انا اسمى جميله صالح قررت النهارده اكتب مذكراتى احكى فيها كل حاجه حسيتها من يوم ماكبرت وبتمنى انكو تحسوها زى ما انا حسيتها .مش عارفه أبدأ منين ؟! بس خلاص هبدأ من أهم يوم فى حياتى اللى غيرهالى كلها .هو يوم ما عرفت أن بابا بيخون امى ده اليوم اللى انكسرت فيه ثقتى باغلى انسان كان فى حياتى . الإنسان اللى كان هو اول واخر حب فى حياتى بقيت مش عارفه اتعامل معاه ولا حتى ابص فى وشه ولا اعاتبه على اللى عمله .لأن مش عايزه اسمع مبررات مش هقتنع بيها .انا اصغر اخواتى صحيح متعلقه بأبويا بس متعلقه بأمى اكتر من وانا طفله عمرى ما قدرت اعمل حاجه من غيرها وكل ما بدأت اكبر بدأ أن لازم اعتمد على نفسى .ماكنتش عارفه لحد ما كملت ١٨ سنه فى الاول كنت بقوم وبقع وبحتاجها وعمرى ما نسيت كلامها أن مينفعش احب وان مفيش حد هيساعدنى غير نفسى ولازم ابقى بنت مسئوله ومعتمده على نفسى وان عمر ما اعتمد على راجل .لأن فى الحقيقة أن انا لا عندى أب يقف فى ضهرى ولا أخ يسندنى .الاتنين مجرد أشخاص غريبه عنى . وانا مش بس حفظه الكلام لا انا نفذته كله . لدرجة أن سيبت لاهلى البيت وبقيت فعلا معتمدة على نفسى ودلوقتي عايشه فى شقتى وعندى شركه wedding planner كبيرة جدا فى البلد وليا اسمى .
