Othello

5. Perde | 2. Sahne

(Kıbrıs. Kalede bir yatak odası.)

(Desdemona yatağındadır. Othello, elinde bir mumla girer.)

OTHELLO

Nedeni, ruhum, aklımdan çıkmamalı nedeni.

Siz, el değmemiş yıldızlar, söyletmeyin beni!

Nedeni önemli. Ama kanını akıtmayacağım yine de,

Yara izi bırakmayacağım onun o kardan beyaz cildinde,

O ak mermerden yapılmış heykeller kadar pürüzsüz teninde.

Ama ölmeli, yoksa baştan çıkarır daha başka erkekleri.

Işık sönsün, sonra da– sönsün ışığı!

Sizi söndürürsem ey alev hizmetkârlar,

Pişman olduğumda, eski ışığınızı yeniden verebilirim size,

Ama sen, ey eşsiz doğanın en hünerli örneği,

Bir kez söndü mü senin ışığın,

Nerede bulunur onu yeniden tutuşturacak

Prometheus ateşi?

Gülünü kopardıktan sonra onu canlandıramam bir daha,

Solup gider, fidanın üzerindeyken koklamalıyım onu.

(Desdemona'yı öper.)

Ah, bu sıcak ve güzel kokulu nefes yok mu,

Aklını çelip kılıcını bile kırdırır adaletin!

Bir daha, bir daha! Böyle kal öldükten sonra da,

O zaman seni öldürür, âşık olurum yine.

Bir daha... sonuncusu olsun bu da.

Bir öpüş hiç bu kadar tatlı olmamıştır, bu kadar da ölüme yakın.

Kendimi alamıyorum ağlamaktan, ama bunlar acımasız gözyaşları.

İçimdeki tıpkı kutsal bir acı, vuruyor sevdiğine de.– Uyanıyor.

DESDEMONA

Kim o? Othello?

OTHELLO

Benim, Desdemona.

DESDEMONA

Yatıyor musunuz efendim?

OTHELLO

Dua ettin mi bu gece Desdemona?

DESDEMONA

Evet efendim.

OTHELLO

Tanrı'nın merhametine henüz ulaşmamış bir günahın varsa,

Dua et hemen, bağışlanmanı dile.

DESDEMONA

Ne demek istiyorsunuz efendim, anlamadım.

OTHELLO

Hadi bağışlanmayı dile, çabuk ol, ben beklerim.

Hazırlıksızken kıymak istemem ruhuna,

Hayır, Tanrı korusun! Ruhuna kıymak istemem.

DESDEMONA

Kıymak mı?

OTHELLO

Evet, öyle.

DESDEMONA