OKYANUS MAVİSİ

19. Bölüm

Keyifli okumalar dilerim...

♡♡♡

Yeni yakılan kibrit...

En son ne zaman bu kadar mutlu uyandım hatırlamıyorum. Mavinin göğsünde yatmışım, saçlarımı okşamış ve ben uykuya dalmışım...

Annemin sesi uykumuzu bölmüştü. Baskın yapmak istemişti odama fakat kapım kitliydi istesede basamamıştı bizi.

Hafif sırıttım.

Mavi'yi kapıdan sessizce çıkardım. Şuan da kahvaltı yapmak için zorlanıyorum.

(Annem tarafından.)

Evet iç ses.

Ne kadar garip değil mi?

Daha düne kadar hayatta olmadığımı düşünüyordum. Kimsesiz kaldığımı, hayattan koparıldığımı. Içimin denizsiz kaldığını...

- Eylül kızım niye sırıtıyorsun?

Annemin sorusuyla kendime gelmiştim.

( Aşk anne kızın aşık, ah bir söyleyebilsem size.)

- Ha?

- Kızım havisin soğuyor.

Anlam veremeyerek baktım annemin yüzüne.

- Havis?

- Kızım kuymak işte. Biz böyle diyoruz, bilmiyormuş gibi.

( Doğru bilmiyorduk.)

- Hadi ye kızım okula geç kalacaksın.

- Anne şey, bugün Buğrayla gezebilir miyiz?

Annemin buna hayır demeyeceğini biliyordum. Evet Buğrayla gidecektim, okyanusumun yanına.

- Aa kızım olur. Neden olmasın.

Ben ne dedim size?

***

- Aceleyle çağırdın beni, ne oldu?

- Mavinin yanına gitmemiz lazım.

- Kızım sen onun nerede olduğunu bile bilmiyorsun.

- Biliyorum dün gece birlikte uyuduk. Hatta az kalsın annem tarafından basılıyorduk.

Son cümleyi gözlerimi devirerek söylediysem de. Ilk cümle çok hoşuma gitmişti.

Beraber uyumuştuk!

Beraber!

Onunla beraber!

- Hey, merhaba. Eylül nerede acaba?

Buğra beni düşüncelerimden arındırmaya çalışırken. Ben müzip bir şekilde gülümsüyordum.

- Burdayım ya. Nerede olacağım.

( O okyanus benim kişisinden 1 yeni mesaj.)

Heyecanla mesaj kutusuna bastım başar basmaz gülmem bir oldu.

- Eylül hanım bol gülmeler.

Bizi mi izliyordu?
Etrafıma bakınırken telefonum tekrar titredi.

( O okyanus benim kişisinden 1yeni mesaj.)

Gülerek okudum mesajını;

- Evet sizi izliyorum. Hemem o piçin yanından ayrıl.