Impossible Love ❀N.H.❀

Part 23

Ella Point Of View ❀

"Wat wil je voor je verjaardag?" Vraag ik aan Niall als we door de stad lopen, het was zijn idee om te gaan shoppen en voor mij komt het wel makkelijk uit.

"Hm.. misschien Fifa." zegt hij en ik knik. "Maar die is wel veel te duur."

"Hoe duur?"

"€50,-"

"Maar aan zo'n bedrag had ik wel gedacht hoor, je doet zo veel voor me." hij lacht even.

"Denk het dus mooi van niet princess, jij gaat echt geen cadeau kopen voor mij van €50,-" ik kijk op naar hem.

"Hoezo niet? Ik had al aan zo'n bedrag gedacht hoor." hij schudt zijn hoofd.

"Nee." ik zucht. "Het gebeurd echt niet. Ik wil niet dat je zo veel geld uitgeeft aan een spel."

"Maar het is voor jou, als jij dat toch wilt?" Hij schudt weer zijn hoofd en ik zucht weer.

"Ik vind het heel erg lief van je babe, maar zo veel geld gaat niet gebeuren. Ik weet wel iets anders."

"Ik zoek zelf wel iets." Mompel ik. Hij zucht zacht en verstrengelt zijn vingers met die van mij, om aan te geven dat hij het zo niet bedoelde en om sorry te zeggen zonder dat hij het echt hoeft te zeggen.

"Ik vind het veel geld." mompelt hij.

"Hou er alsjeblieft over op Niall, ik vind wel iets." zeg ik botter dan het eigenlijk hoorde en ik loop stug door, nu heb ik al geen zin meer om te shoppen, ik haal een andere keer wel wat.

Plots stopt Niall en trekt hij me ook stil, ik probeer mijn hand los te rukken zodat ik weg kan, maar hij houdt hem stevig vast en kijkt me aan.

"Dit gaat nergens over." zegt hij.

"Dit gaat wel ergens over." zeg ik en ik krijg mijn hand los.

"Nee! Ella! Dit moet goed komen, nog voordat ik naar mijn werk ga." roept hij me na, maar ik ren door, met hem achter me aan. Ik weet dat hij naar zijn werk moest, dat is aan de andere kant van de stad en daar komt hij alleen met de auto, vandaar dat hij niet helemaal naar huis toe kon rennen dan zou hij te laat zijn. Dus nu, loop ik rustig naar huis toe. Hij zal me toch niet achterna komen.

Ik open de deur en loop naar binnen, dit huis voelt anders als ik alleen ben, niet echt als een thuis. Normaal waren of zijn moeder en vader er of Niall natuurlijk. Ik loop naar onze kamer en ga op het bed liggen, mijn hoofd verborgen in zijn kussen.

Deze ruzie ging inderdaad nergens over, maar ik hoopte dat hij dat wel deed. Tegenwoordig hebben we altijd ruzie, als we al bij elkaar zijn. Meestal gaat het om niks, zoals nu. We beloven dan altijd dat we het beter gaan doen, dan komt er een make out session achteraan en dan is het weer goed. Voor een paar minuten weet ik dan weer hoeveel hij van me houdt, de volgende ochtend blijft dat nog even en dan is het gevoel weer weg.

Waarom ik dit doe weet ik ook niet, ik hou van hem, met heel mijn hart. Maar soms irriteer ik me gewoon zo aan hem, geen idee waarom. Hij is altijd lief voor me maar nog steeds weet ik iets te vinden waardoor ik boos op hem kan worden. De meest domme dingen zoals nu.

Ik lig hier nu denk ik een half uur, niet zo lang dus. Maar ik moet iets gaan doen. Ik loop naar beneden, pak een zak chips uit de keuken en zet boven een film aan, hier moet ik wel mee kunnen overleven de uren voordat hij thuis komt. Ik klem zijn kussen in mijn armen en druk mijn neus erin, precies als hem.

Nog geen uur zit ik tv te kijken als de voordeur open wordt gedaan. Verbaast kijk ik op, maar 1 iemand naast mij heeft de sleutel. De deur gaat weer dicht en dan loopt diegene de trap op en doet hij de deur open.