Glow of the Darkness

2

Strona Amy

Dzisiejszy dzień jak na razie zaczął się idealnie. Zjadłam śniadanie nie plamiąc ubrań, a nawet udało mi się zakryć moje wory pod oczami. Trochę tuszu do rzęs, balsam do ust i spięcie włosów w kucyk. Pierwszy raz od dawna mogę przyznać, że nie wyglądam aż tak źle. 

- Promieniejesz - powiedziała Olivia wręczając mi kubek kawy, a zaraz potem wsiadając do samochodu Josha - Jedziemy?

Nie oszukujmy się. Nawet jak obiecywałam sobie, że nie będę się denerwować i będę pewna siebie, to nie udało mi się to. Pewność siebie wyparowała po wjechaniu na parking szkoły, a nerwy dołączyły do mnie na pierwszych światłach. Dlaczego te szkoły są takie ogromne. Ja się tu zgubie chodząc po tych korytarzach. Ile to ma sal? Jezu ile ludzi. 

- Nie masz zamiaru wysiąść? - spytał mnie Josh, gdy samochód już od dwóch minut stał na parkingu. - Chodźcie, przedstawię wam moich znajomych. - poszłam za nim. W ręku nadal trzymałam kawę, której nawet nie tknęłam. Podeszliśmy do grupki chłopaków. - To jest Carlos, Lane, Mateo, Louis, Brad, David, Lucasa już znasz. A to moja najukochańsza siostrzyczka Amy. - powiedział po czym rozwalił ręką mojego kucyka. Nie mam pojęcia po co mi wymieniał te wszystkie imiona skoro i tak ich nie zapamiętam. Mam gdzieś jego kolegów, z których połowa to aroganckie typy z drużyny futbolowej, a inni to egoistyczne imprezujące dupki. Mój brat zalicza się do obu tych grupek. 

- Miło było was poznać ale ja będę już iść. Mam lekcje za pięć minut lekcje, a muszę jeszcze znaleźć salę. - powiedziałam i odwróciłam się, za sobą usłyszałam tylko sarkastyczne "Oczywiście". 

***

- Nie wierzę, że pomyliła twoje imię. - zaśmiała się Kalani. Siedziałam razem z Olivią i jej koleżankami przy jednym ze stolików. Była pora lunchu, a ja nareszcie mogłam odetchnąć i uspokoić się. 

- Ona myli imię każdego. - dodała Olivia.  

- To prawda, ale jak można pomylić takie łatwe imię jak Amy i powiedzieć Ame, a potem spytać czy Amy to skrót od Amarthy.  - bulwersowała się Kalani, czarnowłosa dziewczyna, która wraz z rodzicami przyjechała z Hawaii i przeniosła się do tej szkoły dopiero w połowie pierwszej klasy. 

- Dziewczyny - uciszyła nas Stephanie - Cały stolik Carlosa się na nas patrzy. 

Rzeczywiście. Mój brat i jego znajomi patrzyli się na nasz stolik. Spojrzałam na Josha pytającym spojrzeniem, a on ruchem ręki kazał mi podejść. Podeszłam na sam środek stołówki, do jego stolika. Już miałam zacząć mówić, ale Josh mi przerwał. 

- Carlos się pyta czy będziecie u niego na imprezie. Musi wiedzieć mniej więcej ile osób przyjdzie. 

- Nie jestem pewna czy dzisiejsza impreza to dobry pomysł - zaczęłam

- Oczywiście - przerwał mi jeden z chłopaków, a mnie automatycznie przeszedł dreszcz- Josh, po co w ogóle zapraszasz swoją siostrzyczkę. Widać, że te imprezy nie są w jej typie. Przecież...

