beeldig mee.' Ze kijkt naar me met een blik die bijna kan huilen van geluk. Ze komt naar me toe.

'Je haar past echt perfect bij de jurk.' Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zie dat ze gelijk heeft. Mijn kastanjebruin haar geeft echt een mooi effect bij de lichtblauwe jurk.

'Nu nog je haar doen en je bent helemaal klaar om te gaan.' Ik glimlach. Mijn moeder komt naar me toe en gaat achter me staan om mijn haar te doen.

Ze neemt een borstel en kamt mijn haar ermee. Even later is mijn haar glanzend en mijn moeder blijft even staan om mijn haar te bekijken. Daarna gaat ze verder.

Ze vlecht mijn haar en even later is ze klaar met vlechten. Er hangt nu één lange vlecht op mijn rug. Nog twee gekrulde haarstukjes hangen aan de zijkant van mijn hoofd.

Mijn moeder glimlacht tevreden. 'Je ziet er prachtig uit', zegt ze.