Part 22

1.3K 53 11
                                    

Ella Point Of View

Een paar weken later, lig ik samen met Niall op de bank.

"Weet je dat we in de afgelopen weken gewoon niks hebben gedaan?" Lacht hij en ik knik.

"Ja I know, maar het is wel fijn voor een keertje." hij knikt. "En over een paar daagjes ben jij jarig." zeg ik vrolijk en hij knikt.

"Jep, 22." ik knik en leg mijn voorhoofd tegen dat van hem. Tuurlijk hebben we wel wat gedaan maar meer de dingen die we altijd moeten doen. De dingen die we deden, deden we niet samen. We waren in hetzelfde huis (soms niet eens, dan moest hij werken), maar deden niks samen, alleen in de avond waren we samen en deden we dit, knuffelen.

"Niall.." begin ik zacht en hij knikt. "We doen nog steeds niks samen."

Hij zakt wat meer onderuit en zucht. "Klopt."

"We waren zo blij toen ik het ziekenhuis was, we konden dingen samen doen en nu hebben we de tijd en doen we het niet." Ik kijk op naar hem.

"Ik weet het babe." Hij legt zijn voorhoofd tegen dat van mij en zucht.

"Ik wil meer tijd samen, met jou." hij knikt.

"Ik ook met jou."

"We kunnen dit wel weer zeggen, net als de vorige keer, maar het komt toch niet uit." hij zucht weer.

"Laten we niks beloven maar het gewoon doen." ik kijk op naar hem en knik dan.

"Gewoon doen." hij knikt ook en ik kijk in zijn ogen, nog steeds de helderste kleur blauw die ik ooit heb gezien. "Tijd voor elkaar zou makkelijker zijn als we niet volwassen waren, dan hoefde ik niet te werken enzo."

Ik knik. "I know." zeg ik zacht.

"Sorry babe." ik schud hard mijn hoofd.

"Nee Niall, dat was dus niet het plan. Ik zeg alleen maar dat ik vaker samen met je wilt zijn, we hebben niks gezegd over schuld enzo." zeg ik en ik leg mijn hand op zijn wang.

"Ik weet het."

"Ik heb gewacht op het goede moment, geen idee of dat dat nu is, maar ik denk van wel." Ik ga op zijn schoot zitten en kijk in zijn ogen. Hij kijkt me verward aan, voorzichtig trek ik de beanie van mijn hoofd af en zijn ogen worden groot als mijn bruine haren eronderuit komen. Een klein lachje rolt over zijn lippen als hij rechtop gaat zitten en naar mijn haar kijkt, het komt nu tot mijn oren dus het groeit echt snel.

"Wow." zegt hij zacht en hij raakt mijn haar aan. "I missed this so much."

Voorzichtig laat hij zijn vingers door mijn haar glijden en ik bloos. Al een paar dagen moest ik de uiteinden van mijn haar in mijn beanie stoppen.

"Oh my god." Fluistert hij en hij kijkt nog steeds naar mijn haar. "Zo mooi." ik grinnik en bijt op mijn nagels. "Je bent de oude weer."

Ik kijk in zijn ogen, hij glimlacht en draait mijn haar om zijn vinger. Nog een half uur zitten we bij elkaar. Hij kan niet stoppen met mijn haar aanraken, heel de tijd heeft hij het wel vast.

"Niall! Laat me nou even wat te drinken pakken." zeg ik lachend als ik op wil staan, hij houdt me tegen door mijn haar vast te houden.

"But.. I want to hold it!" Lacht hij en ik kijk om naar hem.

"Niall.." hij grinnikt en drukt een kus op mijn voorhoofd voordat hij mijn haar loslaat. Ik loop naar de keuken toe, pak 2 glazen cola voor ons en loop weer terug naar de woonkamer.

"Gimme." zegt Niall en hij steekt zijn armen naar me uit. Ik zet de glazen op tafel en ga bij hem tussen zijn benen zitten. Hij kriebelt eerst nog door mijn haar en drukt zijn neus er dan in. "Waarom heb je dit geheim gehouden?" Mompelt hij.

Impossible Love ❀N.H.❀Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu