Mijn aangeboren geheim [ON HOLD]

Luna

Het examen Frans viel nog wel mee. Ik was al snel klaar. En lag met mijn hoofd in mijn armen op mijn bank. Ik denk na over mijn leven, over mijn geheimen enzo: Luna is mijn eerste naam maar iedereen kent me onder de naam Laila. Dat is dus mijn tweede naam. Persoonlijk vind ik Luna mooier. Ik hou van de maan. Over een maand ben ik jarig dan wordt ik eindelijk achttien. Op mijn verjaardag ga ik altijd naam mijn mama. Ik zie haar niet vaak, maar een paar keer per jaar. Ze heeft het te druk. Ik ken haar eigenlijk niet echt. Het enige dat ik weet over haar is dat: haar naam Anke is, ze is de koningin van Finland... Ze heeft iets met mijn vader maar aangezien hij de koning van Finland is heb ik hem nog nooit ontmoet. Ik woon bij mijn tante. En aangezien mijn ouders van koninklijke bloede zijn ben ik de prinses, mijn mama liet me een paar jaar geleden kiezen of ik de troon wel wou. Het verbaasd je misschien maar ik heb nee gezegd. Ze leek een beetje teleurgesteld maar mijn leven hier is leuk. Heel leuk. Niemand weet wie ik ben. Het is eigenlijk wel grappig. Iedereen denkt dat hij of zij me kent maar eigenlijk weten ze mijn naam zelf niet eens.
De bel, dat we naar huis mogen wekt me uit mijn gedachten.
"Kom je mee iets drinken?": vroeg Maarten me.
"Nee, sorry. Morgen wiskunde, ik meen het ik ga het niet halen!" Mijn punten waren niet rampzalig slecht maar het was toch al een tijdje geleden dat ik nog eens een acht heb zien staan op mijn toetsen.
"Ooh, jawel. Kom seg. Je moet toch eventjes pauze nemen?" Ik knik maar ga me niet laten doen. Ik heb echt geen tijd.
"Ik ben al in het weekend met je meegegaan. Als ik toen niet was mee gegaan kon ik nu misschien wel mee!" Mijn zak was intussen klaar. Ik liet hem achter in de klas en liep naar buiten. Iedereen stond in een groep bij elkaar naar iets te kijken. Snel ging ik erbij staan. Toevallig stond ik net achter Jenna.
"Wat is er aan de hand?": vroeg ik haar. Geschrokken draaide ze zich om.
"Ooh, jij bent het. Er staat een limo met de Finse vlag!": reageerde ze opgewonden. Nee! Dat kon ze niet menen. Ik liep helemaal naar voor en ja hoor. Daar stond de limo. Ik liep ernaar toe. Iedereen staarde me aan. Het kon me niet schelen ik was furieus. Het leek wel dat er stoom uit mijn oren zou komen. Ik klopte op het raam. Het ging naar beneden.
"Wat doe jij hier?": zei ik voordat de man zijn mond kon openen. Hij glimlach naar me.
"Jij moet Luna zijn?"
"Ja dat ben ik. Zeg op wat kom je doen. Zeg het en ga dan weg!"
"Ik kom je dit afgeven. Lees het en doe wat er gevraagd wordt." Zijn raam ging naar boven snel trok ik mijn arm weg en liep weg. Met de brief in mijn hand.
"Laila? Wat was dat?": kwam Jenna bij me lopen.
"Niets, ik ga ik moet wiskunde leren." Ik stapte mijn auto binnen en ging weg. Op vijf minuten was ik thuis. Ik had dubbel zo hard gereden. Iedereen bewondert me op school omdat ik al een auto heb. Eigenlijk ben ik nog te jong maar mam heeft kunnen regelen dat ik al een auto en een rijbewijs heb. Ik ben haar daar dankbaar voor. Mijn mama is wel leuk enzo laar ik beschouw haar niet echt als mijn mama. Een mama moet bij je zijn, zij is er nooit dus ja. Snel liep ik naar binnen, ik liep meteen door naar mijn kamer. Ik deed mijn deur op slot en scheurde de brief open. Ik begon te lezen.

Liefste dochter van me,
Waarschijnlijk vind je het irritant dat ik je stoor, dat ik het met en limo naar je toe heb gebracht. Het spijt me maar het kon niet anders. Dit is te belangrijk om met de post te versturen.

Wat kon er nu zo belangrijk zijn?

Ik wou je nooit tot iets verplichten het spijt me dat ik dat nu wel moet doen. De kroon van jullie vader staat op het spel. Door mijn leeftijd kan ik maar nog moeilijk kinderen krijgen, over een paar jaar zal het zelf niet meer mogelijk zijn! Daardoor willen de mensen dat je vader een nieuwe koning aanduid. Maar dat is niet mogelijk. Je vader is ziek, heel erg ziek. De dokters geven hem nog twee jaar. Hij is zwak. Daarom wil ik dat je opgeleid wordt als prinses, koningin. We kunnen alleen een vrouwelijke leider hebben als de koning geen andere erfgenaam heeft. Daarom vraag ik het je om deze opleiding te aanvaarden en me te helpen. Je zal bij mij zijn dus je zal niet alleen zijn.
Ik wil je tot niets verplichten, maar het moet nu. Over een maand zal ik je komen ophalen. Wees alsjeblieft niet boos op me!

Je moeder,
Je koningin,
Anke Amber Mia Sarah van Fin