De 63ste Hongerspelen

Hoofdstuk 17

We moesten nog twee dagen in de trein zitten voor we aan het Capitool aankwamen. Ik had me ondertussen al verdiept in de kleren en had me een simpele, maar wel mooie outfit gekozen.

Een simpele zwarte broek met daarop een abrikozenoranje trui erover. Ik moet immers mooi zijn als ik de trein uit stap.

Als ik uit het raampje kijk, zie ik de mensen van het Capitool al. Ze lijken dolenthousiast om ons te mogen ontvangen. Het valt me op dat ze allemaal kleurrijke kleding aan hebben. Bij sommigen vind ik het wat te overdreven.

'Het is tijd om uit te stappen!' roept Jane Blueberry enthousiast. Ze gaat ons voor en stapt de trein uit.

Ik aarzel even, maar stap dan toch de trein uit. Daarna worden we naar een aparte ruimte gebracht en even ben ik bang omdat ik alleen gelaten wordt.

Ik besef al snel dat dit de ruimte is waar ze me gaan opmaken. Ik moet er immers mooi uitzien voor de spelen.

Allerlei mensen maken mijn lichaam mooier en doen allemaal dingen waardoor ik er mooier uit zou zien.

Ze zijn een tijdje bezig met dingen te doen, dat ik zelf niet meer kan volgen wat er gebeurd. Wat ik wel heb gemerkt is dat ze veel aandacht aan mijn gezicht besteden.

'Je gezicht is het eerste waar de mensen naar zullen kijken, liefje.' De persoon smeert snel een soort zalf op mijn gezicht. 'En daarom moet het er ook mooi uit zien.'

Ze gaan verder met mijn gezicht, één iemand doet mijn gezicht en de andere doet mijn haar.

Even later ben ik helemaal klaar. Het voorbereidingsteam gaat weg en niet veel later komt ook mijn styliste de kamer binnen.

Het is een jonge vrouw met een lichtpaarse jurk en lichtgeel haar. Haar wimpers zijn lang en hebben ongeveer dezelfde kleur als haar jurk.

Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Hoe zou ze zijn?

'Oh, dan moet jij Nora zijn!' Ze lacht.

Ik knik een beetje verlegen.

'Ik ben Maya, je styliste. Ik ga je helpen met je outfit voor tijdens de openingsceremonie. Je moet immers een goede indruk geven aan de mensen.'

Ze kijkt me aan en gaat dan zitten. 'Jouw District staat bekend om de steenkool. Toch?' Ze kijkt me aan maar hoeft duidelijk geen antwoord.

'Wel, ik dacht om je de kleur zwart te geven. Want steenkool is zwart.'

Er gaan dingen door mijn hoofd van wat de outfit zou kunnen zijn.

'Er valt niet veel te doen met een zwarte kleur, dus het was best moeilijk voor Livia en mij om te ontwerpen. Uiteindelijk zijn we op een idee gekomen dat nog best mooi is. Het is simpel, maar mooi.'

Ze laat me haar schets zien. Ik ben onder de indruk van haar ontwerpkunsten, want het ziet er inderdaad heel mooi uit, hoewel het best simpel is.

Een paar uur later ben ik helemaal opgemaakt en ik heb mijn outfit aan voor de openingsceremonie.

Het voelt heel raar aan om zo'n volledige jurk aan te doen. Ik ben het gewend om een normale, simpele jurk aan te doen, maar dit is toch wat anders.

Mijn jurk is volledig zwart, maar is bedekt met kleine diamantjes die het wel mooi maken.

Op mijn rug en schouders hangen grote veren en in mijn bruin haar zit een zwart, glinsterend kroontje. Het lijkt alsof ik nu al een winnaar ben.

Nash komt ook binnen. Hij heeft een volledig andere outfit aan als mij, maar wel gemaakt van hetzelfde materiaal.

Hij ziet er echt prachtig uit in die outfit, dat moet ik toegeven. Hij knikt naar me. We zijn allebei klaar voor de openingsceremonie.