Impossible Love ❀N.H.❀

Part 32

Ella Point Of View ❀

Alles wilde ze weten, maar dan ook echt, alles. Ik loog alles bij elkaar, wat kon ik anders? Haar dood leuk vertellen dat ik de beste vriendin van Niall Horan was en een relatie met hem had, dat ik het meisje waar ze het overhad toen ze zei dat ze ineens verdwenen was? Niemand had haar nog gezien, niemand herkende me dus nog, dat wil ik graag zo houden.

Mijn voornaam is hetzelfde, mijn achternaam is Adams, dat was het eerste wat in me opkwam.

Gelukkig is ze nu weg en hoef ik geen vragen meer te beantwoorden. Het is nu half 1 en ik ben moe, heel erg moe, vandaag was een hele zware dag bij Nando's, zwaarder dan normaal.

Ik loop naar boven en kleed me om, mijn buik is alweer wat minder mager, gelukkig. Ik ga in mijn bed liggen en check mijn telefoon.

"Hey Ella, het is super lang geleden dat ik je heb gezien, nog een keer afspreken?" Stuurt Louis. Louis?

"Hey Loui, ik wil het liefst niks meer met Niall enzo te maken hebben.. als je begrijpt wat ik bedoel."

"Ja, dat had ik wel gemerkt, waar ben je?"

"Dat zeg ik liever ook niet, ik ben hier goed nu, alleen en dat wil ik graag zo houden."

"Ow, maar je bent mijn beste vriendin, ik mis je."

"Ik jou ook Louis, ik denk elke dag aan jullie maar.. het is zo riskant."

"Denk er maar nog overna, misschien gaat ons missen je brein wel overnemen." ik zucht even.

"Isgoed Louis, je hoort nog wel van me."

Ik ben zijn beste vriendin. Niall was die van mij. Ik veeg een traan van mijn wang af en leg mijn telefoon weg. Wat haat ik mijn leven, zelfs hier. Hier heb ik alleen Lillie en daarvoor moet ik ook alles verbergen.

Ik draai me op mijn rug en kijk naar de plek naast me, Niall hoort hier te liggen. We hoorden bij elkaar. Mijn allereerste echte liefde.

Het liefst wil ik terug naar huis, bij mijn moeder wonen, dan kon ik altijd huilen. Maar dan woont Niall naast me en dat kan ook niet. Moet je je voorstellen dat hij me tegenkomt op straat, no way.

Ik veeg mijn tranen weer weg en ga weer op mijn zij liggen. Mijn kussen heeft zwarte plekken van mijn uitgelopen mascara, ik haal het er altijd wel af als ik ga slapen maar er zijn genoeg momenten wanneer ik gewoon op mijn bed ga liggen en huilen.

Nu is mijn kussen nat, van de tranen. Ik probeer te slapen maar iedereen weet hoe moeilijk dat gaat als je moet huilen.

❀~❀~❀~❀

"Kom je een keer mee naar mij?" Vraagt Lillie en ik knik met tegenzin, begrijp me niet verkeerd, Lillie is aardig maar ik wil niet al te close met haar worden. Dan gaat ze te veel weten. "Laten we dan gaan."

We pakken de auto en rijden naar haar huis, het is niet zo ver weg. Ik stap het huis in en kijk om me heen, een knus huis, net als dat van mij.

"Mooi." zeg ik als ik rondkijk.

"Dankje." glimlacht ze naar me en ze loopt naar de keuken. Ik hang mijn jas op en loop haar achterna. "Jij gaat mee naar een concert van One Direction, in Londen." zegt ze vasbesloten.

"Ow? En hoe weet je dat zo zeker?"

"Dat heb ik besloten, ik wil er met mijn beste vriendin naartoe.. Dus.." wow, hoeveel mensen ben ik de beste vriendin wel niet van? Niet opschepperig bedoelt..

"En wat nou als ik niet wil?"

"Dan zorg je maar dat je wilt." lacht ze en ik zucht, dit zag ik dus al aankomen. "En we hebben backstage kaartjes, dus we kunnen ze ontmoeten." zegt ze blij.