Mijn aangeboren geheim [ON HOLD]

Luna

Toen iedereen binnen kwam leek de kamer ineens klein maar ook gezellig. Er was toch nog genoeg plaats zodat iedereen zich vrij kon bewegen. We hadden onze dienstmeisjes- met veel te veel tegenwerpingen van hen- op mijn bed gezet. We stonden voor ze. Niemand keek ons aan, elk keek naar de grond. Ik slikte en wist niet hoe ik zou moeten beginnen dus wachtte ik maar af en hoopte dat Sterre zou beginnen.
"Zo zusje, hier staan we dan. Misschien zal ik beginnen om mijn die...- kamermeisjes voor te stellen zodat je weet wie wie is." Ze glimlachte naar me en ik knikte.
"Ik denk dat dat een goed begin is." Ze liep naar ze toe en liet haar kamermeisjes opstaan.
"Zo Luna... Dit zijn Tessa, Evelien en Isabel." Ieder keken ze op toen ze hun naam hoorde en knikte me kort maar beleefd toe. Opnieuw slikte ik, dit was ongemakkelijk en dat was nog lichtjes uitgedrukt.
"Het is fijn jullie te ontmoeten. Sorry als ik in het begin jullie namen door elkaar haar maar geen zorgen na vandaag kan ik jullie namen uit elkaar houden hoor." Nu keken ze allemaal op. Ze hadden geen idee wat we vandaag met ze zouden doen. Misschein was dat ook wel een reden dat ze zo ingespannen naar de vloer aan het staren waren. Sterre liep naar me toe en ik liep naar de meisjes.
"Sterre mag ik je voorstellen aan Julia, Amelia en Suzanne?" Ze deden hetzelfde als de anderen en keken op als ze hun naam hoorden en knikten. Mijn blik dwaalde af naar de jongens in de kamer dat zich heel afzijdig gedroegen maar toch keken ze of alles goed verliep en namen het hele tafereen in zich op. Ze knikten me goedkeurend toe. Ik ontspande een klein beetje. Ik was blij dat ze hierbij waren, ik was echt slecht in praten.

Even was het stil niemand wist wat ze moesten zeggen tot mijn Zusje kuchtte. Iedereen keek haar aan maar inplaats van verlegen naar de grond te kijken stond ze glimlachend naar het bed te kijken met de meisjes erop. Ze rechtte haar schouders en begon te praten. Waarom... was ik ook niet zo zelfverzekerd? Ik zuchtte en was blij dat zij aan mijn zijde stond.
"Waarschijnlijk vragen jullie jullie alle zes af waarom"; begon ze;" we jullie naar hier hebben aten komen. Ik zal jullie uit jullie lijden verlossen en zeggen waarom dat dat is. Jullie zullen vandaag met ons de dag doorbrengen, als jullie dat willen natuurijk." Ze keek ze aan, wachtend op een anwoord. Julia en Tessa stonden op en praatten voor hun mede meisjes.
"Natuurlijk zullen wij de dag met jullie doorbrengen het zou aan ons de eer zijn.", zei Julia.
"Als het niet onbeleefd overkomt zou ik dan mogen vragen wat we vandaag allemaal zullen doen?", vroeg Tessa. Iedereen keek ons aan. Ik keek in de ogen van de meisjes en zag dat ze echt zin hadden om iets leuks te doen. Ik vroeg me af waarmee ze hun dag normaal gezien vulden. Zou dat met allemaal klussjes zijn of met plezier en gelach? Ik ging er van uit dat het het eerste waarschijnlijk was. Voor ik mezelf tegen kon houden floepte ik eruit:" We gaan jullie je prinses laten voelen." Verbaasd keken ze ons, daarna keken ze elkaar en glimlachten naar elkaar. Ik stond te popelen om te beginnen, ik keek naar Sterre die me verbaasd aankeek en gaf haar een knipoog. Sterre klapte in haar handen en zei: "Laten we beginnen!" Twijfeld stonden ze op.
"Wacht! Eerst moeten we mijn kamer herinrichten!",riep ik uit.
"Je hebt gelijk! Laten we dat doen. Is kijken, wat hebben we allemaal nodig?" Ik begon na te denken.
"Misschien spiegels? En make-up?", stelde ik voor.
"Komt voor elkaar.", zei Tobias die de kamer uit liep. Ik keek hem na en grijnsde. Ik voelde de blik van Finn op me rusten en keek hem vraged aan. Hij haalde alleen maar zijn schouders op en schudde lachend zijn hoofd. Wat had dat weeral te betekenen. Ik had Finn deze week ook beter leren kennen en hij was best wel leuk. Hij zag iets in mensen dat niet iedereen zag. Het beviel me wel aan hem. Sterre haalde me uit mijn gedacten door ze iets te vragen.
"Hebben jullie zin in een bad?", vroeg ze de meisjes. Het was best wel grappig dat ik ze meisjes noemde aangezien ze ouder waren dan ons ook al was het niet veel.
"Het is al zo lang geleden dat ik eens een bad heb gehad!", riep Amelia enthousiast uit. Verbaasd keek ik haar aan.
"Hoe wassen jullie je dan?", vroeg ik.
"Douche? Wij mogen ons om de drie dagen douchen maar het moet altijd heel snel gebeuren!", antwoordde ze. Mijn ogen werden groot.