Mijn aangeboren geheim [ON HOLD]

Luna

Mijn dag was tot nu toe al fantastisch verlopen Mary was echt een goeie vriendin geworden. Ik had spijt dat ik straks terug zou moeten keren. En nu gingen we nog gaan shoppen ook! Dit zou echt de beste dag van mijn leven worden.
"In welke winkel ga jij meestal shoppen?", vroeg ik Mary.
"Eum... Ik weet niet. Ik ga overal een beetje. Het interesseert me niet of het merk kledij is of niet!" Ik lachte aan mij interesseert het ook niet echt. Ineens trekt ze me een winkel in.
"Wat?" Ze hield haar vinger op haar lippen en ik staarde haar vragen aan maar zweeg. Ze deed alsof ze kleren zocht helemaal achteraan in de winkel. Gelukkig had ze een juiste winkel uitgekozen en niet zo een mannenwinkel ofzo. Uiteindelijk gingen we weer naar buiten Mary was nog altijd gespannen. Na een tijdje kon ik het niet meer aan en vroeg het haar.
"Wat is er toch?" Geschrokken keek ze me aan. Ik had haar uit haar wereldje gehaald. Ze keek heel de tijd om zich heen. Het was erger dan irritant te noemen!
"Wat? Niets er is niets hoor!" Ze zei het te nerveus er was echt iets niet goed pluis. Ik hield haar staand door haar bij haar pols te grijpen.
"We gaan echt niet verder als je niets tegen me vertelt!" We stonden recht tegenover elkaar. Ze dacht na. Puree! Ze dacht er echt over na om weg te gaan!
"I...ik kan het je niet zeggen! Ik wil je nog als mijn vriendin!" Geschokt keek ik haar aan.
"Denk jou echt dat wat je kan zeggen er iets aan kan veranderen?" Ze haalde haar schouders op.
"Kom we gaan iets eten!", zei ik. We liepen naar een klein broodjesrestaurant. Ik nam een martino en zij een veggie.
"Oke begin maar..." Ik wachtte af. Ze zuchtte.
"Oke, het lijkt niet misschien zo maar soms pesten ze mij. Die pubers dat voorbij kwamen lopen... Je moet niet zo kijken ik heb veel vrienden. Daarom trek ik me er niets van aan maar nu had ik er echt gewoon geen zin in!"
"Ben je serieus?" Ze knikte.
"Dat kan je toch niet menen. Hebben ze problemen thuis ofzo?", vroeg ik.
"Denk van niet. Ik trek me er niets van aan. Ze doen gewoon maar waarbij ze zich goed bij voelen en denken niet aan de gevolgen en de mensen die ze kwetsen! Het is..." Ze kapte haar zin plots af en kromp ineen. We zaten bij het raam. Ik kek achterom en zag dat er mensen voorbij liepen.
"Zijn zij dat?", vroeg ik fluisterend. Ze knikte. Zonder na te denken liep ik naar buiten.
"Wat ga je doen?", fluisterde ze me luid na. Ik liep gewoon door. Er waren vijf jongens en drie meisjes. Het waren echt van die barbiepoppen! Blond lang haar en twintig centimeter make-up op! Ik kreeg het van zo een mensen. Ik liep op ze af.
"Hey!", zei ik zodat ze me opmerkten. Ze keken me allemaal verbaasd aan. Het kon me eigenlijk niet schelen ik ging mijn nieuwe vriendin helpen daar was ik overtuigd van.
"Hallo, schoonheid!", zei één van de jongens van de groep! De naam schoonheid averdiende ik echt niet, ik was niet lelijk dat kon ik nu niet zeggen maar ik was ook nu niet speciaal mooi. Ik had groene ogen en lang bruin haar. Het kwam tot juist boven mijn achterwerk. Meesta droeg ik het in een vlecht of staart omdat een dot me hoofdpijn bezorgde. Vandaag was het los, ik was vergeten mijn haar vergeten opsteken toen ik wegliep van huis.Ik lachte iief.
