UFAKLIK

14.Bölüm ardanın ağzından (AŞK'tı bu) :D

Daha sonra yere oturdum ve ağlamaya başladım çok garip bir duyguydu o kadar çok vakit geçirmememize rağmen ona çok bağlanmıştım ilk defa bir kıza bu kadar çok bağlanmıştım oda gitti bunu ben yaptım herşeyi yine ben mahvettim hiç durmadan ağlıyordum biraz sonra durup ayağı kalktım mutfağa gidip su içtim daha sonra o bütün yaşananlar gözümün önüne geldi onun ağlayışları onunlan tanışmamız ufaklık diyişime kızması gülmesi espirileri sabah kalktığımda yaşamak için bir nedendi o ama artık yok etrafı dağıtmaya başladım çıldırmıştım bağırıyodum duvarları yumrukluyodum içimde büyük bir kararma vardı bunalmıştım daha sonra kapı çaldı kapıya doğru yürüdüm açtığımda zeynep karşımdaydı

''a-a-ar-arda ''dedi şaşkınlıkla

''ne var seni çekemicem şimdi'' deyip kapıyı suratına kapatmak istedim ama durdurdu

''peki sadece yanında durucam hiç konuşmicam söz veriyorum yanında olmama izin ver lütfen ''dedi yalvarırcasına bende kapıyı açık tutum içeriye doğru yürüdüm

''neyin var arda '' dedi

''hani susucaktın sen '' dedim sert bir şekilde kafamı kaldıramıyordum beni bu halde onun bile görmesini istemiyordum.

''söle lütfen sonra hiç bişey söylemicem söz '' dedi bende

''cemre gitti '' dedim

'' ee gitsin ne olucak '' dedi anlamsız bi şekilde  ona dönüp üstüne yürümeye başladım.                                                                                                                                     
'' farkında deilmisin onun gitmesiyle bende öldüm her sabah dershaneye gelmek için gülmek için bir nedenim vardı ve ellerimde kayıp gitti '' dedim ona bana bakıp şaşkınlıkla bakıyordu gözleri dolmuştu bunu görebiliyordum.

''nasıl sevebiliyosun bunu sana nasıl yaptı o kaç yıldır peşindeyim bana bunun çeyreğini göstermedin hiçmi değerim yoktu yokmuş anladım bu sefer anladım etrafında dolaşmıcam söz bidaha sesimi bile duyamicaksın '' dedi ve hızlıca dışarı çıktı buda neydi şimdi çok saçma bir gösteriydi .Onu düşünürken uyuya kalmıştım kaç gün olmuştu evden çıkmıyordum çıkmakta istemiyordum sabah kalktığımda direk biralara yöneldim arkadaşım evdeymiş umut.

''sen nasıl buraya girdin?'' dedim şaşkın bir şekilde

''olanları duydum eve hesap sormak için gelmiştim aslında ama sen baya bir bitmişsin bende korktum sonuçta eski dosttus şimdi hayatında sana yağcılık yapanlar çok suratına bakmazlar sende ne yaptığını bilmeden davranırsın yalanmı ?''dedi alaycı bir şekilde.

''umut ben bittim olum bi kızı bu kadar çok severken gitti içimdeki acı çok büyük '' dedim yere oturmuş bir şekilde omuzlarım çökmüştü saçlarım darmadağınıktı gözlerm mosmordu.

''bilirim bilmiyormusun yaşadım gel dershaneye gidiyoruz'' dedi kolumdan çekiştirmeye başladı.

''hopp dur olum napıyorsun '' dedim bağırarak.Ama o beni umursamıyordu o beni umursamadıkça daha çok sinirleniyordum ama haklıydı mağlesef daha ne kadar bu şelilde yaşayabilirdimki.

'' gel şuraya '' deyip odama götürdü üstümü giyindim ve dışarı çıktım arabaya binip yola çıktık dershaneye ulaştığımda karşımda onu gördüm cemreyi bana gidicem demişti ama gitmemişti neden?içimde çok galip birşeyler oluştu şaşkındım mutluydum bu hissi yaşamış gibiydim bazen düşünüyorum bu yaşadıklarım neydi umuta sordum bana AŞK dedi gülerek...