Impossible Love ❀N.H.❀

Part 3

Ella Point Of View ❀

Alles gaat snel, nog geen uur later ben ik onderzocht en zit ik rechtop in het lelijke ziekenhuis bed, mijn broertje, vader en moeder naast mij.

"Wat kan het zijn?" Vraag ik en ik kijk naar mijn ouders. Ze halen hun schouders op maar ze weten meer, sowieso. We wachten totdat er een dokter de kamer inkomt.

"Ella Rose?" Vraagt hij en hij kijkt me aan. Ik knik en hij zucht. "We hebben je lichaam onderzocht en uit de resultaten is gebleken dat je leukemie hebt."

Alle ogen keren zich tot mij, behalve die van mijn broertje, die snapt dit nog niet. Ik snap het maar al te goed.

"Leukemie?" Vraag ik verbaast en de dokter knikt.

"Ja, een vorm van kanker." ik leg mijn hoofd in mijn handen en schud mijn hoofd langzaam. "We gaan alles doen wat we kunnen om je te genezen."

De arm van mijn moeder glijdt om me heen en ze zet haar voorhoofd tegen mijn hoofd.

"Hoe gaan jullie dat doen dan?" Vraagt mijn vader en hij wrijft over mijn been.

"Chemotherapie geven, het heeft wel bijwerkingen, je bent sneller moe, je haar valt uit, veel pijn, je kan straks waarschijnlijk niet meer zelf eten, snel koud en stemmingswisselingen zijn de belangrijkste." ik kijk op en kijk de dokter bang aan.

"Wanneer begint dat?" Vraag ik.

"Over een paar daagjes, je bent er nu nog vroeg bij dus dan beginnen we ook vroeg. Je blijft wel in het ziekenhuis zodat we je in de gaten kunnen houden tot de chemo en daarna blijf je ook nog een tijdje." ik kijk naar mijn vingers en knik.

"Hoe veel kans is er dat ik beter word?" Vraag ik zacht.

"Dat is moeilijk te zeggen, we doen alles wat we kunnen." ik knik weer. "Laat het nog maar even bezinken." met dat loopt de dokter de kamer uit.

"Ik wil niet." zeg ik zacht tegen mijn moeder.

"Je kan niet anders sweetie, het komt wel goed." fluistert ze. Ik laat me in haar armen getrokken worden en ze wrijft over mijn rug.

"Niall moet komen." zeg ik hees. Ze knikt. "Nu." plak ik er snel achteraan en ik pak mijn telefoon van het kastje af. Meteen bel ik Niall.

"Heey Ella!" Zegt hij vrolijk.

"Niall.. ik lig in het ziekenhuis." zeg ik en ik bijt op mijn lip.

"Ziekenhuis? Wat?"

"Ja het ziekenhuis, kan je hier naartoe komen? Dan kan ik het uitleggen?"

"Ik kom er meteen aan."

"Dankje Niall, love you."

"I love you to Ella, tot zo." met dat hangt hij op. Ik gooi mijn telefoon voor me op het bed en kijk naar mijn moeder.

"Het komt wel goed liefje." ik bijt weer op mijn lip en wrijf in mijn ogen. "We wisten het al snel, nu kunnen ze er nog wat aan doen." ik knik en leg mijn hoofd tegen haar schouder als we wachten op Niall. Levenloos staar ik voor me uit, naar het naaldje dat in mijn hand zit.

De deur gaat langzaam open en Niall steekt zijn hoofd om het hoekje.

"Eindelijk, hier lig je, gaat alles wel goed?" Ratelt hij. Ik schud mijn hoofd. Mijn ouders staan op en lopen naar de gang, zodat Niall naast me kan zitten. Hij ploft neer en houdt zijn armen open. Ik geef hem een knuffel en dan komen voor het eerst de tranen op. "Wat is er?" Vraagt hij zachtjes.

Ik kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg. "Ik heb leukemie." fluister ik.

"Leukemie?" Vraagt hij verbaast. Ik knik en bijt op mijn lip. Hij haalt een hand door zijn haar en schudt zijn hoofd. "Hoe? Hoe kan dat?"

"Ik weet het niet, vanochtend werd ik wakker met bloed op mijn kussen, ik had dat opgehoest. Mijn vader belde mijn moeder en... nu zijn we hier."

