My Ghost Boyfriend ➳ Vmin

1.4~Yeni arkadaşlar~

-İlk günden quiz mi?

Bütün öğrenciler isyan ederken iç çektim. İlk günden quiz olmam yetmiyormuş gibi bu quiz de matematiktendi.

-Hala mı matematiği sevmiyorsun?

Kafamı iki yana sallayıp kafamı sıranın üstündeki elimin üzerine koydum ve hocanın kağıtları dağıtmasını izledim.

-Neyseki benim gibi zeki bir hayalete sahipsin.

Taehyung sırıtıp göz kırptığında bakışlarımı kaçırdım. Yaptığı her hareket beni heyecanlandırıyordu.

-Neyseki.

Hoca bana kağıdı verip uzaklaştığında kağıda bir göz attım. Ben bunarın hepsini unutmuştum ki.

-Pışt.

Arkamdaki kişinin beni dürtmesiyle kafamı arkamdaki çocuğa çevirdim.

-Selam.

Tek kaşımı kaldırıp çocuğa baktığımda çocuk kocaman gülümsedi.

-Bana yardım eder misin? Kağıttakilerin hepsini unutmuşum.

Zorla gülümseyip elimi enseme attım.

-Bende hatırlamıyorum ki.

Taehyung bana doğru yaklaşıp kağıda göz attı.

-Ben bunları biliyorum Jimin, sana yardım ederim.

Taehyung'a en içten gülümsememi sunup çocuğa baktım ve sırıttım.

-Şimdi düşündüm de, sanırım hatırlıyorum.

Çocuk gülümsediğinde önüme dönüp kalemi elime aldım. Taehyung bana söyledi bende yazdım. Sonunda soruları çözmeyi bitirince hocanın bakıp bakmadığını anlamak için göz ucuyla hocaya baktım. Buraya bakmıyordu.

-Acele et.

Kağıdın önünden çekilip çocuğun soruların cevaplarını kendisinin kağıdına geçirmesini bekledim.

Zil çaldığında hoca gelip bütün kağıtları toplamıştı. Sırıtarak oturduğum yerde gerindim.

-Bana borçlusun Park Jimin.

Taehyung sırıtarak bana bakarken başımla onu onayladım.

-Hmm, sanırım öyleyim.

-Birşey mi dedin?

Arkamdaki çocuk konuştuğunda telaşla ona baktım.

-H-hayır.

Çocuk kafasını salladı ve gülümseyerek elini uzattı.

-Benim adım Seokjin. Verdiğin kopya için minnettarım.

Gülümseyip bende elimi uzatıp Seokjin'in elini tuttum.

-Jimin. Rica ederim.

Çocuk tekrar gülümsediğinde gözleri arkama kaydı, bende bakışlarımı arkama çevirdim.

Sınıfa bir çocuk girmiş etrafına bakınıyordu. Okulda popüler olacak ki etrafında bir sürü kız vardı.

Ben hala boş boş çocuğa bakarken çocuk bizim olduğumuz tarafa baktı ve ardından gülümseyerek bize doğru ilerledi.

-Jin.

Arkamdaki çocuğun yanına gittiğinde bu sefer bakışlarımı ikisine çevirdim.

-Onlar da bizim gibi arkadaş olmalılar.