Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 10

Αυγής POV

"Τι-τι εννοείς;" ρώτησε και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά μου.

"Σου είπα ότι αύριο έχω σχολείο, πρέπει να πηγαίνω" επαναλαμβάνω τα λόγια μου απορημένη. Μα καλά τι τον έπιασε τώρα;

"Σχολείο; Τι-τι τάξη;" με ρώτησε και έκανε ένα βήμα μακριά μου. Αυτό και αν είναι περίεργο.

"Εμ, Α λυκειου; Τι τάξη που πάνε όλα τα δεκαπεντάχρονα; Μα καλά τι σε έπιασε τώρα;" είπα και περπάτησα προς το μέρος του αλλά αυτός έβαλε τα χέρια του μπροστά από το σώμα του για να μην προχωρήσω άλλο.

"Όχι όχι, σε παρακαλώ πες μου ότι με κοροϊδεύεις!" είπε πιο δυνατά από πριν και άρχισε να κάνει γύρους στο σαλόνι.

"Μα καλά τι σε έπιασε τώρα Άγγελε; Ποιο είναι το πρόβλημα;" ρώτησα αγανακτισμένη περιμένοντας απάντηση διότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι γινόταν εδώ πέρα. Ήρθε και σταθηκε μπροστά μου.

"Το πρόβλημα Αυγή, Είναι ότι εγώ είμαι 25!" απάντησε και ένιωσα την γη να χάνεται.

"25; 25 χρονών; Μα καλά γιατί δεν μου το είπες ποτέ;" ρώτησα και επεξεργαζόμουν αυτό που μου είπε.

"Εσύ γιατί δεν μου είπες ότι είσαι 15;!" Αντεπίθηκε αμέσως και ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν.

"Γαμώτο! Πώς ήμουν τόσο αφελής;" ρωτούσε τον εαυτό του δίχως ηρεμία.

"Εγώ είμαι ο ηλίθιος, που άφησα τον εαυτό μου να ερωτευτεί ένα μικρό κοριτσάκι! Θεέ μου τι θα κάνω τώρα;!" ρώτησε αόριστα και κάθισε στον καναπέ βάζοντας τα χέρια του στο πρόσωπο του.

"Αυτό είμαι για σένα;" τον ρώτησα με τρέμουλο στην φωνή. Με κοίταξε απορημένος.

"Έ-ένα μικρό κοριτσάκι; Μόνο αυτό;" απάντησα και πλέον τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου. Με κοιτούσε λυπημένα χωρίς να κάνει την οποιαδήποτε κίνηση.

"Όχι γαμώτο, για μένα δεν είσαι μόνο αυτό. Δεν το εννοούσα έτσι" είπε και σηκώθηκε από την θέση του.

"Τι θέλεις από μένα;" ρώτησε μετά από λίγη ώρα ησυχίας.

"Θέλω όσα μου είπες εσύ πριν στην κουζίνα και ακόμα παραπάνω" απάντησα και στάθηκα μπροστά του.

"Δεν αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα εδώ πέρα;!" ρώτησε αγανακτισμένα και γύρισε το κεφάλι του από την άλλη. Εκείνη τη στιγμή άρχισα να εκνευρίζομαι.

"Το πρόβλημα Άγγελε, είσαι εσύ! Εσύ το δημιουργείς μόνος σου, κάνεις άλλος!" απάντησα και με κοίταξε με θυμωμένο βλέμμα.

"Καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι ποινικό αδίκημα; Τι θα κάνεις; Θα με επισκέπτεσαι από την φυλακή;" ρώτησε ειρωνικά και άφησα ενα επιφώνημα έκπληξης.

"Πραγματικά είσαι απίστευτος! Με έκανες να νιώσω αληθινά, πρωτόγνωρα συναισθήματα και τώρα μου τα στερείς για τον εγωισμό σου. Μόνο εσύ έχεις το πρόβλημα; Και εγώ ερωτεύτηκα κάποιον 10 χρόνια μεγαλύτερο μου αλλά δεν κάνω τόσο μεγάλο θέμα!" ξέσπασα φωνάζοντας και έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω.

"Επειδή σκέφτομαι το θέμα ώριμα και-" ξεκίνησε να φωνάζει όμως τον διέκοψα κατευθείαν.

"Ααα κατάλαβα! Ώστε εγώ είμαι η ανώριμη της υπόθεσης. Τέλεια!" είπα σαρκαστικά και κατευθυνόμουν προς την πόρτα.

"Μην βγάζεις συμπεράσματα μονη σου Αυγή!" είπε αυστηρά και με τράβηξε από την μέση για να μην φύγω. Πλέον ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο.

"Τι θα κάνουμε;" ρώτησα σιγανά και έκλεισα τα μάτια μου, απολαμβάνοντας το κράτημα του. 

Τελικά είμαστε και οι 2 διπολικοί σε αυτή τη σχέση. Την μια φωνάζουμε και την άλλη ψιθυρίζουμε σε διάστημα δυο λεπτών. 

"Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο χώρια νομίζω. Να σκεφτούμε και οι δυο καθαρά. Συμφωνείς;"απάντησε κι όσο και αν με πονούσε η πρόταση του έγνεψα καταφατικά. Τοποθέτησε τον δείκτη του στο πιγούνι μου και σήκωσε το κεφάλι μου ψηλά να τον κοιτώ στα μάτια.

"Το γνωρίζω ότι είναι η μόνη λύση" είπα και χαμογέλασε αχνά. Με κοιτούσε στα μάτια πολύ έντονα, ένιωθα πως μπορούσε να δει την ψυχή μου. Πέρασε την γλώσσα του μια φορά πάνω από τα χείλη του, έπειτα με φίλησε αργά τοποθετώντας το χέρι του στο σβέρκο μου, σαν να μην ήθελε να φύγω. Ούτε εγώ ήθελα, αλλά έπρεπε. Διέκοψα την επαφή μας γρήγορα και με κοίταξε απορημένος.

"Μην το κάνεις πιο δύσκολο απ΄ ότι είναι" είπα πονεμένα συγκρατώντας με δυσκολία τα δάκρια μου και έγνεψε καταφατικά. Ξέφυγα από το κράτημα του και έφτασα στην πόρτα.

"Θα κοιμηθώ στην Αρετή απόψε, έτσι συμφωνήσαμε. Καληνύχτα Άγγελε" είπα χωρίς να τον κοιτάζω και πριν προλάβει να μου απαντήσει έκλεισα την πόρτα βιαστικά. 

Καθώς περπατούσα στους άδειους νυχτερινούς δρόμους, τα δάκρυα δεν σταμάτησαν να κυλάνε στα μάγουλα μου. Είναι αλήθεια, δεν γνωριζόμαστε πολύ καιρό με τον Άγγελο όμως μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα με έχει κάνει να νιώσω τόσα πολλά. Αλλά το κυριότερο, με κάνει να νιώθω ασφαλής από όλα τα προβλήματα του κόσμου. Με κάνει να νιώθω αποδεκτή και πως πάντα θα είναι εκεί για εμένα.

Ελπίζω μετά από όλο αυτό, να πάρουμε και οι δύο τις σωστές αποφάσεις.