- Przyjdę - przerwałam na tyle głośno, że osoby ze stolików obok odwróciły się. Spojrzałam prosto w oczy brunetowi. Z daleka widziałam jego zielone tęczówki. Nagle zrobiło mi się zimno. Odwróciłam wzrok. Kim on jest, że potrafi sprawić, że człowiekowi się zimno robi. Elsa z Krainy Lodu w postaci męskiej? - Przyjdę - powtórzyłam znacznie ciszej. Po czym odeszłam. 

- Co to był za kontakt wzrokowy z Lanem? - Stephanie spojrzała na mnie swoimi mocno pomalowanymi oczami. 

- Lanem? - odwróciłam się. Wysoki brunet śmiał się razem z kumplami mojego brata. 

- Tak. To jest Lane. Ale odradzam. Jest naprawdę przystojny i inteligentny ale jak po wfie chłopaków poszłam do szatni i próbowałam go pocałować, odepchnął mnie i powiedział, że mnie nie zna. Gdy zrobiłam to samo z Bradem, on pierwszy mnie nawet pocałował. Chodziliśmy razem trzy miesiące. Ale z niego był dupek. Ehh... Wracając do Lane'a. Wydaje mi się, że chodzi ze studentką. A nawet jeśli nie ma dziewczyny. Skoro mi odmówił to tobie tym bardziej. - zaśmiała się Stephanie. W tym momencie przestałam ją lubić. 

-Nie podoba mi się nikt z grupki mojego brata, a tym bardziej męska wersja pieprzonej Elsy. Mam gdzieś twojego pieprzonego Lane'a. - powiedziałam stanowczo.

- Amy... - zaczęła Olivia - Odwróć się. - Odwróciłam głowę. Za mną stał Carlos, mój brat, Lucas i Lane we własnej osobie. Powinnam była ugryźć się w język. Co ja robię. Nie jestem sobą. Nigdy bym nie zwyzywała tak nikogo i nie znam jeszcze Stephanie żeby stwierdzać, że jej nie lubię. Za późno. Narobiłam już bałaganu, a pierwszy dzień nawet się nie skończył. Zielonooki brunet stał na przeciwko mnie. Dosięgałam mu ledwo do ramienia. Podniosłam głowę zaglądając mu prosto w oczy i od razu tego pożałowałam. 

- Amy - powiedział chłodnym tonem 

- Co? - odezwał się Carlos. 

- Ty jesteś Amy? - Brunet spojrzał na niego, a ten od razu posłał mi współczujące spojrzenie. 

- Słuchaj - odezwałam się - Nie chciałam urazić twojego ego tak mówiąc, ale ja już powinnam iść.

- Nie - powiedział, a ja automatycznie się zatrzymałam - Zagrajmy w kalambury. Kategoria osoba. - dodał wskazując na mnie. - Hm? Ktoś ma jakiś pomysł kto to może być? 

- To jest moja najlepsza przyjaciółka, Amy - powiedziała spokojnie Olivia. Wow, moja przyjaciółka nie zaczęła się kłócić z kimś kto mnie obraził. Z jednej strony to dobrze. 

- Zła odpowiedź. Kujonowata, grzeczniutka siostra mojego kumpla, która myśli, że może mówić wszystko co jej przyjdzie do bezmyślnej główki. To jest poprawna odpowiedź. - chciał już odejść ale...

- Teraz moja kolej - wypaliłam. Kurde czasami siebie naprawdę nienawidzę. Ok, głeboki wdech. Nie ma już odwrotu. - Kategoria natura. - powiedziałam sięgając po otwartą butelkę wody stojącą na stoliku za mną. Szybko ją przechyliłam, a cała zawartość wyleciała na chłopaka stojącego przede mną. Zanim Lane zdążył się odsunąć, butelka była już pusta. - Nie zgadłeś. To był wodospad. - odparłam, po czym szybko wzięłam plecak i wyszłam ze stołówki. Zostały mi jeszcze dwie lekcje. Ta szkoła jest ogromna, uda mi się uniknąć tego chłopaka. Dam radę. Naprawię to, co zepsułam.