သခင်စေရာ

သခင် ထိုကလေးအပေါ်မှနေ၍အဝတ်အစားများအကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ထိုအကောင်ပေါက်ကမကြည့်ရဲ၍ခေါင်းလေးစောင့်ငဲ့ထားလေသည်။ခေါင်းစောင်းထား၍လည်တိုင်နုနုကသွေးကြောများပေါ်နေသည်မှာကိုက်ပစ်ချင်စရာကောင်းလှသည်။အတွေးထက်လက်တွေ့ဆန်သောကျွန်တော်ကသူ့လည်တိုင်အား စုပ်ယူလိုက်သည်။

"အာ့ အ့"
အကောင်ပေါက်မှာမွေ့ယာစလေးများအားတင်းတင်းကြပ့်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ထိုကလေး၏ရင်ဘတ်မှအနီရောင်အဖုလေးများအား တစ်ဖက်ကညှစ်၍တစ်ဖက်ကစုပ်ယူလိုက်သောအခါ

"အင့်. အဟင့် အ့"
ထိုကလေးမှာမွေ့ယာနှင့်ကျောနှင့်ပင်လွတ်နေချေပြီ။
သခင်လည်းထိုကလေး၏အနီရဲရဲအပေါက်ဝလေးအား
လက်တချောင်းဖြင့်စတင်ထည့်လိုက်သည်။

"အား နာ နာ တယ် အဟင့်"
နှုတ်ခမ်းလေးဟကာထိုကလေး၏လက်များမှာ သခင့်ကျောပေါ်သို့ရောက်လာပြီးခပ်တင်းတင်းဖက်ထားလေသည်။သခင်လည်းလက်နဲ့ချဲ့၍အတော်အတန်ရလောက်တဲ့အနေအထားမှ ထိုကလေး၏အပေါက်ဝရဲရဲလေးထဲသို့ သူ့ညီငယ်အား ထည့်လိုက်လေသည်။

"အ့ အ့ ဦး သား သား နာတယ် အဟင့်"
ထိုကလေးမှာခေါင်းလေးရမ်းရင်းပြောလာသည်။

"အင်းတင်းကြပ်နေတာပဲကွာ အင့်"
သခင်ထိုကလေးအားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်းအားကုန်ဆောင့်ထည့်မိလေသည်။

"အင့် နာ နာတယ်လို့ ဦး ဖြေဖြေး"

ရင်ခွင်ထဲငို့အတင်းတိုးဝင်ရင်ညညိးနေလေသည်။
ထိုကလေးမှာမျက်ရည်များပင်ကျနေလေသည်။သခင်လည်းဘယ်လိုမှရပ်လို့မရပေ။သူဒီကလေးနဲ့မှ သူမဟုတ်သလိုခံစားနေရတာ။သူ့ကိုယ်ကိုစိတ်တိုလာပြီးထိုကလေးအပေါ်စိတ်တိုတာတွေပုံချပြီးအကြမ်းအရမ်းဆောင့်ပစ်သည်။

"ဦး ဖြေး ဖြေး မရ အ့ အ့ မရဘူး အဟင့်"
ထိုကလေးတောင်းပန်သံကြားသော်လည်းသူမရပ်တန့်မိ။

"အင်း မင်းအတွင်းသားလေးက နွေးနေတာပဲ"

"အင့်ပြီး ပြီးတော့မယ်"
"အ့ ဦး အဟင့် "
ထိုကလေးကိုယ်အားဖက်ပြီး မင်းသခင်သူ့ကိုယ်လေးထဲတွင်ပဲပြီးလိုက်သည်။သူကိုယ်ထဲပြီးဖူးတာဆိုလို့ထိုကလေးတယောက်ထဲပင်ရှိသေးသည်။မင်းသခင်လည်းထိုကလေးကိုယ်လုံးအိအိလေးအား ဖက်ရင်းအိပ်စက်ခြင်းဆီသို့။