"Babe.." zegt hij zacht en hij trekt me weer tegen hem aan. "We gaan dit doen, het komt allemaal goed. Ik blijf altijd bij je netals je familie. Alles komt goed." fluistert hij in mijn oor en ik knik. "Wanneer gaan ze starten?" Vraagt hij als hij me aankijkt. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan en zucht.

"Over een paar dagen, we kwamen er vrij vroeg achter dus dan beginnen ze bijna meteen." Hij knikt en wrijft over mijn hoofd. Ik kijk op naar hem en bijt op mijn lip. "Ik ben bang Niall, ik kan zo dood gaan."

"Niet aan denken, die mensen weten wat ze doen."

"Maar straks gaat er iets fout of geven ze me de verkeerde medicijnen."

"Dat gaat niet gebeuren, je wordt wel weer beter." ik zucht en ga op mijn bed liggen op mijn zij. Verveeld kijk ik naar zijn hand die voor me ligt. Voor wat uren lijkt zitten en liggen we daar. Uiteindelijk waren het maar 5 minuten.

"Ella.. ik.. uh." Stottert hij.

"Ja Niall?" Vraag ik en ik kijk op naar hem met veel moeite. Hij kijkt naar zijn handen en slikt even.

"Uh.. l-laat maar." stottert hij.

"Nee Niall, zeg het alsjeblieft, ik wil het weten." ik ga rechtop zitten op het bed met mijn armen om mijn knieën geklemd.

"I n-need to tell you something.. about.. me and you." Ik kijk heb verbaast aan als hij voor zich uit blijft kijken.

"Hoe bedoel je?"

"Het is.. arg." hij zucht en klemt zijn handen in zijn haar. "Ik weet, dit kan eigenlijk niet, ik ken je zo lang en..." Hij kijkt me aan en ik voel een bezorgd gevoel mijn lichaam binnendringen. "Ik vind je leuk." zegt hij zacht.

"Ik jou ook." zeg ik een beetje lachend.

"Je snapt het niet Ella. Ik hou van je." Ik rol mijn ogen.

"Ik ook van jou, dat vertel ik je ook elke dag."

"Ik ben verliefd op je." Zegt hij wat harder.

"M-maar.." Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en knijp mijn ogen dicht.

"Ik weet het, ik denk er al langer overna om het te vertellen en hier wist ik dat je niet weg kon. Vandaar dat het zo onverwachts komt en ik weet dat het echt niet kan. We zijn zo lang vrienden." Ik kijk hem aan en zie hem verdwaalt naar mij kijken.

"Niall. Ik weet niet.. het is.." Langzaam stop ik met praten als ik hem dichterbij zie komen.

"I want to be more than friends." fluistert hij. Ik sla mijn ogen neer en wenk mijn hoofd af. Het is lief, hij zet onze vriendschap van meer dan 16 jaar op het spel om samen met me te zijn. Ik kijk hem weer aan en zie hem uitgezakt op zijn stoel zitten. "Ik had het ook niet moeten zeggen. Sorry dat ik onze vriendschap heb verpest."

Ik zucht en bijt op mijn lip. Hij kijkt mij aan en ik kijk terug, meer naar heel zijn gezicht. Nog nooit heb ik naar hem gekeken ofdat hij knap is, daar hoefde ik nooit bij na te denken. Maar als ik dat nu wel doe, zie ik pas echt hoe knap hij is. Mijn ogen blijven hangen op zijn lippen en ik lik die van mij.

"Ella." zegt hij zachtjes, betrapt kijk ik in zijn ogen en ik bloos. Opnieuw komt hij dichterbij. Ik knijp mijn ogen dicht en bijt op mijn lip als zijn gezicht naast dat van mij zitten. Zijn geur vult mijn neusgaten, nu pas valt me op dat het super lekker ruikt. Op dit moment maken al die kleine dingen het beter.

"Mag ik?" Vraagt hij en ik knik. Voorzichtig zet hij zijn lippen op die van mij. Ik sluit mijn ogen en beweeg met mijn lippen tegen die van hem. Nu ben ik gewoon aan het kussen met mijn beste vriend en ik vind het helemaal niet erg.

Al snel haalt hij zijn zacht lippen van die van mij af en gaat hij normaal zitten op zijn stoel. Hij staart voor zich uit.

"Ik ben zo dom." Mompelt hij en hij kijkt naar zijn vingers.

"Nee." Zeg ik en hij kijkt naar mij als hij even een hand door zijn haar haalt. "Ik voelde vlinders." Fluister ik ongelovig.