Mijn aangeboren geheim [ON HOLD]

Luna

Niet veel later vertrokken we. Toen ik naast Sterre het huis uit liep zag ik dat er een heleboel mensen zich rond het huis verzameld hadden. Ik slikte hopelijk kende ik hier niemand van maar het zag er slecht uit. Sterre keek me aan en keek me begrijpelijk aan. Zij snapte het te minste, mama liep met een rechte rug naar de limo en zwaaide naar sommige mensen. Er kwamen steeds meer mensen bij. Maarten en Jenna kwamen er ook bij staan. Dit was geen goed teken. Ik voelde mijn gsm trillen in mijn zak. Snel haalde ik mijn gsm uit mijn zak en las het smsje. Het was van Jenna.

{Waarom is er zo veel volk bij je huis? We staan nogal ver naar achteren dus we kunnen niet zo goed zien! J.}

Blijkbaar hadden ze zich goed naar voor gewerkt want ze stonden bijna helemaal vanvoor. Sterre keek mee over mijn schouder naar het sms en knijpte in mijn schouder.
"Wie zijn ze ?", fluisterde ze. Ik keek naar hen en ze volgde mijn blik en knikte. Ze wandelde naar één van de wachten en zei hem iets. Ik stond net niet dicht genoeg bij om te kunnen horen wat ze zei.
"Wat ben je gaan doen?", vroeg ik haar toen ze weer naast me kwam lopen.
"Heb geduld ik heb zo juist alles eventjes geregeld voor je zodat je met ze kan praten." Een wacht kwam bij ons staan met Maarten en Jenna aan zijn zijde. Allebei keken ze me aan.
"Hey, ik ben Sterre! Moet je me niet aan ze voorstellen?", zei Sterre om de spanning te verbreken.
"Eum ja, dit zijn Maarten en Jenna."
"Wat heeft dit allemaal te betekenen?", vroeg Jenna.
"Ik kan er niets aandoen ik weet eigenlijk zelf niet of ik dit jullie mag vertellen maar ik ga het toch doen omdat jullie mijn vrienden zijn." Ik liet een stilte vallen en ging verder ondertussen we nogaltijd op weg waren naar de limo. "Om te beginnen dit is mijn zus Sterre, voor jullie mij veroordelen ik weet dít ook nog maar net! Mijn moeder is de koningin van Finland en op dit moment zijn we op weg ernaar toe!" Het kwam er nogal ratelden uit maar ik kon er niets aandoen. Als we ooit samen gingen heersen dan mocht Sterre de gesprekken voeren ,hoor.
"Hoelang weet je al dat je moerder is wie ze is?", vroeg Maarten met opgetrokken wenkbrauwen. Ik keek naar mijn voeten en wist niet wat te antwoorden. We kwamen bij de limo aan en Moeder riep me naar binnen. Voor één keer was ik blij met haar bevelen zo kon ik wegvluchten van deze plaats, het voelde ongemakkelijk. Sterre bleef nog staan ik hoorde haar zeggen:" We weten hat al lang, van als we al kunnen besluiten of we alles wel willen. Zoals jullie misschien niet kunnen zien hebben we het allebei afgewezen!" Ze kwam naar binnen en riep nog over haar schouder heen: "Ik ben blij dat ik jullie heb leren kennen." Jenna en Maarten bleven verstomd achter toen de deur van de limo sloot.
"Dank je dat je dat voor me hebt gedaan. Je weet niet hoeveel dat voor me betekend!" Ik slikte.
"Je moet me niet bedanken ik ben nu eenmaal beter met woorden en jij bent beter met dingens voor elkaar krijgen!" Ze lachte.
"Haha, je hebt gelijk. Maar ik wil even zeggen dat dat voor me veel betekend!" Mam keek ons raar aan, ze snapte hier niets van. Ik moest grinniken en keek Sterre ondeugend aan, ze keek even ondeugend terug. Na een tijdje stapte we over in een vliegtuig en Sterre viel al snel in slaap. Niet veel later werd het zwart voor mijn ogen en begon ik aan mijn reis door dromenland.

