03. 52
Leva, mesajı gördükten ve canı çıkarcasına ağladıktan sonra bir şekilde kendini toparlayıp hızla evden çıktı. Ve hastahaneye ulaşabilmek için son süratle ilerliyordu. Sonunda ulaştığında saat sabah dördü gösteriyordu.
Arabayı park edip içeri girer girmez danışmaya koşarak masasına bir kaç kere vurdu. Hemşire ona dönüp baktığında ağlamaktan onunla konuşamıyor ve bu hali onu deli ediyordu.
Kurumuş boğazını temizleyerek sesinden çıkabilen son kalıntılarla hemşireye söylemesi gereken ismi heceledi.
" Pa-park Ji-min."
" Anlayamadım hanımefendi. Bir daha tekrarlar mısınız? "
Leva tekrar kendini toplamaya çalışarak konuştu. Jimin için oldukça endişeliydi ve onu bir an önce görmek istiyordu.
" Park Jimin."
" Ah, siz bu gece getirilen hastadan bahsediyorsunuz. "
Leva göz yaşlarını silmekle uğraşırken başını salladı. Çok bitkin ve dehşet içerisinde görünüyordu. Hemşire onun bu halini görünce iyi olmadığını anlayarak Leva' nın yanına gelip koluna girdi.
" Benimle birlikte gelirseniz size yardımcı olabilirim. "
" Nereye götürüyorsunuz beni? "
" Haliniz hiç iyi görünmüyor bayan.."
" Leva. Adım Min Leva."
Hemşire onu onaylayarak kolundan hafifçe ilerletip bir odaya getirdi. Leva etrafa bakarken panikle konuştu.
" Ben iyiyim. Serum ya da sakinleştirici istemiyorum. Lütfen bana Park Jimin' in şu anda nerede olduğunu söyler misiniz? "
" Bakın siz de iyi görünmüyorsunuz. Lütfen ısrar etmeyin de bir serum takalım. Sevgiliniz sizi böyle görürse daha çok üzülmez mi? "
Leva kadının bu ısrarını anlamıyordu. Ona anlaması için daha kaç defa istemediğini söylemesi gerekiyordu. Sinirlenerek hemşireye bağırdı.
" Sen beni anlamıyor musun be kadın? Park Jimin nerede diyorum sana?! "
" Tamam, sakin olun. Bay Park şu anda gözetim altında tutuluyor."
Leva bayılacak gibi olsa da kendini direnmeye zorladı. Jimin' i kanlı canlı görmeden içi rahat etmeyecekti. Hemşirenin koluna asılarak onu müşahede odasına götürmesi için rica da bulundu.
" Lütfen, bir kere görmeme izin verin. Sadece bir kere. "
" Üzgünüm ama buna yetkim yok."
Leva hıçkırıklara boğulurken hemşire omzunu sıkarak destek olmaya çalıştı.
" Dilerseniz sizi Bay Kim' in yanına götürebilirim. Öğrenmek istediğiniz her şeyi size söyleyecektir. "
" Lütfen hemen gidelim. "
Hemşire ile birlikte üçüncü kata çıktıklarında koridorun en sonunda ki odaya ilerlediler. Leva hemşirenin kolundan çıkarak odaya daldı. Doktor Kim' i şehrin akan hayatını izlerken buldu. Ani bir kapı sesiyle yavaşça arkasını döndü ve önce Leva' ya sonra hemşireye baktı. Hemşirenin yüzünde ki o mahçup bakışlar hemen fark ediliyordu.
" Bay Kim ben çok özür dilerim."
Doktor Kim yorgunluk yüklü bir gülümseme ile karşılık verdi.
