Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 7

Αυγής POV

Έχει περάσει ήδη 1 εβδομάδα από την τελευταία συνάντηση μου με τον Άγγελο. Αυτές τις μέρες, δεν μου έχει στείλει μήνυμα ή να μου τηλεφωνήσει καθόλου. Δεν ήξερα τι φταίει αλλά με είχε πειράξει αυτό, μιας και πέρασα πραγματικά καλά μαζί του.

"Δεσποινίς Παπαναστασίου, που ταξιδεύετε πάλι;" η άγρια φωνή του μαθηματικού με διέκοψε από τις σκέψεις μου. Έστρεψα το βλέμμα μου προς το μέρος του και μακριά από το παράθυρο, όπου κοιτούσα επίμονα για είκοσι λεπτά. Αντί να του απαντήσω απλά αναστέναξα και ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Μάλιστα... είμαι σίγουρος πως ο διευθυντής θα σας έχει την τιμωρία που σας αρμόζει. Στο γραφείο του!" είπε αυστηρά και εγώ ξεφυσώντας πήρα την τσάντα μου και βγήκα έξω από την τάξη.

"Δεσποινίς Παπαναστασίου! Τι μεγάλη έκπληξη!" είπε ο διευθυντής με ένα χαμόγελο. Τα πηγαίνουμε πολύ καλά και ποτέ δεν έχω έρθει εδώ για τιμωρία.

"Γεια σας κύριε. Ήρθα να μου δώσετε τιμωρία, είχα μάθημα με τον μαθηματικό τον Γεωργίου" είπα και με κοίταξε έκπληκτος.

"Αυγή μα πως; Τι έγινε;" αναφώνησε με καθαρό ενδιαφέρον. Εγώ κάθισα στην καρέκλα απέναντι του. Αναστέναξα μια φορά.

"Είχα μερικά προβλήματα, ήμουν αφηρημένη και ξέρετε τον κύριο Γεωργίου πως είναι" απάντησα και ο διευθυντής γέλασε.

"Μάλιστα. Μην αγχώνεσαι. Θα μείνεις για λίγο σήμερα μετά το σχολείο και περασμένα ξεχασμένα" είπε και του χαμογέλασα.

"Ευχαριστώ κύριε!" απάντησα και αφού μου είπε να προσέχω από μπελάδες, βγήκα από την αίθουσα και μόλις είχε κτυπήσει κουδούνι για διάλειμμα. Εκεί συνάντησα την Αρετή. Της εξήγησα ότι πήρα τιμωρία και σταμάτησε το περπάτημα της απότομα κοιτάζοντας με έντρομη.

"Καλέ, εκείνος ο Άγγελος σε έχει επηρεάσει! Είναι πιο κακή επιρροή και από εμένα!" είπε και γέλασα.

"Πίστεψε με, κάνεις δεν είναι πιο κακή επιρροή από εσένα" της απάντησα παιχνιδιάρικα και γελούσαμε στο διαδρομο.

[..]

"Όσοι μαθητές έχουν υποστεί τιμωρία μετά από το σχολείο, να μεταφερθούν στην αίθουσα 214" ακούστηκε μια φωνή από τα μεγάφωνα και άρχισαν οι μαθητές να περπατούν προς τα εκεί. Αφού μπήκαμε μέσα, κάθισα στο βάθος σε μια άδεια θέση και φόρεσα τα ακουστικά μου. Ο καθηγητής μπήκε μέσα και μας ανακοίνωσε ότι σε 40 λεπτά θα μπορούσαμε να φύγουμε. Αγανακτισμένη κοιτούσα τα άτομα που ήταν σήμερα μαζί μου και συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα καν τους μισούς από εδώ.