Cinayet Büro

Bölüm 6: Çinçin

12 Ekim 2011

   ''Kapıda zorlama yok. Muhtemelen tanıdığı biriydi. Maktul muhtemelen su aldığı sırada, katil sırtından bıçaklamış. Maktul hemen ölmemiş, boğuşarak buraya kadar gelmişler. Mutfakta da aynı buradaki gibi kan birikintisi var. Ancak buradaki daha yoğun. Muhtemelen maktul aldığı yaraların çoğunu burada almış. Etrafa baktık ancak buralarda kamera olmadığı için elimizde görüntü yok. Komşular eve bir adamın geldiğini görmüşler ama yüzünü atkıyla kapatmış. Sadece deri ceket giyen biri girmiş eve. Tüm bildiğimiz bu.'' diye tamamladı Komiser Metin. ''Anlaşıldı Metin. Öyleyse dava cinayette, eğer bir gelişme olursa haber verirsiniz. Kolay gelsin.'' dedi Savcı Beyza. ''Komiserim biz etraftakileri biraz daha sorgulayalım. Bakkala gidelim bakalım alacağı vereceği var mı veya tanıyan var mı bu adamı biraz soruşturalım.'' diyerek olay yerinden ayrıldı Ahmet. Yanında bulunan diğer Komiser Yardımcısı Ali'ye döndü. ''Ali ne diyorsun olay için ?'' ''Vallahi Ahmet ne diyeyim. Burası Çinçin, sende biliyorsun burada olay bitmiyor. Kim bilir adamı neden bıçakladılar ? Bilişimdekiler telefonu kırdıklarında iyi kötü anlarız ne olup bittiğini.''

   ''Komiserim etrafı sorguladık. Çok fazla tanıyan yok adamı. Uyuşturucu sattığı söyleniyor. Herkes bu yüzden öldürülmüş olabileceğini söyledi. Herkese karşı mesafeliymiş.'' ''Anlaşıldı Ahmet. Bu durumda büroya geri dönelim elimizde bir şey yok şimdilik. Olay yeri raporunu ve bilişimdekilerin işlerini bitirmelerini bekleyeceğiz. Ali sen maktulün ailesi ile görüş. Ahmet senden istediğim de büroya gidince adamın dosyasına bakman. Belki bir şey buluruz oradan.'' dedi Metin. Bildikleri tek şey eve giren deri ceketli bir adam, katili tanıyan ve uyuşturucu işinde olan maktul.

   ''Tuzunu biraz az atmışsın ama çok güzel pişirmişsin.'' dedi Ayşegül. ''Hem överim hem de söylenirim diyorsun yani.'' diyerek tuzu Ayşegül'e uzattı Ahmet. Ahmet bürodan eve geleli henüz iki saat olmuştu ancak bu iki saatte Ayşegül'e akşam yemeği hazırlamış, mumları yakmış ve güzel bir müzik listesi hazırlamıştı. Klasik bir romantik akşam yemeğiydi. Ancak tüm romantizmi bozan bir tutam eksik tuz. ''Sana çok imreniyorum. İşten eve geliyorsun birde bu kadar güzel yemek yapıyorsun. Ben olsam kesin bir yumurta kırar al be ye derdim. Hatta onu bile yapmaz kendimi yatağa atar sen eve gelene kadar yatar kalkmazdım.'' Ahmet hafifçe gülümsedi. Yemeklerini yedikten sonra masayı beraber topladılar. Ardından ikisi kendini koltuğa attılar. Ahmet Ayşegül'ün dizine yatmıştı. Pijamalarını giyen çift beraber film izlemeye başladılar. ''Bu kadın adamı sevmiyor mu ? Niye böyle yaparak kendini uzaklaştırıyor adamdan ? Ayrıca en azından alt yazıları açalım çok hızlı konuşuyorlar takip edemiyorum.'' diye biraz meraklı biraz sıkılmış şekilde sordu Ahmet. ''Hayır öyle değil kadın adamı çok seviyor. Hatta adamın kendisinden bile fazla seviyor onu. Ama adamı üzmekten...'' diye konuşurken Ayşegül, Ahmet sevdiği kadına bakıyordu. Ayşegül ise televizyona bakarak ona durumu anlatıyordu. Önce hallerine baktı Ahmet. Pijamalarıyla oturuyorlardı. Ahmet onun dizinde yatıyordu. Bir yandan mısır yerken bir yandan film izliyorlardı. Garip bir şey yoktu. Ama Ahmet garip hissediyordu. Kendini bu koltuğa, şuan ki hallerine ait hissediyordu. Ayşegül'e baktı. O kadar güzeldi ki. Bir yandan ona heyecanlı heyecanlı filmi anlatıyor bir yandan da merakla olanları izliyordu. Ayşegül'ün dizinde sonsuza kadar uyuyabilirdi. Güzel ölüm deriz ya hani o güzel ölüm bu olmalıydı. Sevdiğin kadının dizinde. Farkında olmadan cennete düşmüş olabilir miydi ? Veya rüyada mı ? Eğer rüyada ise kalkmak istemezdi. Kimse uyandırmasın beni. Beyin ölümüm gerçekleşsin ve aklımda kalan tek şey bu anı kalsın. ''Sonsuza kadar bu anıda sıkışıp kalayım ve asla çıkamayayım. Sonsuza kadar televizyondaki kadın sevdiği adamdan kaçsın ve sonsuza kadar Ayşegül bu kadının neden adamdan kaçtığını anlatsın.'' diye söylendi içinden.