My Ghost Boyfriend ➳ Vmin

0.1~Cenaze~

Elim hala telefonda kulağımdayken kocaman gözlerle Taehyung'a bakıyordum. Taehyung iç çekip oturduğu banktan kalktı ve önümde durdu.

-Sanırım öğrendin.

Gözlerim dolarken bakışlarımı başka yöne çevirdim.

-Ne zaman-

-Çok olmadı, birkaç gün önce.

Göz yaşlarımı göndermek için gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım.

-Ölünce benden kurtulacağını mı düşündün?

Sahte bir kahkaha attığımda o da güldü.

-Aksine ölünce seni görebileceğimi düşündüm.

Burnumu çekip bakışlarımı yüzüne çevirdim.

-Yüzün solmuş.

Elini yüzüne götürdü.

-Eh biraz öyle oldu ama hala yakışıklıyım.

O tekrar güldüğünde ben bu sefer gülmedim ve direkt gözlerine baktım.

-Geç kalmadan gitsek iyi olur hm?

Gözlerim tekrar dolduğunda dudaklarımı dişledim ve kafamı salladım.

~~~~~~

Kiliseye girdiğimizde tören başlamıştı (tören mi deniyor bilmiyorum, kiliseye hiç gitmediğimden) arkalarda boş bir yere oturduğumdan kimse beni henüz fark etmemişti. Taehyung'da gelip yanıma oturdu ve gözlerini tabutuna dikti.

-Daha önce hiç kiliseye gelmemiştim.

Gözlerimi ayırmadan ona bakarken bir süreliğine bana baktıktan sonra tekrar tabutuna baktı.

-Neden?

Omuz silkti ve tabutuna bakmaya devam etti.

-Çünkü insanlar kiliseye gelip ölen insanların arkasından ağlarlar. Babam öldüğünde ağlarsam onun üzüleceğini düşündüm ve bu yüzden kiliseye gelmedim.

Kafamla onu onayladığımda önüme baktım ve çaprazımda kızarmış gözlerle Kook'un bana baktığını gördüm. Yutkunup bakışlarımı Taehyung'a çevirdiğimde onun da Kook'a baktığını gördüm.

-Onunla konuşmuyor musunuz?

Kafamı iki yana salladığımda bakışları beni buldu.

-Neden?

Omuz silktim, bunun anlamı bu konu hakkında konuşmak istemiyorum demekti.

-Kook'u görmeyeli 3 yıl oldu değil mi?

Kafamla onu onayladım.

-Büyümüş.

Güldü ve gözlerini benimkiyle birleştirdi.

-Sende büyümüşsün.

İç çektim ve bakışlarımı Taehyung'un tabutuna çevirdim.

-Ölmüş olman seni affedeceğim anlamına gelmiyor Taehyung.

O da iç çekti ve bakışlarını tabutuna çevirdi.

-Biliyorum, bu yüzden buradayım.

Göz ucuyla ona bakıp tekrar önüme döndüm. Lanet olsun ki onu çok özlemiştim. Neden ölerek yanıma gelmek zorundaydı ki? Yaşarken yanıma gelseydi olmaz mıydı? Onun o güzel kokusunu içime çekseydim, kollarımı ince beline dolasaydım olmaz mıydı?

-Sana kendimi affettireceğim Jimin.

Düz surat ifademle konuştum.

-Peki ya sonra?