Felsefe Taşı

7.cevap; aç

"Selam Almeisan."

"Bana tuhaf isimler koymaktan vazgeç."

"Sence neden acıkırız Almeisan?"

"Karnın mı acıktı?"

"Karnım değil, benim zihnim aç."

"Belli oluyor."

"Sorumu cevaplamayacak mısın?"

"Gerçekten acıkmış birine bu soruyu sorman daha mantıklı olabilir."

"Aç insanın bunu sorguladığını sanmıyorum."

"Haklısın."

"Ah! İlk defa beni haklı buluyorsun Almeisan!"

"..."

"Peki, bir cevabın yok mu?"

"Acıkmak çoğu zaman kandırıcı bir duygudur."

"İnsan kendini kandırıyor mu demek istiyorsun?"

"Çoğu zaman."

"Yani hayatta kalmak için acıkmıyor mudur?"

"Yirmi birinci yüzyıl insanının artık böyle bir korkusu olduğunu sanmıyorum. En azından hepsinin değil. Gerçek açlık zamanımızda unutulmuş bir duygudur. Varlıklı bir şehirde yaşayan hiç kimse bu gün gerçekten acıkmaz."

"Peki, neden yerler?"

"Senin gibiler."

"Ne demek istiyorsun Ahmer?"

"Zihinleri aç olduğu için yerler ya da duyguları; korkularını beslemek için yerler. Çoğu zaman yemek için bir açlık olmasına gerek bile yoktur. Öyle istedikleri için yerler ve yedikçe de kendilerini öldürürler. Hem bedenlerini hem de benliklerini yavaşça öldürürler. Sonra kime dönüştüklerini kendileri bile tanıyamazlar."

"Bu dediklerini manşet yapmak istiyorum Ahmer."

"..."

"Bu konuda iddialı mısın peki?

"İddialı olmaya gerek yok, ancak kanıt çok."

"Nerede?"

"Bu dünya da en çok hangi merkezler doludur?"

"Tuvalet mi?"

"..."

"Az önce sıra bekledim de."

"AVM'ler ve hastaneler. Sanırım daha fazla konuşmama gerek yok."

"Peki, sen hiç acıkır mısın Ahmer?"

"Canlı olduğum sürece evet."

"En son ne zaman yemek yedin?"

"İki gün önce."

"Aç mısın?"

"Hayır."

"Yaşıyor musun peki?"

"..."

"Âdem?"

"Şimdi de bana Âdem mi diyorsun?"

"Orada olduğundan emin olmak istedim sadece..."

.

*Âdem: Adam, insan; Hiçlik, yokluk, varlığın zıddı.