0.4~İş~

412 48 214
                                    

Yatağımda uzanmış öylece tavanı seyrediyordum. Taehyung'un yıllar sonra gelmesine seviniyordum fakat ölü olarak gelmemeliydi. Yaşarken neden hiç yanıma gelmemişti? Yanıma gelmesi önemli değildi, beni arayada bilirdi. Fakat Taehyung beni 1 kez bile olsa aramamıştı.

-Neden böyle oldu?

Taehyung'tan ses çıkmayınca devam ettim.

-Neden ölüyken yanıma gelmek sorundaydın ki?

Taehyung'un iç çekişi kulaklarımı doldurdu.

-Ölmeden önce herkes son birşey yapmak ister Jimin. Benim son yapmak istediğim şey kendimi affettirmemdi.

Derin nefes alıp görmeyeceğini bilsem de kafamı iki yana salladım.

-Ondan bahsetmiyorum. Neden ölüyken gelmek zorundaydın? Neden yaşıyorken hiç gelmedin?

Bir süre ses gelmediğinde gözlerimi yatağımın yanına çevirdim ve gözlerini benden ayırmadan bana bakan Taehyung'u gördüm.

-Bazen ölsen dahi başkalarına söyleyemeyeceğin sırlar vardır Jimin.

Gözlerimi yumdum.

-Aramızda sır olmayacağını söylemiştik.

-Üzgünüm.

İç çektim ve arkamı ona döndüm.

-İyi geceler Taehyung.

~~~~~~~~~

-Jimin.

Yanımdan gelen kalın sesle gözlerimi yavaşça açtım.

-Uyandırdığım için üzgünüm.

Yatakta doğruldum ve gözlerimi ovuşturdum.

-Alarmın çaldı fakat sen uyanmadın.

Kaşlarımı çatıp yanda duran telefonumu aldım ve saate baktım.

-Lanet!

Yataktan hızla kalkıp dopabımı açtım. Altıma siyah bir pantolon, üzerime ise beyaz gömleğimi geçirdim. Arkamı döndüğümde beni izleyen Taehyung'u gördüm. Onun varlığını unutmuştum ve beni gördüğü gerçeğiyle yanaklarım kızarmıştı.

-A-ah sen orada mıydın?

Küçükken elbette birbirimizi giyinirken çok görmüştük ama şuan bir garibime gitmişti.

Taehyung hızla kafasını başka yöne çevirdi.

-Ü-üzgünüm.

Gözlerimi kırpıştırıp ona baktıktan sonra kafamı iki yana salladım.

-Taehyung ben işe gideceğim.

Kafasını bana çevirip gözlerime baktı.

-Bende gelsem olmaz mı?

Masum masum söylediği şeyi nasıl reddedebilirdim ki?

-Ah pekala.

Taehyung çocuk gibi ellerini çırparken onun bu haline güldüm ve oradan çıktım. Çok vaktim yoktu o yüzden kahvaltı yapamayacaktım. Ayakkabılarımı giyerken Taehyung da arkamda bekliyordu.

-Nerede çalışıyorsun?

Ayakkabılarımı giymeyi bitirdiğimde doğruldum.

-Part time işte çalışıyorum. Garsonum.

Kafasıyla beni onayladığında kapıyı açıp evden çıktım. Hızlı adımlarla hatta koşarak işe gittim.

-Jimin hyung, hoşgeldin.

My Ghost Boyfriend ➳ VminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin