Mijn aangeboren geheim [ON HOLD]

Luna

Onze opleiding begon vandaag. Na wat pap ons verteld had zag ik er niet echt naar uit. Vandaag mocht ik tenminste mijn gewone kledij aandoen, aangezien we niet in contact zouden komen met andere koninklijke gasten. Tobias had me deze ochtend gewekt, het was veel te vroeg.
"Waarom moet het zo vroeg beginnen?", Vroeg ik Tobias onderweg naar de zaal. We hadden afgesproken om zeven uur-stipt -in de grote hal zijn. Niemand behalve mama en haar garde wist wat we vandaag gingen doen. Het was best wel irritant.
"Zodat jullie op tijd in jullie bed kunnen!", hij deed het klinken alsof het doodnormaal was, dat was het dus niet. Ik bleef liever tot twaalf uur op dan om zes uur te moeten opstaan. Ik zuchtte.
"Maar het is minder vermoeiend als we zouden mogen uitslapen!" Hij wou nog iets zeggen maar we liepen de zaal binnen, hij ging aan de kant staan en de klok sloeg zeven. Ik keek de zaal rond. Sterre was er nog niet. Ze zou goed op haar kop krijgen. Ik zag mama al vanaf de andere kant van de zaal vernietigende blikken toewerpen en ik was juist op tijd. De deur ging dicht maar meteen daarna werd hij weer open gedaan en ze kwamen binnen. Sterre liep langs me heen ondertussen ze me meetrok naar mam. snel doorkruisten we de zaal.
"Sorry, moeder maar het is niet Finns schuld ik kon gewoon niet opstaan!" Ze knikte.
"Aangezien jullie allebei maar net op tijd of te laat waren zullen we beginnen. Les één als een koninklijk lis zeg zeven uur kom je tien minuten minimum te vroeg. Als prinses of koningin kom je altijd te vroeg dus als je ooit een feest moet organiseren niet op het laatste moment alles goed zetten want jullie gasten zullen soms al toekomen een uur op voorrand." Ze liep weg maar draaide zich wee om: "Ik verwacht dat alles wat jullie hier leren zullen onthouden en er gebruik van maken." Finn was één van de jongens dat meehielp de tafels te zetten. Twee. We moesten hier lessen gaan volgen blijkbaar. Thomas zette een krijtbord neer, er was geen projector? Ik keek de zaal rond en ik vond er geen. Spijtig. Nadat alles was klaargezet leidde Finn en Thomas ons naar onze stoelen, die te ver van elkaar stonden om te praten maar dich genoeg bij elkaar zodat het leek dat we het wel zouden kunnen. Toen we zaten gingen ze een beetje achter ons staan. Zodat we als we iets nodig hadden gewoon maar moesten omkijken en wenken, we zouden onze stem zelf niet moeten verheffen. Moeder nam een krijtje en begon te schrijven en te praten: "Jullie zullen elke dag een les krijgen de komende maand, soms zullen jullie aan het einde van je dag nog een opdracht krijgen andere keren zullen jullie vrij zijn om te doen wat jullie willen." Ze kon spreken ondertussen ze iets anders opschreef:
"Maandag: les van mij, prinses en koningin zaken ( dossieren inkijken, naar kleine steden gaan...)
Dinsdag: les van Jon, dansles (alle klasieke dansen, volkdansen...)
Woensdag: les van Mieke, beleefdheden (zowel aan tafel als in spreken)
Donderdag: les van Mark, wiskunde
Vrijdag: les van Brigitte, talen (Engels, Fins, Frans, Spaans ...)
Zaterdag: les van Marleen, kledij (wat wanneer aandoen?)
Zondag: vrijaf" Toen ik vrijaf zag staan kon ik wel dansen van opluchting.
"Dus we hebben eigenlijk maar één dag per week echt vrij? De andere dagen zullen altijd helemaal vol zijn?", vroeg Sterre verwonderd. Ik kon haar de verwondering niet kwalijk nemen maar ongevraagd spreken ging ons weer een berisping van mama opleveren! Ik keek haar kwaad aan. Toen ze besefte wat ze had gedaan sloeg ze verbaasd haar hand voor haar mond. Moeder draaide zich langzaam om.
"Heb je iets gezegd? Want ik denk niet dat ik je had gevraagd om te spreken? Of wel soms?" Ik kon er niets aandoen maar deze keer moest ik het opnemen voor Sterre.
"Nee, ze heeft niets gezegd dat was ik. Sorry, ik kon er niets aandoen! Ik heb de irritante gewoonte op te spreken als het niet moet. Aanvaard mijn excuses daarvoor alsjeblieft?" Sterre gaapte me met open mond aan. Dit had ze waarschijnlijk niet verwacht ik moet zeggen ik had het zelf ook niet verwacht van mezelf. Maar moeder knikte gewoon en ging verder.
"Laten we verder gaan met de les. Ook al was hij nog niet begonnen.", mompelde ze er achteraan. Snel ging ze verder. Ik snapte er niet veel van maar ik hield mijn mond. Ik zou straks wel uitleg vragen aan Tobias of Finn of Sterre. Iemand zal het wel begrepen hebben!
"Ik zal beginnen bij het begin. Je hebt verschillende dossiers. De belangrijkste zijn de volks dossiers. Die moet je goed lezen en ook op reageren ,je kan ze niet zo maar aan je voorbij laten gaan! Het zijn de dossiers die..." Toen was ik het kwijt. Ik droomde weg. Ik had honger en wou eten. Misschien zijn er deze avond wel chocolade taartjes als dessert?
"... met de andere dossiers zullen we volgende les verder gaan. Ik geef jullie elk een dossier. Ik verwacht dat jullie het zullen lezen en op reageren. Voor jullie het verzenden geven jullie het aan mij. Deze opdracht moet volgende les af. Zo niet zal er een gepaste straf op volgen." We stonden zwijgend op en liepen naar de deur. Finn en Tobias volgden ons zwijgend. Buiten de deur barste ik los: "Heb jij er iets van begrepen? En jullie, jullie stonden er ook dus hebben de les eigenlijk ook gevolgd!" Sterre keek me aan. Ik had nogal gerateld. Ik kon er niets aandoen ik was gestrest!
"Vergeet niet te ademen he! Ja, ik heb het begrepen en ja ik zal je helpen met het dossier!" Opgelucht haalde ik adem.
"Dank je, je bent echt de beste zus dat ik me kon wensen."

Plots bleven we staan. Finn en Tobias botste bijna tegen ons op.
"Wat moeten we doen?", vroeg ik fluisterend aan ze. Finn stond te staren en Tobias antwoordde:" Niets zij moeten buigen niet jij of Sterre. Ze zijn in jullie huis!" Sofia, prinses van Hongarije, stond bijna voor ons toen ze een buiging maakte.
"Ben je ook op weg naar de eetzaal?", vroeg ik om maar iets te bespreken hebben.
"Ja, jullie ook?", zei ze gebarend naar ons vieren. Niemand buiten het paleis had ons gezien en Sofia had geheimhouding moeten zweren. Het was een risico dat ze hier was, daarom werd haar post ook gecontroleerd. Ik vond het nogal eng maar Sterre deed haar best haar te mogen maar ik zag dat het haar ook niet aanstond.
"Ja,wij ook.", antwoordde ik. Maar Sterre onder brak me en zei:" Tobias en Finn zullen je begeleiden naar de eetzaal. Wij gaan nog eventjes iets regelen." We knikten naar haar en liepen toen weg. Ik wierp nog een laatste blik achterom en zag ze ons aan staren. Ik deelde zijn mening. Ik begreep hier ook niets van.

We gingen de gang door en op het einde draaide we rechtsaf. Vanaf dan liepen we bijna de gang door. Om de paar passen versnelde Sterre haar pas. Uiteindelijk kon ik haar niet meer volgen en bleef ik staan.
"Kom op Luna. We hebben niet veel tijd!" Door haar serieuze blik en stem begon ik haar weer achterna te lopen. We moesten kleedjes en hakken aandoen, en ik kan je vertellen dat er wel makkelijkere dingen bestaan dan dat. Mijn voeten deden al pijn van dit kleine stukje lopen. Toen we stopten voor een muur aan het einde van de gang was ik zelfs buiten adem. Ik schaamde me.
"Wat is er hier?", vroeg ik luid fluiterend.
"Kijk! Ik denk dat ze een kamer zijn vergeten te tonen in onze rondleiding! Of weten ze hier zelf niet vanaf." Sterre duwde op de muur en hij verschoof. Ze zette hem op een kiertje en we glipten naar binnen.
"Wat?... Hoe? Heb je dit ondekt? En wat is het?" Ze legde haar vinger op haar lippen als een teken dat ik stil moest zijn. Meteen hield ik mijn mond.