GECE'NİN KARANLIK YÜZÜ

3.BÖLÜM

Merdivenlerden inerek mutfağa
doğru yöneldim.Abim masa da
oturmuş,kahvaltı yapıyordu.Benim
geldiğimi fark edince gözlerini
televizyondan ayırıp,beni ufaktan
şöyle güzelce bir, baştan aşağı
süzmüştü.Gözleri benim gözlerimi
bulduğunda alaycı bir ses tonuyla
konuşmaya başladı.

"Aferin kardeşime,böyle abinin
sözünü dinle!"

Kafamı iki yana sallayarak sabır
çekmeye başladım.Bir şey söyleme 
gereği duymayarak,tam karşısında 
bulunan,sandalyeyi çekip oturdum.
Masanın üstünde her çeşit kahvaltılık
yiyecek bulunuyordu;sucuk,bal,
yumurta,peynir...Ne istersem vardı.
Yüzüme mutlu bir gülücük
yerleştirip tıka basa,doyana kadar,
yemeye başladım.

Abim"Dur yavaş,boğulacaksın 
şimdi."diye uyarsa da onu
duymamazlıktan gelip önümdekileri
yemeye devam ettim.

Abim hâlime gülmekten kendini 
alamazken,bense onu hiç takmayarak
önümdeki güzelliklerin tadını ala ala
yemeye devam ediyordum.Bir süre
sonra doyduğumu anlayarak yemeyi
bıraktım.Abim muzipçe sırıtarak

"Ne  o doydun mu?"diye sordu.

Onun bana sataşmasını umursa-
mayarak

"Oh!Efsaneydi.Ellerine sağlık."diyip 
oturduğum yerden doğruldum.

Abimin yanına gidip,yanağına sulu 
bir öpücük bırakarak dış kapıya
doğru yöneldim.Abim arkamdan
bana seslenince,merakla kaşlarımı
yukarı doğru kaldırıp ona döndüm.

"Gece bir yanıma gelsene sen."
diyerek işaret parmağını 'gel' 
dercesine sallıyordu.

Yanına gittiğimde dişlerinin arasın-dan sinirle tıslamaya başladı.

"Abim o eteğin niye boyu o kadar 
kısa,size daha uzun giydirmiyorlar
mı?"

Kafamı eğip şöyle bir kontrol ettiğim 
de gerçekten kısa olduğunu fark
ederek abime hak verdim.Ama bunu
o kadar da önemsemedim.Abim
benden cevap bekler gibi baktığında
bana, açıklama yapma gereği
hissederek konuşmaya başladım.

"Geçen sene aldım aslında,o zaman-
lar bu kadar değildi boyu."

Abim gözlerini kısıp yüzüme baktı.

"Boyum uzamış diyosun yani."

Ne yani bilerek falan mı yaptığımı
düşünüyordu?Ah!...Abi!...Ah!
Dudaklarımı aralayarak konuştum.

  "Ciddiyim abi.Beni tanımıyormuş
gibi konuşma istersen,bu kadar kısa
giyinmediğimi sende biliyorsun."

Abim sözlerimi hak- verecek ki yüzü
yumuşadı.Olumlu anlamda başını
sallayıp,eliyle 'git' işareti yaptı.
Gözlerimi devirip dış kapıya
yöneldim.Kapının yanında bulunan 
vestiyerde,asılı duran,okul çantamı
alıp elimdeki,defter ve kalemimi,
içine yerleştirdim.Çekmeceyi açarak 
arabamın anahtarını elime aldım.
Abime evden çıktığımı söylerken bir 
yandan da,vestiyerde asılı duran,deri
ceketimi üstüme geçirdim.

Abim"Gece."diye seslenerek yanıma
geldi.Merakla kaşlarımı çattım.

"Anahtarı yanına almayı unutma.Ben
arkadaşın yanına geçicem,evde
olmam."diye açıklama yaptı.

"Tamam."diyerek evin anahtarını
çantama attım.

Abim evde pek durmazdı,daha çok
arkadaşlarında kalırdı.Bir gün 
evdeyse,on gün neredeyse eve
uğramazdı.Onun bu hâllerini alışık
olduğumdan hiçbir tepki vermedim.
Arabamı garajdan çıkarıp yola 
koyulmaya başladım. 'Ah!Okuldan
cidden nefret ediyorum.' diye bir
yandan da içimden sızlanıyordum.

Abim evde olmadığı zamanlarda
okula gitmezdim.Evde kalıp Kız ile
takılır,vakit geçirirdik.O kadar
devamsızlık yapmama rağmen hâlâ
beni nasıl okuldan atmadıklarına
şaşıyordum.Kaydımı falan silselerdi
ya,ben de bu durumda o okula
gitmek zorunda kalmazdım.
     

Okulun önüne geldiğim de,arabayı
sakin bir köşeye park ederek
anahtarı yanıma aldım.Yavaş bir
şekilde ön kapıyı kapatıp kilit
düğmesine bastım.Arabadan iner
inmez tüm gözler beni buldu.Bana 
bakan gözlere hiç aldırış etmeden,
okulun kapısına doğru yöneldim.
Okula geldiğim yetmiyormuş gibi,bir 
de şu gerizekalı öğrenci kılıklıların
bakışlarına maruz kalıyordum.

Derince bir 'Of!' çekerek sınıfa 
girdim.Sınıfın kapısından geçmemle
tüm gözler yine bana döndü.Ama
ben bunu takmayarak sırama
geçip,yayıla yayıla genişçe oturdum.O
sıra da sınıfta fısıldaşmalar
başladı.'Kesin beni gördüklerine
sevinmediler.'diye düşünerek yandan
bir şekilde sırıttım.

Kısa saçlı bir kız yanıma yaklaşıp
merakla yüzüme baktı.

"Hoşgeldin Gece,uzun zamandır
okulda görünmüyordun."diye soru
sorarcasına konuşmaya başladı.

Onu umursamayarak kafa sallamakla
yetindim.Bir de açıklama falan
yapmamı mı bekliyordu yani?Hâlâ
başımda dikildiğini fark edince
gözlerimi kısarak ona baktım.
Küçümser bir bakış atıp,sertçe
çıkıştım.

"Sanane,canım istemedi gelmedim.
Bir de sana açıklama yapmamı mı
bekliyordun yani."

Böyle davranmamak elde değildi.
Zaten okula zor geliyordum,bir de
bunlarla uğraşamazdım.Yalnızlığı
seven biriydim ve buna alışıktım.

Eskiden yetimhanedeki arkadaşları-
mın beni dışlamalarını hatırladıkça
insanlara bakış açım değişmişti.
Kimseye karşı güvenim kalmamıştı.
Eskideki aptal yufka yürekliliğim
şimdiler de yok olmuştu.Katı ve 
öfkeliydim.Böyle olmak daha iyi diye 
düşünüyordum.En azından çevrem-
de beni üzecek kimse olmazdı.