-17. 43
Olaydan hemen sonra üçlü bunun üzerine konuşuyorlardı.
" Violet babasını neden bu kadar çok öldürmek istemiş olabilir ki? "
Leva gözlerini devirdi. Aklına kendi babası geldi ve sanki şu an Violet' in sesinde ki öfke onu da sarıyordu. Soruyu soran Hoseok' a bakıp konuştu.
" Bay Mai' i bilemem ama bazı babalar bunu hak ediyor, Hoseok. "
Hoseok gözlerini Taehyung' a çevirdi.
" Sen ne düşünüyorsun? "
Taehyung' un uzun süre düşünmesi gerekmiyordu. Eğer bir seri katil olsa ilk öldüreceği kişi kesinlikle abisi olurdu.
" Belki de ondan bu kadar nefret etmesinin geçerli sebepleri vardır."
Hoseok ayaklandı.
" Her neyse bunu fazla uzatmayalım. "
İkisi de onun bu söylediğini kafası ile onayladı. O sıra da Leva' nın telefonu çaldı ve arayan Jimin' di. Mutfağa ilerleyip açtığında onun sesi kulaklarına doldu.
-Hey, Leva?
Leva gülümsedi. Jimin' in bu neşesi nereden geliyordu böyle?
+Jimin, sesin çok tatlı geliyor.
-Çünkü heyecanlıyım.
+Neden?
-Tam olarak emin değilim ama galiba birinden hoşlanıyorum.
+Sen ciddi misin?
-Hemde hiç olmadığım kadar ciddiyim.
+Peki nasıl oldu bu? Tanıştınız mı? Ya da ben tanıyor muyum?
-Sen tanımıyorsun. Kaldığım hastanede hemşire olarak çalışıyor.
+Adı ne?
-Kim Kieren.
+Pekâlâ bir şey soracağım. Ondan hoşlandığından nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?
+Çünkü onu her gördüğümde heyecanlanıyorum. Vücudumu bir anda ateş sarıyor ve içimden sadece ona bakmak geliyor.
+Kıskanmalı mıyım?
-Elbette, hayır. Seni aramanın sebebi de hem bugün taburcu oluyorum hem de birine aşık olacaksam ilk sen öğren iste-!
O sırada Jimin'in arkasından çok tatlı bir kız sesi geldi.
" Park Jimin için kontrol zamanı."
-Leva bu o. Şimdi kapatmam gerek.
+Peki tamam. Sonra görüşürüz. Seni seviyorum.
-Bende öyle, görüşürüz.
Leva gülümseyerek telefonu kapattı. O sırada mutfağa Taehyung girdi. Ve kahve makinesini çalıştırırken konuştu.
" Arayan Jimin miydi? "
" Evet, nereden bildin? "
Taehyung gülümsedi ama cevap vermedi.
" Yoksa beni mi dinliyordun? "
