Othello

4. Perde | 2. Sahne

(Kıbrıs. Kalede bir oda.)

(Othello ile Emilia girerler.)

OTHELLO

Demek bir şey görmedin.

EMILIA

Hiçbir şey görmedim de, duymadım da.

OTHELLO

Evet ama, onu Cassio'yla birlikte gördün.

EMILIA

Gördüm, ama bir kötülük yoktu ki bunda,

Hem de her kelimesini işittim aralarında ne konuştularsa.

OTHELLO

İşittin demek, hiç fısıldadıkları olmadı mı?

EMILIA

Hiçbir zaman efendim.

OTHELLO

Seni yanlarından hiç uzaklaştırmadılar mı?

EMILIA

Hiç uzaklaştırmadılar.

OTHELLO

Peki, ya yelpazesini, eldivenini ya da ne bileyim,

Maskesini filan getirmeye gitmedin mi?

EMILIA

Hiçbir zaman efendimiz.

OTHELLO

Bu garip işte.

EMILIA

Desdemona namusludur efendim, bahse girerim,

Bunun için ruhumu koyarım ortaya.

Kafanızda başka düşünceler varsa,

Hepsini çıkarın aklınızdan, yakar yoksa yüreğinizi,

Bunu aklınıza sokan bir alçak varsa eğer

Dilerim, gazabına uğrasın Tanrı'nın,

Sürüm sürüm sürünsün Tanrı'nın bahçesindeki yılan gibi.

Eğer hanımcığım da namuslu, iffetli ve sadık değilse,

Dünyada bir tek mutlu erkek yok demektir,

Onun yanında eşlerin en temizi bile

Kara bir leke gibi pistir.

OTHELLO

Söyle, buraya gelsin, hadi.

(Emilia çıkar.)

Yetti konuştuğu, ama yeteri kadar konuşamayan

Acemi bir çöpçatan bu. Sinsi orospu,

Özel odaların kilidi, suç dolu sırların anahtarı,

Sonra da diz çöküp dua eder, kendi gözlerimle gördüm.

(Desdemona ile Emilia girerler.)

DESDEMONA

Beni çağırmışsınız efendim.

OTHELLO

Yaklaş bakalım güzelim.

DESDEMONA

Bir isteğiniz mi var?

OTHELLO

Gözlerini göreyim. Yüzüme bak.