Τι λες, θα τα καταφέρουμε;

Κεφάλαιο 36

Αυγής POV

Βρισκόμασταν με τον Άγγελο στο κρεβάτι και μου μιλούσε για το τι έκανε σήμερα.

"Τι θα έλεγες αν αύριο βγαίναμε ραντεβού;" ρώτησε και τον κοίταξα έκπληκτη. Θα ηταν πολύ ωραίο αν το κάναμε θα μας βοηθούσε να ξεκινήσουμε από την αρχή.

"Ναι θα το ήθελα πολύ" απάντησα και χαμογέλασε πριν με φιλήσει.

"Να πούμε για αύριο;" ρώτησε και έγνεψα θετικά.

"Ναι μια χαρά" απάντησα πριν ξαπλώσω στο στήθος του και κλείσω για λίγο τα μάτια μου.

"Νυστάζεις;" ρώτησε καθώς χάιδευε τα μαλλιά μου απαλά και ένιωσα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν.

"Μμμ" μούγκρισα αδύναμα. Η ώρα ήταν περίπου οκτώ και ήμουν έτοιμη να πέσω ξερή.

"Μισό πάω να σου φέρω το γάλα σου" είπε περιπαιχτηκά και τον χτύπησα με το χέρι μου στην κοιλιά γελώντας.

"Δεν είσαι αστείος" είπα χαμογελώντας και ένιωσα το σώμα του να ταλαντεύεται από το γέλιο.

"Κοιμήσου και θα φύγω" είπε και έγνεψα θετικά. Με τράβηξε προς το μέρος του και άφησα τον ύπνο να με παρασύρει.

[..]

Άνοιξα τα μάτια μου και ένιωσα τον λαιμό μου στεγνό. Κοίταξα γύρω μου και είχε νυχτώσει για τα καλά. Το ρολόι έλεγε πέντε το πρωί. Αφού ήπια το νερό μου άφησα το ποτήρι στην βρύση και προσπάθησα να κοιμηθώ ξανά, μάταιη προσπάθεια όμως καθώς δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και είδα ότι ο Άγγελος ήταν ενεργός. Σκέφτηκα πως είναι περίεργο ή απλά ξέχασε να απενεργοποιήσει το δίκτυο.

Εσείς: Κοιμάσαι;

Έστειλα με την ελπίδα να απαντήσει. Βαριόμουν μόνη μου.

Άγγελος: Όχι δεν με παίρνει ο ύπνος. Τι κάνεις εσύ τέτοια ώρα ξύπνια;

Έγραφε το μήνυμα και του απάντησα αμέσως.

Εσείς : Ούτε εμένα και βαριέμαι :(

Άγγελος: Θες να έρθω να σου κάνω παρέα;

Διάβασα το μήνυμα και χαμογέλασα. Είναι τόσο καλός.

Εσείς: Όχι να μην σε κουράζω. Έτσι κι αλλιώς έχεις πρωινή βάρδια αύριο :/

Είχαν περάσει περίπου δέκα λεπτά που δεν απάντησε έτσι υπολόγισα πως θα αποκοιμήθηκε. Πήγα να αφήσω το τηλέφωνο στο κομοδίνο όμως αυτό φωτίστηκε. Άνοιξα να δω το μήνυμα.