Lab Partner//taekook

23 [handjob!]

Handjob! [m]

Upuzun 2,500 kelimelik bölümle karşınızdayım, lütfen bir oyu çok görmeyin hm?? 😔

Umarım hayalet okuyuculuk yapmaz ve okuduğunuzu hissettirirsiniz, emeklerimin karşılığını alsam çok mutlu olurum 😌

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum💙

İyi okumalar~
___________________________________

" Baksana hyung, ben kız değilim ve film de erotik değil ama, beni yine de tutkulu bir şekilde öpemez misin? Baksana, bu gece burda seninleyim"

Taehyung'un anbean kararan gözlerinin bizzat sebebi olduğumu bilmek gururumu okşasa da heyecandan elim ayağım birbirine dolaşmadı desem yalan olurdu. Belimdeki tutuşları zaten yeterince sıkı değilmiş gibi biraz daha sıkılaşmıştı, öyle ki artık onun bizzat üstünde uzanıyor sayılırdım. Hoş, zaten koltuk yeterince geniş değildi ve ona yapışık uzanıyor olmak yeterince -fazlasıyla- heyecan vericiydi.

Yüzümde tur atan gözleri gözlerimde durduğunda ciğerlerini derin bir nefesle doldurmuştu. Belimdeki elleri sanki ne yapacaklarını bilemez gibiydiler, hareket etmek istiyorlardı ama etmiyorlardı da. Ellerinden biri gözlerimi gizleyen tutamlarıma ulaşınca içine çektiği derin nefesi usulca serbest bıraktı.

" Jeongguk- sen.. sen çok fenasın biliyorsun değil mi?" bakışlarını bir saniye dahi gözlerimden çekmezken saçlarımda dolaşan parmaklarıyla mayışmaya başlamıştım, bu sefer -ortamdan olsa gerek- gerçekten onu çok fena öpmek istiyordum. Deli olacak gibiydim, olması gerektiğinden çok ama çok daha yakınımdaydı

"Biliyorum, ve bu hoşuna gidiyor Taehyung"

"Ne-" konuşmasına izin vermeden yaptığım hamleyle zaten büyük olan gözleri şimdi kocaman olmuştu. Bir bacağımı bacaklarının arasına atarak olabilecek temasları maksimuma çıkarırken içten içe ne kadar hoşuna gittiğini biliyordum ama tereddütlü bakışları da gözle görülmeyecek gibi değildi.

"Ya hyung,"

"Jeongguk."

Adem elması bir yukarı bir aşağıya hareket ederken dediklerinde ne kadar zorlandığını anlamak güç değildi, neyse ki tek heyecanlanan ben değilmişim gibi gözüküyordu.

"Biz..." bir elimi göğsünün üstüne koydum. Sürekli bir yukarı bir aşağı hareket eden adem elması bana hiç yardımcı olmuyordu. "Bak biz bunu yapmamalıyız tamam mı?" söylediklerine anlam veremiyordum, daha doğrusu anlam vermek istemiyordum. Aradaki çekimi sadece ben hissediyor olamazdım, bu imkansızdı ve tek istediğim onu ve o taptığım dolgun, yumuşak -ve sıcak- dudakları bir kez daha dudaklarımda hissetmekti ve mümkünse birkaç kez daha.

Elimin altındaki çığrından çıkmış kalp atışları ona aitken dediklerine sadece gülesim geliyordu.

"Yap...mamalıyız?"

"Jeongguk, arkadaşlar birbirlerini tutkulu bir şekilde öpmezler," gözleri parlıyordu, kalbi maraton koşarcasına atıyordu ve lavanta kokuyordu. Bense asla dikkatimi dediklerine veremiyordum. " Aslına bakarsan arkadaşlar öpüşmezler Jeongguk bu yüzden lütfen.." tutamlarımı okşayan parmaklar hala etkisini kaybetmezken ve arkadan gelen filmin kısık sesiyle beraber sağanak yağmur ve arada bir çakan şimşeklerle ortam benim için cidden daha mükemmel olamazdı. Belki de bu yüzdendi ona böylesine ihtiyaç duyuşum.