Impossible Love ❀N.H.❀

Part 1

Liefde.

Liefde is iets speciaals. Iets wat je met z'n 2e hebt. Tenminste, dat denk ik. Zelf weet ik het namelijk nog niet. Nog nooit heb ik te maken gehad met echte liefde, iedereen weet wat van liefde af, wat het is en inhoud. Maar liefde voelen is iets anders. Ik heb geen idee hoe het voelt, de jongens waar ik iets mee heb gehad, was ik niet echt verliefd op.

"Je weet dat ik van je hou." zegt mijn beste vriend Niall nog steeds elke dag. Hij bedoelt dat anders dan dat ik wil dat iemand het bedoelt als hij zegt dat hij van me houdt. Hij bedoelt het als geven om, maar ik wil niet geven om, ik wil echt houden van. Dat je je buik voelt kriebelen elke keer als je elkaar aanraakt, want dat zeggen mensen dat je dat voelt als je echt van iemand houdt.

Hier denk ik al zo vaak overna. En nu ben ik 19. Nog niet heb ik ooit kriebels in mijn buik gevoeld of misschien wel, dan zou het niks speciaals zijn. Hoe ik ooit aan een vriendje zou moeten komen heb ik echt geen idee van. 'Het overkomt je.' zullen mensen waarschijnlijk zeggen. Nou, mij overkomt het dus niet.

"Liefje, het eten is klaar!" roept mijn moeder. Ik zucht en ga rechtop op mijn bed zitten. Elke dag is hetzelfde, saai, als je je school hebt afgemaakt en een hbo diploma op zak hebt, moet je er wat mee gaan doen lijkt mij. Maar ik doe het niet. Ik zit elke dag op mijn kamer en spreek af met mijn beste vriend Niall.

Zo had ik me het leven niet voorgesteld, ik wil plezier maken, liefde voelen, alles wat leuk is. Tot nu toe is het enige lichtpuntje in mijn leven, Niall. Hij is er altijd voor me.

Ik loop de trap af en ga aan tafel zitten waar de rest van mijn familie ook zit. Mijn kleine broertje, Jim, is druk aan het vertellen over zijn dag op school maar ik luister er niet naar. Met moeite krijg ik mijn eten naar binnen. Niet omdat ik geen honger heb of bang ben dat ik dik word, het gaat gewoon niet makkelijk.

"Wat is er toch met je Ella? Ben je niet lekker?" Vraagt mijn moeder en ik kijk meteen op.

"Nee, alles gaat goed, het gaat gewoon wat langzaam, mag het?" Snauw ik terug en ik eet op mijn gemak verder. Iedereen om me heen is stil als ik rustig mijn eten op eet. Na het eten ruimen we de tafel af en loop ik weer terug naar mijn kamer.

"Hi Ni, kan je nog afspreken?" Stuur ik naar hem en ik wacht op antwoord.

"Isgoed, ik kom zo :)." Ik glimlach en wacht ongeduldig af totdat de bel gaat. Ik sprint naar beneden en trek de deur open. Mijn beste vriend staat daar. Zijn blond geverfde haar perfect naar de zijkant, een grijze sweater en een zwarte broek. Precies zoals het hoort.

"Hi." glimlach ik als ik hem een knuffel geef.

"Hi babe." glimlacht hij terug en hij drukt een vlug kusje op mijn wang. We zijn beste vrienden, we kunnen dit doen. Allebei weten we dat dit bij elkaar niks voorstelt. "Mijn ouders zijn niet thuis, zullen we naar mij toe gaan?" Vraagt hij en ik knik.

"Bye mam! Ik ben naar Niall!" Roep ik.

"Okay! Veel plezier!" Roept ze terug. Ik doe de deur achter me dicht en loop samen met Niall naar zijn huis dat naast dat van mij ligt.

"Je bent echt heel erg klein zonder je hakken." zegt Niall en hij legt zijn arm op mijn hoofd.

"Niall! Nee, stop!" Zeg ik beledigd en ik haal zijn arm van mijn hoofd. Hij lacht en ik kijk op naar hem. Het is niet dat hij een van de grootste is maar wel groter als mij, ik ben nou eenmaal klein. Daarom draag ik altijd kleine hakjes maar nu had ik daar gewoon geen zin in.

We lopen zijn huis in en ik haal opgelucht adem. In zijn huis voel ik me altijd zo thuis, vroeger waren we hier altijd omdat ik liever niet thuis was. Mijn ouders hadden vaak ruzie, vandaar dat ze nu ook gescheiden zijn.

"Wil je wat te drinken?" Vraagt Niall, ik kijk om naar hem en knik. Hij knikt ook even snel voordat hij naar de keuken loopt. Ik loop hem achterna en spring op het aanrecht. Hij schenkt het drinken in en geeft een glas cola aan mij.

"Thank you." zeg ik zachtjes en hij glimlacht.

"No thanks, zullen we buiten gaan zitten?" Ik knik, hij tilt me met zo'n rare kreet van het aanrecht af en lacht dan. Ik lach met hem mee als we naar de tuin lopen. Samen gaan we op de schommel zitten die er hangt, hier zaten we vroeger ook altijd op. Met mijn ene hand hou ik het touw vast dat naast me gespannen staat en waar de bank aanhangt en met mijn andere hand, klem ik het bankje vast.

"Ella?" Vraagt Niall zachtjes. Ik knik en kijk voor me uit, de koele zomer wind blaast zachtjes tegen mijn benen, gezicht en armen. Zachtjes schommelen we heen en weer. "Blijf jij voor altijd mijn beste vriendin?"

Ik kijk hem verbaast aan en hij kijkt me terug aan, nooit ga ik gewend raken aan de heldere kleur van zijn blauwe ogen.

"Tuurlijk blijf ik dat Niall, tenzij jij anders wilt?" Hij schudt zijn hoofd.

"Nee absoluut niet." hij glimlacht een beetje. Ik glimlach hetzelfde terug en leg mijn arm om zijn schouders.

"We blijven voor altijd beste vrienden." zeg ik vol zelfvertrouwen en ik druk een kus op zijn wang. Hij glimlacht breder en knikt snel.

"I love you." mompelt hij en hij kijkt me aan.

"I love you to Niall." zeg ik al ik plagerig mijn voorhoofd tegen dat van hem duw. Hij lacht en duwt dan terug.

"Always." zegt hij, ik weet wat hierna moet komen.

"Always."

~~~~~~~~~~~~~~

Hey girls! Het eerste hoofdstuk, ik hoop dat jullie het goed vinden? Ik ga proberen elke dag te updaten en voor een tijdje gaat dat lukken, maar niet altijd. Ik doe mijn best! Love you all and thanks for reading!! Xx :)