Fresas |Lee Taeyong

11| perde arkası

iki yıl önce

Kim Minsoo'nun günlüğü

Bu, günlüğüme yazdığım son sayfa,
diğer sayfaları da kendimle beraber yakacağım ama arkamda bırakmak istediğim birkaç satır söz var.

Öncelikle kimseden özür dilemeyeceğim, benim için en iyisi buydu. Umarım arkamdan çok ağlamazsınız çünkü ben ağlarken bana destek olan birisi yoktu.

Yani;
bu sadece Lee Taeyong'un suçu değil.

Lise hayatım için büyük planlarım vardı fakat ilk gün Taeyong'a çarptığım için hepsi mahvoldu.

Kendine kurban aradığı belliydi...
Ben seçildim, bir yıl boyunca zorbalık yapacağı kurbanı bendim.

Başta sadece; benimle dalga geçiyordu ama sonradan daha ileri gitti.

Sırama ölmemi istediğini belirten postitler bırakmaya başladı, bazen telefonuma 'umarım ölürsün' 'bir an önce öl' gibi mesajlar bırakıyordu.

Akşam, eve gidene kadar beni takip ediyor ve hatta bazı günler; bacaklarıma minik taşlar atıyordu.

Tüm bunlara alışamadım ve kimse de benim tarafımdan olaya bakmıyordu.

Bakan olmuşsa bile Taeyong'dan korktuğu için benimle hiç konuşmamıştır.

Yalnızdım, bunları anlatabileceğim kimse yoktu. Kız kardeşim bunları duymak için çok küçüktü, ona da anlatamadım.

Zaman geçtikçe herkes bana yapılanlara gülmeye başladı, günde beş altı tane mesaj alıyordum, ölmemi isteyen insanlardan...

Bunlar ölmek için basit sebepler diye düşünenler olabilir ama ben zaten bu yaşıma kadar güçlü biri olmadım.

Kimseden özür dilemeyeceğimi söylemiştim ama özür dilemem gerek biri var; Soyeon...

Annem ve babamdan sonra ben de seni bıraktım, çok özür dilerim miniğim, umarım beni anlarsın... Seni seviyorum.

Bu arada Lee Taeyong, geçen gün bana verdiğin çilekler için teşekkür ederim, barış hediyesi demiştin.

Ama artık çok geç.