Na bijna vijf uur te hebben gevlogen en nog een halfuur in de auto gezeten te hebben zijn we eindelijk aangekomen aan "het paleis". De klok op mijn gsm had zich vanzelf één uur verder gezet. Horloges droeg ik niet dus ik had niets dat ik moest veranderen van tijd net zoals Sterre.
"Ik ben blij dat ik jullie hier is samen ontvangen mag. Maar voor deze ene keer- omdat jullie hier de komende tijd zullen verblijven- beginnen we met jullie naar jullie slaapvertrekken te brengen. Elk zullen jullie vijf kamers hebben. Eén van deze kamers zullen jullie als slaapkamer moeten gebruiken het is aan jou de keus de welke. De kamer die je kiest mag je ook zelf inrichten. Je kleren dat je mee hebt mag je dragen als er niets te doen is maar als we weg moeten zullen jullie kledij moeten dragen van jullie kast, van de kleren dat wij op maat hebben laten maken. De andere vier kamers zullen zijn voor eventule gasten. Totdat jullie een volwardig lid zijn van de koninklijke familie zullen jullie geen gasten mogen ontvangen. Het spijt me maar dat is nu eenmaal zo..." Een volwardig lid? Wat heeft dat te betekenen? Dat we gewoon officieel voorgesteld zijn of als we gekroond zijn tot prinses? Ik heb geen flauw idee."... Tobias en Finn zullen jullie naar jullie kamers lijden en daarna het voledige paleis laten zien. Voor deze keer zullen jullie een volledige rondleiding krijgen. Zo dit was het einde van mijn preek ga maar. Denk eraan Tobias en Finn gaan voorop en het grootste deel van de dag zullen jullie bij elkaar zijn. Ik verwacht jullie terug te zien bij het eten om 19 uur stipt." Pff, stipt daar zou ik me echt niet aan kunnen houden misschien de eerste week wel maar daarna? Tobias en Finn gingen voorop wij volgden.
"Pff, die kan zagen hoor!", verzuchtte Sterre
"Ja, ik denk dat dat we het niet persoonlijk moeten nemen, ze zal het wel gewoon zijn zeker. Ze is toch al een tijdje koningin!" schouder aan schouder liepen we achter Finne en Tobias maar wel buiten gehoor afstand. Ik zag ze praten op een gedemde toon ondertussen ik en Sterre op een normaal volume pratte.
"Ja, dat zal wel maar omdat ze ook onze moeder is mogen wij zeggen dat ze zaagt als ze ons bevelen geeft!" Ik moest lachen.
"Ja, je hebt gelijk! We gaan nu zeker moeten leven via een uurrooster?"
"Ja, ik denk dat we daar niet onderuit kunnen komen.", zei ze schouderophalend.
"Daar heb ik echt geen zin in!"
"Ik ook niet maar ik denk dat we daar maar aan moeten wennen!", ze liet een stilte vallen en riep daarna :" Halloooo?" Ik keek haar aan.
"Wat ben je aan het doen?" Ze stak haar hand op om me te laten weten dat ik geduld moest hebben.
"Hé! Ik heb het wel tegen jullie hé!", riep ze opnieuw. Nu keken Finn en Tobias om. Ze hadden allebei een verwarde uitdrukking op hun gezicht. We liepen naar ze toe en ik snapte wat ze van plan was: gewoon een praatje met ze maken.
" Ze heeft jullie namen wel gezegd maar wie is nu wie?", vroeg ik. Ze keken elkaar twijfelden aan.
"Jullie mogen praten hoor!", vulde Sterre me aan.
"Ik ben Finn.",zei de jongen met bruin haar en bruine ogen. "Ik zal Lady Sterre vergezellen tijdens jullie opleiding." Lady? We keken elkaar aan en onderdrukten allebei onze lach.
"Dus dan ben jij Tobias?", zei ik tegen de jongen met de donker bruine ogen en het zwarte haar. Hij knikte beleefd.
"Ja, Mijn Lady dat ben ik.", zei hij.