Cherry Baby ♪ Jikook

🍒1👶

Yeni ficime merhaba deyinnnn:)

Aşağıda, bölüm bittiğinde azıcık boş yapacağım. Lütfen bana eşlik edin bebeklerimmm

Umarım bu da diğer ficlerim gibi sevilir. En önemlisi vote ve YORUM, satır arası yoruma bayılıyor bu kadın, görmek istiyorum.

Sizi seviyorum 🖤

•°•°•

"Evet baba, şimdi kapıdan girdim."

Dönen kapıdan girip tek şeritten güvenliğe doğru ilerlerken şirketin içini süzüyordum. Devasa bir hole sahipti. Babam güzel bir yerde çalışıyordu. Benden tam puan!

"Aferin oğluşuma. Şimdi sağa dön ve önüne çıkacak asansörlerden birine bin. Unutma 29. kata basacaksın."

O görmemesine rağmen, başımla onaylarken tarif ettiği gibi yaptım. Sırtımdaki okul çantası, bacaklarımı saran kot pantolon, gövdemi örten bebe mavisi sweat 'sen buraya ait değilsin Jungkook!' diye haykırıyordu. Haliyle, şık ve buraya yakışır bazı insanların bakışlarını üzerimde hissediyordum.

Sağa döndüm ve gördüğüm asansörler ile gülümsedim. İşte bu kadar!

Sakin adımlar ile ilerlerken birkaç kişinin önünde bulunduğu asansör açıldı ve içine, gördüğüm kadarıyla binen tek bir kişi bindi.

Sırtımdaki çantaya inat hızla koşarak kalabalığı aştım ve asansöre bindim. Yanımdaki takım elbiseli adam, beni fark ettiğinde, kafasını yerden kaldırdı. Ve şaşkınca bana baktı.

Önüme döndüğümde bana aynı ifade ile bakan insanlar görmek, kendimi şöyle bir süzmeme neden olmuştu. Acaba üzerimde bir şey mi vardı?

Bende bir gariplik olmadığına kanaat getirdiğimde elimi düğmelere attım. Tek basılmış kat olan, 30. katın, altındaki 29 sayısına bastım.

Üzerimde hissettiğim yoğun bakışlar ile yanımdaki adama döndüm. Bana anlamdıramağım bir şekilde bakıyordu.

"Bir sorun mu var bayım?"

Ona seslenmem ile aniden sendelemiş ve asansör demirine tutunmuştu. Korkmuş muydu benden? Üstelik hiçbir şey yapmamıştım.

"Sen... Sen kimsin?"

Ona söylemeli mıydım? Ya güvenilir bir insan değilse... Neyse Jungkook, babanın yanına gidiyorsun. O seni korur!

"Imm, ben Jeon Jungkook. Bu şirkette çalışan Jeon Hyunwoon'un oğluyum."

Küçük gözleri şaşkınlık ile büyürken anlamadığım pırıltılara ev sahipliği yapmıştı.

"Demek Bay Jeon'un sürekli bahsettiği, biricik, tek oğlusun."

Söyledikleri beni gülümsetirken başımı yere eğdim. Kollarımı arkamda bağlayıp ellerim ile oynamaya başladım.

"Evet. Tek erkek çocuğum. Dört tane ablam var."

Ayağım ile zemini çizmeye çalışırken konuştum. Dört tane, çok sevdiğim ablam vardı.

"Tanrım!"

Neşeli bağırması ile sıçrayıp ona döndüm. Yine yüzüme bakıyordu derince.

"Yüzümde bir şey mi var acaba bayım?"

Başını iki yana sallayıp gülümserken cevap verdi.

"Hayır hayır. Sen çok..."

Asansör durup 29. katta olduğumuz komutunu verirken gözlerimi bu garip adamdan aldım ve açılan kapıya çevirdim.