Meleğim

1- DOĞUŞ

 ''Ona baktım. Gözlerine.. Gülüyordu, ama öyle bir gülüş değil. Sıcacık, neşeyle açtı gözlerini. Kulağına fısıldadım: ''Sen bu ülkeyi kurtaracaksın''. Yoksulluk vardı ülkemizde. O, bizi bu durumdan kurtaracak güçlü ellere sahip olacaktı. Bunu görebiliyorum...''

 Bu yazıyı okudum ve gözlerim doldu. Babam mıydı o? Beni neden bıraktı? Neden gitti bu dünyadan? Bu gece yatıp bunu düşündüm. Yarın da Esila ile -kendisi en iyi arkadaşım olur- bu konuyu konuşacağağım.

 Aslında ben evlenme derdindeyim. Her yerde aşk var, öpüşenler... Bunlardan asla olamazdım. Fakat her durumda aşk aradım çevremde. Esila'ya giderken de her zamanki yaptığım ''aşkı bulma'' oyunumu başlattım.

Nasıl mı?

Yoldan geçen bir adama çarptım ve telefonu düştü. Romantik filmlerde kitap düşerdi ama, neyse. Yine de buna değer diye düşündüm. Gözlerine bakarak, ''Özür dilerim'' dedim. 

Sonuç?

Bana bağırdı.

Vursanız böyle kırılmazdım.

Neymiş efendim? Telefonu kırılacakmış! Banane senin telefonundan! Önemli olan telefon değil canım, benim aşkı bulmam! Bir anlasalar keşke. Çok tuhaf bir adamdı. Ona çarpınca sakalı yerinden oynadı -ki dede gibi çirkin bir sakalı vardı- ama aşık olacaksam her kişiye razıyım.