GECE'NİN KARANLIK YÜZÜ

6.BÖLÜM

    KİMSE İLK GÖRÜŞTE AŞKA  
İNANMAZ,TAKİ O ÖZEL İNSAN     GELİP KALBİNİ ÇALANA KADAR...       

Bu duygunun ne kadar aptalca bir  
şey olduğunu bilsem de,duygularım
benden istemsiz çalışıyordu.Ve ben
buna engel olamıyordum.

O sıra da sınıfın kapısı açıldı.Bir an  
derince bir nefes verdim.Rahatla-
mıştım.Bu çocuğun bakışları cidden 
beni rahatsız ediyordu.Kendim de
bulunmayan davranışlar sergiliyor-
dum resmen.Bu durum çok canımı 
sıkmaya başlamıştı.Bir an önce ken-
dime gelmeliydim.
     

Zeynep Hoca'nın sınıfa girmesiyle 
yüzümde oluşan gülümsemeye engel
olamadım.Bu hoca neden bilmiyor-
um ama içimi ısıtıyordu.Çok 
narin,kibar birisiydi.Sesindeki o
yumuşak,ince ton herkesi kendi
büyüsü altına alacak şekildeydi.Zaten
benimle birlikte okulda ki çoğu
öğrenci Zeynep Hoca'yı severdi.Kadın
da leydi havası vardı.Çok tatlı ve 
şirindi.İlk defa bu hoca sayesinde
türkçe derslerini sevmiştim.

Hoca sınıfa doğru dönüp genişçe 
gülümsedi.

"Günaydın çocuklar."

Sınıftan anında yüksek bir gürültü
yayıldı.

"Günaydın hocam."

Zeynep Hoca eliyle 'oturun.' işareti 
yaparak,diğer elindeki çantasını
masanın üzerine bıraktı.

Kendisi ne kadar güzelse dersleri de
bi o kadar güzel ve eğlenceli
geçerdi.Arada şakalar yaparak dersin 
daha eğlenceli işlenmesini sağlardı.
Bu dersi hiç kimse sıkılmadan,can
kulağıyla dinlerdi.
     

Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan
zil sesi duyulmaya başladı.Herkes
ayaklanıp kimisi tek başına,kimileri
ise grupça sınıftan çıktılar.

Yanımdaki çocuğun hâlâ yanımda
oturduğunu fark edince ona doğru
kaçamak bir bakış attım.Elinde
bulunan telefona bakıyordu öylece.

Sessizce bir 'Of!' çekerek önüme
döndüm.Kalkacağa benzemiyordu.
Bu çocuktan neden bu kadar
çekindiğime bir türlü anlam
veremiyordum.

Bir ara avuçlarımın içinin terledi-
ğini ve yüzümün yandığını
hissettim.Benim hızlı bir şekilde bu
duygulardan kurtulmam lazımdı.
      

Son derse girdiğimizde derince bir  
nefes çektim içime.Sonunda eve
gideceğim için sevinmeye
başlamıştım.Bugün yeterince fazla 
aksiyon yaşamıştım ve daha
fazlasına katlanamazdım.
     

Son dersin bitmesiyle,sınıftaki
herkes kapıdan,hücum edercesine 
çıkmaya başladı.Ben de çantamı
toparlayarak kapıya doğru
yöneldim.

Okulun kapısından çıkarak arabama
doğru yürüdüm.Yol boyunca yeni
gelen çocuk aklıma takılıp
durmuştu.Ben bu çocuğu neden bu
kadar kafama takmıştım ki.Sinirle 
direksiyonu daha sıkı tuttum.Cidden
bu hâllerimden nefret etmeye 
başlamıştım.

Son üç derste hiçbir şey konuşmadan
öylece oturmuştuk ama ben fazla 
gerilmiştim.
   

Eve hızla girerek arkamdan kapıyı  
sertçe kapattım.Çantamı ve
anahtarları kapı girişinde bulunan
vestiyere asarak,salonda bulunan 
turkuaz rengindeki tekli koltuklar-
dan birine attım kendimi.Fazla
yorgundum.

"Hoşgeldin."

Sesin geldiği yöne doğru başımı
çevirdiğim de,Kız'ın ifadesizce beni
izlediğini gördüm.

Başımı hafifçe öne doğru sal-
layarak"Hoşbulduk."dedim donuk bir 
ifadeyle.

Karşımdaki koltuğa oturup kollarını 
dizlerinin üstüne koydu.Hafifçe bana
doğru eğildi.Gözlerini kısıp bana
bakmaya başladı.

"Gergin görünüyorsun."dedi soru
sorarcasına.

Bugün daha önce hissetmediğim 
duygular hissetmiştim.Aklıma
geldikçe hâlâ neden o şekilde 
davrandığıma anlam veremiyor-
dum.Dudaklarımı aralayarak
gözlerimi Kız'ın gözlerine kilitledim.
Ona bugün yaşadıklarımı anlatıp 
anlatmamakta kararsız kaldım.Ona
güveniyordum ama kendimi onun
gözünde küçük düşürmekte
istemiyordum.Bu yaşadıklarım bana
anlamsız gibi geliyordu.Ben böyle 
düşünüyorken o neler düşünürdü 
acaba.Düşüncelerimden kurtulmaya 
çalışarak kafamı sağa sola salladım.
Kız'ın kaşlarını kaldırmış bir şekilde
bana baktığını görünce anlatmaya
karar verdim.

Ben de onun gibi kollarımı dizleri-
min üzerine koyup hafifçe öne doğru 
eğildim.

"Bugün yeni bir çocuk geldi sınıfa."

Kız merakla bana bakarak"Eee?"diye 
sordu.

Sözlerime devam ettim."Sonra işte
sınıftaki tek boş yer benim sıram
olunca yanıma oturdu."

Kız hiçbir şey söylemeden öylece
anlattıklarımı dinliyordu."Bugün hiç 
önceden hissetmediğim duygular
hissetmeye başladım."Bir yandan da 
parmaklarımla oynuyordum.

Kız merakla gözlerini kısarak sözü-
mü kesti.

"Ne gibi duygular."derken gözlerimin 
içine şüpheyle baktı.

Kafamı önüme eğdim."Ne bilim işte
utandım,çekindim,gerildiğimi
hissettim ona karşı."dedim kısık 
çıkan sesimle.

Gözlerimi Kız'ın gözlerine doğru
kaldırarak"Sence bu duygular 
normal mi?Yani ben niye bu çocuğa
karşı böyle oluyorum."derken
sorularıma cevap bulacakmışım gibi
merakla yüzünü incelemeye
başladım.

Kız'ın yüzünde bir an tebessüm 
oluştu.Ne olduğunu anlamayarak
kaşlarımı çattım.Bana doğru biraz
daha eğilerek dudaklarını araladı.

"Galiba sen o çocuktan hoşlanı-
yorsun."dedi kısık bir ses tonunda.

Gözlerimi 'yok artık.' dercesine daha 
çok açtım.

Ben bu zamana kadar hiçkimseye 
karşı böyle hissetmemiştim.Bu
duygular bana çok tersti.Ayağa
kalkarak Kız'ın yüzüne doğru
"Saçmalık."dedim ifadesizce.

Daha fazla bu saçmalıkları dinleye-
mezdim.Merdivenleri hızlı bir 
şekilde çıkarak kendimi odaya
attım.

Hoşlanmış falan olamazdım
değil mi?Kız yanlış düşünüyordu.Ah 
ne kadar salakça bir histi bu.

Yatağıma doğru yönelip rahatlığın
kollarına bıraktım kendimi.