Saturnalia ||ChanBaek

During The Purge

Bölüm şarkısı: astronaut in the ocean
*************

Baekhyun yatakta rahatsız bir şekilde kıpırdandı. Uykulu haliyle elini birkaç kez yana uzattı ama yanında kimseyi bulamadı. "Minhyuk..?"

Gözlerini zor da olsa araladı ama arkadaşını göremedi. "Minhyuk?!"

Odada hızla etrafına baktı ama karanlıkta çok bir şey göremiyordu. Elini yatağın altına koyduğu silaha götürdü ve sıkıca kavradı. Gece gece Minhyuk'un nereye kaybolduğunu düşünmeye çalışıyordu.

Olabildiğince sessiz bir şekilde ayağa kalkıp ışıkları açtı. Kafasını dışarı uzatıp karşıdaki tuvalete bakındı. Orada da yoktu. "Minhyuk? Buralarda mısın?"

Ses yoktu.

İçindeki panik dalgasını bastırmaya çalışıp birkaç adım attı. Evde hiçbir ses yoktu. Merdivene yaklaşıp aşağı baktı. Tam o sırada kapıda bir hareketlilik oldu. Eve biri girmişti.

Baekhyun titreyen elini düz tutmaya çalışırken silahı oraya doğrulttu. "Yaklaşma!"

Gölge durakladı. Ellerini sakin olması için yukarı kaldırdı. "Benim, Minhyuk!"

Baekhyun silahı kenara bırakıp aşağı koştu. Hızlıca salonun ışıklarını da açtı ve arkadaşını inceledi. "Kalp krizi geçiriyordum Minhyuk! Gece gece nereye kayboldun?"

"Önemli bir şey değildi. Uyanacağını düşünmemiştim."

Baekhyun arkadaşında yara olup olmadığını kontrol etmeye başladı. "Baekhyun... Bir şeyim yok." koluna baktığında yanıp sönen çipi gördü. Gözlerini kısıp çipi inceledi.

"Minhyuk... Öldürülen kişi sayısı sekiz yazıyor burada."

Minhyuk hızla kolunu çekti ve arkasına sakladı. "Önemli bir şey değil."

"Ne demek önemli bir şey değil? Sen kafayı mı yedin?"

"Eve saldırmak isteyenler vardı. Onları durdurmak zorunda kaldım."

Baekhyun kaşlarını kaldırdı. Ona inanmıyordu. "Hiçbir çatışma sesi duymadım. O kadar kişiyi öldürürken biraz ses duymam gerekirdi, değil mi?"

Minhyuk derin bir nefes aldı ve kolunu Baekhyun'un omzuna attı. "Hadi uyumaya devam edelim. Zaten çok yorgunum."

Baekhyun hızla ondan uzaklaştı. "Bana yalan söylüyorsun Minhyuk. Neden?"

"Tam olarak yalan değil. Sadece... Nasıl tepki vereceğini bildiğim için-"

"Arınma'ya mı katılıyorsun?"

Sessizce birkaç dakika birbirlerine baktılar. Minhyuk gözlerini yere çevirdi.

"Minhyuk. Bana cevap ver."

"Bak... Açıkçası... Arınma belki düşündüğümüz kadar kötü olmayabilir."

Baekhyun duyduklarına inanamıyor gibi gözlerini büyüttü. Ağzı şaşkınca açıldı. "Dediğin şeyi duyuyor musun?"

"Yani bir düşün, amacı öldürmek olanlar zaten Arınma boyunca ya hevesini alıp sıkılıyor ya da başkası tarafından öldürülüyor. İhtiyacı olan fakir insanlar birkaç mağaza soyuyor... Arınma'dan sonra devlet esnaflara kayıplarını kapatacak kadar para veriyor."

"Minhyuk..."

"İnsanlara iyi geldiğini inkar edemeyiz."

Baekhyun güldü. "Şaka yapıyorsun değil mi?"

"Hayır. Devletten hala nefret ediyorum, bu konuda hep senin yanındayım ama Arınma'nın gerçekten ruhunu temizlediğini hissetmiyor musun?"

"Sen kafayı mı yedin?!" Baekhyun sinirle ona yaklaştı ve işaret parmağını göğsüne bastırdı. "Dediğin şey uğruna yıllardır savaştığımız ilkelerle tamamen ters düşüyor!"