OKYANUS MAVİSİ

1. Bölüm

Keyifli okumalar mavilerim...

♡♡♡

Merhaba ben Eylül.
Sizlere bu hikayemde hayatımdan bahsedeceğim. Ben 2002 yılında Doğan bebekliğinden beri yetimhanede kalan bir kızım. şu anda 18 yaşındayım bu yaşıma kadar bir sürü Koruyucu aile olmak istedi beni Fakat ben gitmek istemedim bir yere ait olmak istemedim Çünkü insan bir zaman sonra Yalnızlığa alışıyor.
ben de alıştım sanırım Evet küçüklüğüm hakkında bu kadar bilgiye sahibim Şimdi gelelim günümüze...

(GÜNÜMÜZ)
Alarm çaldığında kendime battaniyeye sarılı bir şekilde yataktan düşerken buldum kendi kendime hamurdandım. her zamanki gibi.
"Günümün bu kadar kötü başlaması zorunlu muydu?" Der demez kafamı yanımda Duran sehpaya vurmam bir oldu. Ağzımdan bir küfür savurdum.
"Allahım sabah sabah yarabbim beni neyle sınıyorsun sen?" Diye cırladım kendi kendime.

Benim alarmım ile birlikte odadaki Diğer kızlar da uyanmıştı. Hatta bir tanesi uyanır uyanmaz yüzünü dahi yıkamadan makyaj aynasının karşısına geçip, fondöten sürmeye başlamıştı. Şu kızları gerçekten anlayamıyorum Erkeklere güzel görünebilmek için kendilerini boğuyorlardı.

Ah bu saçmalık.🤦‍♀️

Her nesye ben o kızlar gibi yapmayıp Normal insanlar gibi lavaboya gidip Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçalayıp odaya geri döndüm.

Ha bu arada diğer kızlarda makyaj yapmaya başlamışlardı odadaki diğer kızların aksine kot pantolonumu ve kazağımı giydikten sonra çantamı hazırlayıp çıktım odadan. Bu odadaki kızlarla pek anlaşamamıştım. 2 ay olmuştu Bu yurda geleli Bir dahaki sene Allah bilir nerede kalacaktım zaten okulumda değişmişti. Bugün 12. sınıfın ilk günüydü bakalım yine nasıl zorluklarla karşı karşıya çıkacaktım iç sesim bana 1'den uyarıda bulundu.

"Sakın ama sakın yetimhanede kaldığından bahsetme Yoksa seni yine küçük düşürürler."

Artık pek iç sesimi pek takmıyordum. O benimle konuşup duruyor ama ben onu dinlemiyordum. Hatta bazen Sokakta Tek başıma konuştuğum zamanlarda insanlar bana delirmişim gibi bakıyorlardı. Ne garip yetimhanede kalan bir kıza göre gayet aklı dengem yerinde. Bu arada odadan çıkalı 5 dakika oldu, normalde kahvaltı yapmayı sevmem ama yemekhaneye indim. Kahvaltı yapmak için bir tabak aldım sonradan yumurtaları görünce midem bulandı Yumurta yemekten nefret ederdim. Galiba Okulun ilk gününde kahvaltı yapmadan okula gitmek zorunda kalacaktım olsun yumurta yemek daha beterdi.

***
Yurttan çıktım okul Aslında çok yakın değildi. Zaten okulumda değişmişti, Sana daha önce de söyledim zaten.

Bugün okula yürümeyi tercih ettim otobüse binmekten pek hoşlanmıyorum. Genelde işlerimi yürüyerek hallederdim. Okula giderken, yurda gelirken hep yürürüm Bazıları bana hayretle Bakar ama Ben yürürüm hep ,.acılarımı yürüyerek atarım.

Ilk bölümden içinizi şişirmek istemiyorum Evet Sana çok güzel bir haberle geldim Okulumuzun yolun yarılamış bulunmaktayız ne kadar güzel değil mi derken gözlerimi devirdim yine kendi kendime konuşuyordum Ve Etraftaki insanlar bana bakıyordu...

***

Okulumuza geldik, okul çok güzeldi. Hayallerimdekinden daha güzeldi. ve bu bir özel okuldu ATAHANLAR KOLEJİ.

Normalde okula giderken heyecanlanmam fakat bu okuldan içeriye girerken bir heyecan kapladı bedenimi. Okuldan içeriye girdim kimseler yoktu koridorda, galiba geç kalmıştım. Sınıfa doğru ilerliyordum ki.

Kuvvetli bir el beni koridorun arasına çekti gözlerimi ve ağzımı kapattı görmeye Çalışıyordum ama yapamıyordum sadece tıraş losyonu kokusundan erkek olduğunu kestirebilmiştim.

Kimdi bu hangi cüretle bana böyle bir muamele yapıyordu?

Sadece kısacık bir cümle kurdu sesi çok kalındı korkabileceğim kadar kalın.

"Elimi çekeceğim ama sesini çıkarmayacaksın."

Çok korkuyordum, Hayatımda ilk defa bu kadar çok korkuyordum. Sabah zaten okula Gidesim yoktu Keşke yurttan hiç çıkmasaydım. Çok korkuyordum ya da, kötü bir şakaya alet ediliyordum okuldaki ilk günüm olduğu için.

Elini yavaşça gözümden ve ağzımdan çekti. Gözlerimi açtığımda Okyanus mavisi gözleri ve sarıya çalan saçları ile karşılaştım. koridorda Hala kimse yoktu kafayı yemek üzereydim beni Kolumdan tutup çekiştirmeye başladı sürüklüyordu adeta.

"Nereye götürüyorsun beni bırak!"
Diye haykırsamda

Devam gelmedi.

"Nereye gidiyoruz ya cevap versene ruh hastası, ne istiyorsun benden?

Derin bir iç çekişle konuşmaya başladı.

"Eğer bağırmaya devam edersen seni bayıltmak zorunda kalacağım. Sınırları zorluyorsun Eylül."

bir dakika bir dakika, benim ismimi nereden biliyordu bu mavi göz.

"Sen benim ismimi nereden biliyorsun sana diyorum cevap versene!"

Ben konuşmaya bağırmaya devam edince gerçekten de söylediğini yaptı. Elindeki beze bir sprey sıktı ve burnuma doğru bastırdı. Ne kadar çırpındıysam işe yaramadı. Bilincimi kaybetmiştim...
Korkuyordum hala çok korkuyordum..

♡♡♡
Merhaba bu hikaye benim ilk yayınladığım hikaye umarım beğenmişsinizdir. Eylül biraz hırçın ama mavi gözle çok iyi alacaklarına eminim bu da fragman gibi olsun ...
Sizi seviyorum ~ZEYNEP SEVDE~