İhanetin İzleri

kısa ve güzel günler

   Aşk ne karmaşık bir duygu adeta bir zehir gibi gizlice yayılıyor tüm vücuda insan farkında değilken  o sessizce insanı etkisi altına alıyor
insanda bir süre anlayamıyor bu esareti başka duygularla karıştırıyor farkına vardığında çoktan bir çıkmazda buluyor kendini...

Kapının sesi ile açtı ela gözlerini çok huzurlu uyumuştu saate baktı neredeyse 10 a geliyordu . Hızlıca kalktı yataktan ve kapıyı açtı kapıyı çalan Atakandı uykudan yeni uyanmış gözlerini kısarak baktı karşısındaki gamzeli ye" günaydın rahatsız ettim özür dilerim..." diyen gencin lafını " yok ya hiç önemli değil bu saate kadar uyuyacağımı nerden bilecektin aslında iyiki uyandırdın " elindeki telefonuna baktı " annemler aramış kaç defa kesin çok merak ettiler " diyerek böldü  bu sefer Atakan hemen simayın sözünü bölerek  " sabah kahvaltı yaparken gördüm sen yoktun annene sordum sen uyurken gelmişler odaya uyu diye çağırmamışlar seni nerden tanıyolar diyeceksin arkadaş olduğumuzu söyledim." dedi " tamam o zaman vaktin var mı ? " diye sordu simay " evet" diyen gence " güzel ben üstümü değiştirdikten sonra kahvaltıma eşlik eder misin ? " diye sordu böyle bir teklifi hiç beklemeyen genç " tabiki o zaman ben seni aşağıda bekliyorum" dedi ve oradan ayrıldı simay da kapıyı kapatır kapatmaz hızla banyoya koştu elini yüzünü yıkadı hızlıca hazırladığı çiçek desenli pudra rengi elbisesini giydi ardından dalgalı saçını taradı saçlarını açık bıraktı el çabukluğuyla hafif bir makyajda yaptı telefonunu alarak odadan çıkarken ayakkabılarını giymeyi unuttuğunu fark etti beyaz spor ayakkabılarını giydi ve odadan çıktı Atakanı daha fazla bekletmek istemiyordu. Yemek katına geldiğinde Atakan masaların birinde bekliyordu  hemen yanına gitti gamzeli genç öylece baka kalmıştı ona çok güzel görünüyordu elbise çok yakışmıştı simayın bakışlarından rahatsız olmasından çekinerek gülümsedi sahte bir gülümseme değildi bu içten gelen sevgi dolu bir gülümsemeydi.

Harika bir kahvaltının ardından daha sıkı bir dost olmuşlardı Atakan ve Simay bütün gün beraber vakit geçirmiş çok eğlenmişlerdi. İkiside birbirine çok iyi gelmişti bu kısacık tatilde çok güzel bir dost kazanmışlardı. Ama geç bulmuşlardı birbirlerini çünkü simay ve ailesi yarın sabah kahvaltıdan sonra İstanbula geri döneceklerdi bundan Atakanın haberi yoktu ama duyduğu zaman çok üzüleceği kesindi.
Güneş batmak üzereydi simay geç uyandığı için çok kısa gelmişti zaman. Simay yarın gideceğini Atakana söyleyecekti bu yüzden akşam yemeğinden sonra geçen gece oturdukları sakin yerde buluşmak için sözleştiler. Simay ailesi ile bu oteldeki son akşam yemeğini yedikten sonra iki tane kahve alarak buluşma yerine geldi Atakan Simay dan önce gelmiş onu bekliyordu " naber bu sefer kahveler benden " diyerek kahveyi Atakana uzattı o kocaman gazmeleriyle Simaya gülümseyerek " teşekkürler " dedi ve kahveden bir yudum aldı Simay da Atakanın yanına oturarak bir an önce gideceğini söylemeye çalıştı neden bu kadar zorlandığını bilmiyordu ama bir türlü söyleyemedi biraz oturduktan sonra otele doğru yürümeye başladılar ve beraber asansöre bindiler Atakan birden bir kahkaha attı Simay noldu diyen bakışlarıyla Atakanın kahkahasını seyretti gülünce daha yakışıklı oluyordu sevgili dostu Atakan " senin bu asansördeki sakarlığın geldi aklıma sahi ne oldu geçtimi sakarlığın " diyerek gülmeye devam etti o sırada kapı açıldı odalarının bulunduğu kata gelmişlerdi tam inerken " Atakan ben yarın gidiyorum " diyen simayın söyledikleriyle duraksadı ve arkasını dönerek arkaşına baktı  " istanbula mı ? " diye sordu  Simayda " önce dışarı çıksak " dedi ve ikiside dışarı çıktı artık koridordaydılar simay " evet İstabula burdaki günlerim bitti yarın sabah kahvaltıdan sonra gidiyoruz benim elimde olsa daha fazla kalırdım bu cennet gibi şehirde ama babamın izni bitiyor işe gitmesi gerek" diyerek konuşmaya devam etti kısa süreliğine derin bir sessizlik oldu ve sessizliği bozan Atakandı " zaten eninde sonunda gidecektiniz evin orası iki üç güne bizde gideriz umarım yolumuz yeniden kesişir gerçekten çok iyi bir arkadaş oldun bana iyiki tanıdım seni yolun açık olsun şimdiden iyi yolculuklar " dedi simay telefonun kılıfından bir kağıt çıkartarak Atakana uzattı ardından " bu benim numaram gidince seni unutacağımı sanıyorsan yanılıyorsun sende bana çok iyi bir arkadaş oldun arkadaşlığımız devam etsin isterim " dedi ve o güzel gülümsemesini yüzüne yerleştirdi.