"Ooh, zo te zien hebben we hier te maken met een slijmbal!", zei ik op een zoete toon. Ik was niet van plan hem te verleiden maar ik moest hem wel te vriend houden. Ik ging verder:" Sorry dat ik het vraag maar zouden jullie me ergens mee willen helpen?" Ze keken me allemaal aan de jongens knikten en de meisjes zuchtten en knikten uiteindelijk. De jongens hadden meer invloed dan dat ik dacht! Ze deden echt allesvoor hun! IK begon weer te spreken: "Dus aangezien jullie me willen helpen. Ik heb een probleem, ik wordt dus mega hard gepest op school. Ze geven me scheldende bijnamen enzo en het kwetst me echt ik weet niet wat ik moet doen! Hebben jullie dat ook eens voorgehad?" De jongens keken me aan met een meedelevende blik de meisjes daarintegen keken me aan met een vernietigende blik. De jongen die me schoonheid had genoemd begon weer te spreken.
"Het komt misschien slecht over ma wij hebben ook al gepest! En weet je waarschijnlijk stoppen ze ermee als je je kopt laat hangen want dat meisje dat wij pesten, pesten we eigenlijk allleen omdat ze nooit haar kop laat hangen. Ze loopt nog altijd met haar kin vooruit in de gangen. Het klinkt echt stout maar het is frustrerend dat ze dat dus niet doet!" Een andere jongen viel hem bij: "Ooit hebben we haar kleren helemaal nat gemaakt en weet je wat ze deed?" hoe durfde hij dat te vragen. Ze wisten niet dat ze het over mijn vrienin hadden maar toch. Ik bleef het spelletje spellen en schudde mijn hooft alsof ik heel goed aan het luisteren was. Maar eigenlijk ging het het ene oor in en het andere uit.
"Ze heeft kleren van een vrienin geleend ookal had die alleen nog maar een mini rokje en een topje als reserve kleren in haar kluisje liggen. IK moet toegeven ze was best wel sexy!" Zijn vriend naast hem gad hem een por en alle meisjes draaide zich geschrokken om!
"Dus wat jullie eigenlijk zeggen is dat jullie niets tegen dat meisje hebben maar haar gewoon pesten om haar te breken? Want ik weet het niet hoor, misschien is ze wel niet te breken!" Ik draaide me om en liep weer naar binnen meteen daarna liepen we samen weer naar buiten. Ze stonden daar nogaltijd, zacht uitgedrukt ze gaapten ons aan! IK moest lachen ik had alles aan Mary vertelt van het eerste woord tot het laatse en het enige wat ze had gezegd was "Sukkel, Smerige klootzakken van een sukkels!" Als ik haar was geweest had ik geschreeuw en was ik naar buiten gelopen en had ze allemaal, zelf de meisjes een klap in hun gezicht gegeven. ZE had echt veel meer zelfbeheersing dan mij!
"Ze gapen je echt aan. Ze vragen zich waarschijnlijk af waarom je met me omgaat!", zei Mary lachend. Ik was blij dat ze niet meer bang was en erom kon lachen.
"Nee waarschijnljk vragen ze zich af waarom ze zelf niet met je omgaaan, waarschijnlijk beginnen ze te beseffen wat voor sukkels ze zijn en bieden ze je allemaal hun exuses aan morgen!", zei ik opgewekt. Dit was echt één van mijn betere werken, ik moest het toegeven aan mezelf ik was echt goed in het oplossen van andermans problemen zolang ze maar niet vanmezelf waren! Ze gaf me een speeltse duw op mijn arm. Plots haalde ik mijn Iphone boven en we trokken een selfie ik moest gewoon een herinnering aan deze dag overhouden. We waren echt goede vrieninnden geworden in deze ene dag. Spijtig genoeg liep deze tot zijn einde. We waren opweg naar het station.
"Ik wil je nummer!", vroeg ik haar ondrtussen we op mijn trein aan het wachten waren!
"ooh, oke wacht even ik ken hem uit mijn hoofd mag ik je gsm?" Met alle het plezier gaf ik haar mijn gsm. Na een twee minuutjes kreeg ik hem terug. Ze had zichzelf BEDVA genoemd.
"Voor wat staat dat?", vroeg ik verbaasd.
"Beste één dag vriendin voor altjd! Voor wat anders?" Ze lachte ik zou dit meisje zo gaan missen!
"We gaan echt nog afspreken he!"
"Ja tuurlijk, ik zou je niet kunnen missen!"