My Ghost Boyfriend ➳ Vmin

1.3~Kabus~

Taehyung sandalyeden kalktığında tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Endişeli duruyordu.

-Taehyung, nereye gidiyorsun?

Taehyung bir süre donmuş bir şekilde yüzüme baktıktan sonra kafasını iki yana salladı.

-Önemli birşey değil, annem biraz hastalanmış onun yanına gidiyorum.

Kook'un bakışları bize kaydığında o da merakla Taehyung'a bakıyordu.

-Benim de gelmemi ister misin?

Yutkundu ve kafasını iki yana salladı.

-Hayır, çok önemli birşey değil, astım ilacı bitmiş onu alacağım, size katılırım sonra.

Yanımdan geçip internet kafeden çıktığında arkasından çatık kaşlarımla baktım. Annesi astım hastası mıydı? O an Taehyung'un annesi hakkında pek birşey bilmediğimi fark ettim.

Kook'la birbirimize baktıktan sonra Taehyung'u dinleyip oyunumuza devam ettik.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Hava iyice kararmaya başladığında Kook'la internet kafeden çıktık. İçimde garip bir duygu oluşurken pek umursamamaya çalışarak eve yaklaşmıştım.

Kook'la yollarımız ayrıldığından birbirimize veda etmiştik.

-Hyung, yarın halı sahaya gider miyiz?

Heyecanla sorduğu soruya karşı güldüm.

-Tabiki.

Elimle saçlarını karıştırdığımda kıkırdadı.

-Pekala.

Kalbimdeki ağırlık daha da artarken evime doğru ilerledim. Eve her yaklaştığımda kalbimdeki ağırlık artıyordu. Neden böyle hissettiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Sonunda eve vardığımda kapının açık olduğunu fark etmiştim. Eve kim gelebilirdi ki? Yoksa babam mı dönmüştü? Uzun süredir bizi ziyaret etmemişti. Sonunda dönmüş olmalıydı.

Sevinçle eve bir adım atıp kapıdan girdiğimde kalbimin sıkıştığını hissettim. Elimi kalbime koydum. Tanrım ne oluyordu bana? Kalp krizi falan mı geçiriyordum? Gözlerimden nedensiz yaşlar akmaya başladığında elimi gözüme götürüp yaşlara dokundum fakat bir farklılık vardı, bu yaşlar kırmızıydı.

-Jimin, l-lütfen uyan J-jimin.

Gözlerimi derin nefes alarak açtım. Kesik kesik nefesler alırken neler olduğunu algılamaya çalışıyordum. Kabus görmüş olmalıydım. Alnımdan terler akarken yanan gözlerimi yanımda oturup ağlayan bedene çevirdim. Taehyung neden ağlıyordu.

-Taehyung.

Gözlerinden yaşlar akarken uyandığımı görünce daha çok ağlamaya başladı. Kollarını dizlerine koydu ve kafasını da dizlerindeki kollarına koydu.

Hıçkırarak ağlarken ne yapacağımı şaşırmıştım. Neden bu kadar ağlıyordu?

-Taehyung, neyin var? Neden ağlıyorsun?

Yanağımda hissettiğim göz yaşıyla benim de ağladığımı o an fark ettim. Elimi yanağıma koyup yaşa dokundum ve elime baktığımda bunun sadece gözyaşı olduğunu fark ettim.

-S-sen kabus görüyordun, a-ağlıyordun ve b-ben hiçbirşey yapamadım Jimin. Çok korktum, s-sana sarılmak istedim a-ama yapamadım. Ö-özür dilerim.

Daha da ağlarken kafamı iki yana salladım.

-B-bu senin suçun değil Taehyung. Senin yapabileceğin birşey yoktu. Ağlama lütfen.