Zawgyi
..............ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုမွာ
ေဝ့ရင္းတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚလွဲ၊
ဖုန္းေဆာ့ရင္း သီခ်င္းဆိုေနတယ္။Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
Happy... birthday.... to.... you
အခန္းေဖာ္ျဖစ္သူက်န္းခ်န္ကေတာ့
ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္။
ဆိုစရာ႐ွားလို႔ ေမြးေန႔သီခ်င္းႀကီး
တေက်ာ့ၿပီးတေက်ာ့ဆိုေနတဲ့ေဝ့ရင္းကို
ထမ႐ိုက္မိေအာင္ ေဒါသကိုခ်ဳပ္တည္းေနရတာ။
ေနကပူ လူကပူနဲ႔ သီခ်င္းဆိုရင္ႏွာသံေပါက္တဲ့ေဝ့ရင္းေၾကာင့္ ေမြးေန႔သီခ်င္းေတာင္ ၾကည္ႏူးစရာတစ္ကြက္မွမ႐ွိေတာ့ဘူး။ ခဏေနေတာ့သီခ်င္းစာသားေျပာင္းသြားတယ္။May we eat your cake now
May we eat your cake now...
က်န္းခ်န္သည္းခံႏိုင္စြမ္းေတြကုန္သြားၿပီ။
ဒီေဖ....ကေတာ့။
က်န္းခ်န္ေျပးၿပီး ေဝ့ရင္းဖင္ကိုေဆာင့္ကန္တယ္။
ေဝ့ရင္းကလည္းသိတယ္၊ က်န္းခ်န္ဘယ္အခ်ိန္ထဆဲမလဲဆိုၿပီး စပ္ျဖဲျဖဲလုပ္ေနတာ။
မခံဘူး ေဝ့ရင္းကလည္း ျပန္ခ်တယ္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔အခန္းကို တံခါးေခါက္သံထြက္ေပၚလာသည္။
က်န္းခ်န္ထဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးအေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့လန္က်န္႔။
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းကို လန္က်န္႔ကေမးတယ္။'ေဝ့ရင္းေရာ...'
က်န္းခ်န္က ေဝ့ရင္းကုတင္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္ျပလိုက္တယ္။ ေဝ့ရင္းကေတာ့ ခုနကက်န္းခ်န္နဲ႔သတ္ေနတုန္းကလိုပဲ ကုတင္ေပၚကေန ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
လန္က်န္႔ကအခန္းထဲဝင္လာၿပီး ေဝ့ရင္းဆီေလ်ွာက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခါးေလးငံု႔ကိုင္းၿပီးေမးသည္။'မင္းေနမေကာင္းဘူးလား'
ေဝ့ရင္းလည္းေၾကာင္သြားတယ္။
YOU ARE READING
လက္ေဆာင္ (S-2) [လက်ဆောင် (S-2)] Completed
Fanfictionလက္ေဆာင္ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္းၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးပါပဲ။ လက်ဆောင်ရဲ့ထုံးစံအတိုင်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးပါပဲ။