Kalp Ritmi~Only Mileven~

Yine,yeni bir buluşma

Eleven'dan: Her şeyin normal olduğu birkaç yıldan sonra Joyce Hawkins'e geri dönmeye karar vermişti. Geri taşınmamıştık sadece bir tür ziyaretti. Ve Mike hariç herkesin bundan haberi vardı. Will ve diğerleri çoktan buluşmuş ve birlikte bir şeyler yaparken ben Mike'ın yatağının bir köşesinde oturarak onun uyanmasını bekliyordum. Umarım fazla heyecanlanmazdı. Yoksa bayılabileciğnden korkuyordum. Ellerimi,saçlarının arasında gezdiriyordum ve bu hali onun masumluğunu hissetmemi sağlıyordu. Onu özlemiştim. Evet,hem de çok ve şuan onun yanında olmak mutluluk vericiydi. İyi hissetmek için onun düzenli nefes alışlarını dinlemek rahatlatıyordu. Ve gözleri yavaşça kıpırdanmaya başladığı zaman yüzümde bir gülümseme filizlendi. Tanrının muhteşemliğinin bir tür sanat eseriydi o.

"Günaydın..."Dedim biraz korkarak.

"Nancy sesin artık El'in sesine benziyor."

"Belki de Nancy değilimdir." Dedim gülmemeye çalışarak.

"Bu imkansız!" Diyerek gözlerini açtığında yüzüne kocaman bir gülümseme doğdu.

"Tanrım,El!..." Dedi. Ve sonra aramızdaki mesafe tümüyle kapanarak dudakları,dudaklarımı esir almıştı,tatlı bir esaretti bu. Ve sonra odaya Nancy'nin daldı.

"Aww,tatlılık akıyor derdim ama Mike hiç tatlı değil." Dedi.

"Sensin o,günaydın!!" Dedi Mike.

"El buna katlanması bana da öğretir misin?" Dedi ve dediğine hepimiz güldü.

"Jonathan seni aşağıda bekliyordu." Dedim. Ve imalı bir şekilde gülümsedim. O da kızararak aşağıya indi.

"Bana diyene bakar mısın aşkım?" Dedi. Ufak bir kahkaha attım.

"Seni özledim El."

"Bende Mike."

Ve bu şekilde güzel bir sabah başladı...

***BÖLÜM SONU!***

Biraz kısa oldu biliyorum ama gün içinde daha çok bölüm atacağım ve diğer kitaplara da bakmam gerek. O yüzden endişelenmeyin ve yorum yapıp oylarsanız çok sevinirim. Diğer kitaplara da bakabilirsiniz ve 55 takipçi oldum. Takip eden herkese çok teşekkür ederim,sizleri seviyorum!!

Herşey dahil 263 kelime.

Bye!!