☆☆☆
Czas jest teraz trochę trudny. Yoongi co chwilę ma kontrolę kuratora, który sprawdza, jak żyje. Miesiąc temu, gdy jego tata został zabrany na odwyk, nałożono mu kontrolę. To i tak jedna z lepszych opcji, bo równie dobrze, chwilę przed swoimi osiemnastymi urodzinami, mógł zostać wysłany do domu dziecka. Trudno nam teraz gdziekolwiek się poruszać, nie możemy wyjść na łyżwy, ani nigdzie indziej. Przeważnie siedzimy w garażu. W tajemnicy przed rodzicami wyniosłem z domu grzejnik elektryczny, byśmy tam nie zamarzli. Przyniosłem także koce, które znalazłem w piwnicy. Jest tam niezwykle przytulnie, dalej nie mogę wyjść z podziwu, że Yoongi zrobił to wszystko sam. Że powiesił te wszystkie lampki bez niczyjej pomocy. Tak samo obkleił całą ścianę zdjęciami, nie mając nikogo, kto by mu pomógł. Wszystko to jest cudowne. Spędzanie czasu w tym miejscu jest cudowne. Spędzanie czasu z Yoongim jest cudowne. Patrzenie na Yoongiego jest cudowne. Trzymanie się za ręce jest cudowne. Patrzenie sobie w oczy jest cudowne. To, gdy Yoongi daje mi całusy w czoło, jest cudowne. To, gdy nazywa mnie swoją gwiazdą, jest cudowne. Jest tak cudowne, że w końcu powiedziałem Yoongiemu, że za każdym razem, gdy się widzimy, czuję ciepło. Że czuję coś, czego nie umiem określić. On tylko się uśmiechnął i powiedział, że z czasem zrozumiem. Że on też potrzebował dużo czasu, by się dowiedzieć, co to za uczucie. Powiedział, że na mnie poczeka, i że nie mam się martwić, ani spieszyć. Pamiętniku, nie potrafię się martwić. Jestem spokojny, gdy wiem, że Yoongi też czuje to ciepło. Gdy wiem, że on też lubi ze mną być. Gdy wiem, że też lubi trzymać mnie za rękę. Gdy wiem, że jestem jego gwiazdą.
☆☆☆
2...
CZYTASZ
pamiętnik gwiazdy | yoonmin
FanfictionJimin ma jedenaście lat, gdy otrzymuje swój pierwszy w życiu pamiętnik. Jest on piękny i gotowy na to, by przechować każdy sekret młodego chłopaka, który z wielką ekscytacją będzie zapełniał każdą jego stronę. Wraz z mijającym czasem, plik złączonyc...
