FяεαkあLιsκοοκ

0.1

I'm afraid that I'm scared of myself
Kendimden korkmaktan korkuyorum

Second

"Hey, bakın bugün burada kimler varmış?"

Sabahın sekiziydi. Normalde kimseye görünmemek için erken kalkıp okula giden ben, dün olanlardan sonra eve gidip iyice yıkanmaya çalışmıştım. Koku ne yaparsam yapayım bir türlü geçmiyordu ve onları tenimden kazıya kazıya çıkarmaya çalışmıştım. Sonuç olarak kıpkırmızı olmuş vücuduma bakıp ağlayarak küvette uyuya kalmıştım. Dolayısıyla da geç uyanmış, ve okula normalde geldiğim saatten çok daha geç bir saatte gelmiştim.

Ve dolayısıyla bütün gözler üzerimdeydi.

Jeongguk ve grubu okulun girişinde dururken, onları fark etmemek imkansızdı. Bana seslenen Jeongguk'a aldırış etmeyip yürümeye başlamıştım ki kafama atılan çakıl taşı ile olduğum yere sabitlendim. Yine başlıyorduk.

"Aigoo, şuna bak sen. Bizi görmezden gelebileceğini mi düşünüyorsun?"

"Böyle bir seçenek yok ne yazık ki. Öyle değil mi Gguk?" Dedi Jimin içinde imalar yatan gülücüğünün ardından. Yorgun bakışlarımı üstlerine çektiğimde sesim adeta yalvarır gibi çıkmıştı. "Lütfen, sabah olmaz."

Yüksek bir şekilde kahkaha atmış, başını bir anlığına arkaya yaslayıp sert bakışlarını gözler önüne sermişti. "Senin gibi bir ucubeyi neden dinleyelim ki?"

Bacaklarım titremeye başlarken arkadan gelen Nancy hızla beni itti ve yere düşmemi sağladı. Yere kapaklanmanın acısı bacaklarımdan çıkarken gözleri dolmuştu. Kahkahalar artarken bu defa Jimin açılmış eteğime bakarak ıslık çalmıştı.

"Yabancı bir ucubeye göre güzel bacakların var. Eğer estetik olup şu tipinden kurtulursan, altıma girebilirsin."

Ona inanmaz gözlerle bakarken zil çalmış, dikkatlerin üzerimden çekilmesi sağlamıştı. Burkulan bileğim ile zor bela ayağa kalkıp herkes gittikten sonra seke seke okula gitmiştim.

Her gün yaşadığım, klasik şeylerdi ancak...

Ancak bu şeylerin daha sabahtan olması iyiye alamet değildi.

Bilinmeyen Numara: Hey ucube

Bana fizik notlarını at