လန္အိမ္ေတာ္ကိုေရာက္တဲ႔ေန႔ ေန႔လယ္စာစားၿပီးေတာ့
လန္က်န္႔ကေဝ့ရင္းကို ၿမိဳ႕ထဲအလည္အပတ္လိုက္ပို႔ဖို႔လုပ္တယ္။
အစကေတာ့ေဝ့ရင္းလည္းမသိဘူး၊
လန္အိမ္ေတာ္ကကားနဲ႔ပဲသြားမယ္ထင္ေနတာ..
ခဏေနက် လန္က်န္႔က သူ႔ရဲ႕ဆိုင္ကယ္ႀကီးထုတ္လာတယ္။'ဝါး....လန္းလွေခ်လား...'
ႂကြရြၿပီး အင္မတန္လွတဲ့ ဆိုင္ကယ္အစိမ္းေရာင္ႀကီးကို
ေဝ့ရင္းတေမ့တေမာၾကည့္မိသည္။'မင္း ႀကိဳက္လား..'
'အင္း...ေစာက္ရမ္းလွတယ္ကြာ'
'လာခဲ့..'
လန္က်န္႔က ေဝ့ရင္းကို သူ႔ေဘးနားေခၚၿပီး
ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းေပးသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ
ေဝ့ရင္းက မ်က္ႏွာခ်ိဳေလးေသြးၿပီး ေမးၾကည့္တယ္'ငါေမာင္းလို႔ရလား...'
'မရဘူး'
လန္က်န္႔က ေဝ့ရင္းကို ကြမ္က်ိဳးၿမိဳ႕ရဲ႕ေနရာစံု
ဆိုင္ကယ္နဲ႔လိုက္ပတ္ျပတယ္။
ၿမိဳ႕ေလးကစိမ္းစိုလန္းဆန္းၿပီး ႐ွဴရတဲ့ေလကိုကေအးျမေနသည္။
တစ္ၿမိဳ႕လံုးအႏွံ႔သစ္ပင္ေတြစိုက္ထားၿပီး
ဘြန္ဆိုင္းပင္ပုေလးေတြကေနရာတကာ။
လမ္းေဘးေစ်းခင္းၿပီးေရာင္းေနတဲ့
ဆိုင္ေသးေသးေလးေတြအမ်ားႀကီးပဲ။
ဝင္စပ္စုၾကည့္ေတာ့ စီးကရက္ေတြသီးသန္႔ေရာင္းၾကတာတဲ့၊
တံဆိပ္ေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ေတာင္႐ွိမယ္။
လန္က်န္႔ေတာင္ စီးကရက္တစ္ဘူးဝယ္လို႔
ဒီေကာင္ေသာက္တတ္ရဲ႕သားနဲ႔လ်ိွဳထားတာလားလို႔
ေဝ့ရင္းေတြးမိတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဘီယာတစ္ကတ္လည္း ဝယ္သည္။
ေဝ့ရင္းအံ့ၾသသြားတယ္....ဒီေကာင္က သူ႔ၿမိဳ႕မွာက် ၾကက္ဖဟ။ထို႔ေနာက္ လန္က်န္႔က ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကိုေခၚသြားသည္။
ကြမ္က်ိဳးၿမိဳ႕မွာ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေလးေတြက အသက္ပဲ တဲ့။
ဆိုင္ေလးေတြကၾကည့္လိုက္တာနဲ႔
မိသားစုအစဥ္အဆက္လုပ္ကိုင္လာတဲ့
အေငြ႔အသက္မ်ိဳးေလးေတြ။
အသီးအရြက္ေလးေတြကလတ္ဆတ္ၿပီး
ေခါက္ဆြဲကလည္း ႏူးအိေနတာပဲ၊
အသားဖက္ေတြက ႏူးညံ့ၿပီးေကာင္းလြန္းလို႔
လ်ွာေပၚမွာေပ်ာ္ဝင္သြားသလိုပဲ။
YOU ARE READING
လက္ေဆာင္ (S-2) [လက်ဆောင် (S-2)] Completed
Fanfictionလက္ေဆာင္ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္းၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးပါပဲ။ လက်ဆောင်ရဲ့ထုံးစံအတိုင်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးပါပဲ။