Chapter VII

12 1 0
                                    

Aran's POV

The place is a replica of Korean village. Maganda iyon at solemn. Malapit sa tabi ng dagat iyon at makikita mo ang tahimik na dagat and only its wave you could hear in the night air.
"Sir Aran."
"Why?"
"Why do you detach yourself from other people?"
"Don't ask me. I'm your boss and I pay you."
Kumain na ako. I tried to use the chopsticks in my left hand. Napatingin ito sa akin.
"Don't look at me. It's a crime." wika ko. Pinandilatan lang niya ako.
"Where do we go next?" Tanong nito.
"I want to watch a movie."
Nagulat ito sa sinabi ko. Ngumiti ito at tumayo na.
Inaalalayan niya ako sabay tulak ng wheelchair. If I could just walk,I would enjoy this dinner.
Tinungo na namn ang isang mall di kalayuan sa pinagkainan namin. Ito na ang bumili sa ticket. Love story ang panoniorin namin which I really don't like. This is my first time to watch a movie at babae pa ang kasama ko at sa kasamaang-palad ay ang caregiver ko pa.
"Let's go."
Nang makapasok kami ay nilipat niya ako sa upuan ng movie house at niligpit ang wheelchair. Inayos ko ang cap ko baka may nakilala sa akin at i-leak pa ako sa media.
Magkatabi kami sa upuan. Bumili din pala ito ng popcorn at sprite.
"Is that your own money?"
"No,yours."
"Deduction"
"What??"
Kumain na ito. Nagsisimula na ang palabas. Pangiti-ngiti pa ito. I look around and I could see lovers or family. Napatingin ako sa katabi ko. Sinubuan niya ako ng popcorn.
Tumawa pa ito halatang nasisiyahan sa kalalabasan.
At nang matapos ay hindi pa ito natahimik,tawang-tawa pa ito.
"What did we watch,is it comedy?"
"It's romantic-comedy story in Thailand."
"You're crazy." Natawa pa rin ito.
Pinitik ko ang noo nito.
"Aray, what??"
Lumabas na kami ng mall.
"Let's go home." Yaya niya dito. Sumimangot ito.
"Why?"
"I want to go shopping for two minutes."
"Next time. I'm the boss, I pay you". Natahimik na ito. Umuwi na kami at halatang hindi ito masaya.
" are you angry?" tanong ko dito. She put me in bed. Nilagyan ng kumot at pinatay ang lampshade.
Ini-on ko ulit ito.
"Are you angry?"
"No. You should go to sleep."
Natahimik na ako. Umupo ito sa katapat ko. Tumayo ito at lumabas na. Bumangon ako. I touched my heart. It's beating abnormally.
I have never into in a relationship before. I don't know what's the feeling. I don't know why my heart beats so fast.
It's itchy. It's uncomfortable.
Humiga ulit ako. Pilit kong ipinikit ang mga mata ko at iwaglit ang mukha nito sa aking isipan. Muli ay bumalik ito sa aking isipan. This feeling is really strange and I don't like it.
"What's this?"

Maaga na at hindi ako nakatulog. Pabaling-baling lang ako sa higaan at pilit bigyan ng kahulugan ang bagong emosyon na namayani sa aking puso.
Bumukas ang pintuan. Pumasok doon ang nagbibigay problema ng isipan ko.
"Good morning." Masayang bati nito. Napatitig ako sa mga mata niya.
"I don't want to see you. Stay away from me atleast two days."
"What? I'm your caregiver so no one could help you aside from me "
"Just don't touch me."
"Are you okay?"
"Don't.go. near. Me."
"Aran"
"Sir. Aran. I'm .your boss.I .pay you!!" sigaw ko dito. Tinapon ko sa kanya ang unan ko.
"Get out!"
Napatingin ito sa akin. Nagbabadya ang mga luha nito sa mga mata.
"Don't cry in front of me. Just don't let me see your face. Get out. I don't care what will happen to me. I will never be okay. I can never walk so don't try to help me. You can go back to your country. You're useless here. Get out!!I don't need you. I don't need your damn care!!!!"
Umiyak na ito sa harapan ko.  I got my lampshade and throw it towards her. I close my eyes and in an instant I open my eyes but I couldn't see her anymore. I cried. I am a total mess.

Yeesha's POV

Umiiyak ako habang ikinuwento sa mga staff nito ang ginawa niya sa akin.
"He's terrible." wika ni Sasha. Kasalukuyan itong nagkakape.
"What should I do?"
"You don't have to do anything. Let him suffer. We will just give him the things he wants." wika ni Priya.
Natigilan ako. Paano ang pagkain nito.
"No,this is my job I have to do this."
"But look at you. You're  almost dead because of him."
I look at my feet. Nasugatan iyon dahil sa lampshade.
"It's alright. I'll bare with it until I  finished my contract."
"Don't worry. We'll back you up." wika ni Sasha.
Bumalik ako sa kwarto niya at naabutan ko siyang nangangapa patungong bathroom.
"Here's your breakfast"
"Aren't you stupid? Can't you understand simple English? I don't want to see your face!!"
"Sir,this is my job.at least let me bring your food here."
Galit na galit ang mukha nito. Pabagsak nitong isinara ang bathroom. He was groaning in pain inside.
After a minute,lumabas ulit ito at tinungo ang kama. His room is a disaster.
"Get out now or I'll throw this one to you." Itinuro nito ang baso na dala ko. He is really angry.
Lumabas na ako ng kwarto niya at napabuntung hininga ako.
"Ano kayang nangyari sa kanya? May nangyari ba? Is he crazy?bipolar kaya?" Napailing ako sa naisip. Tinungo ko na ang kusina.
"How is Aran?"tanong ni Sasha.
" Same!"
Napailing ito.
"If I could just make a potion,and he could sleep until he gets well,I would really do it."wika ni Priya.

Lumilas ang mga oras ay pumanhik ako sa itaas. I try to see him. He's sleeping. Mabilis kong nilinis ang kwarto niya without making any noise. Nilapitan ko siya. Inayos ko ang kumot niya. He didn't eat his breakfast. Bigla itong kumilos at humarap sa akin. 

Lumabas na ako at dinala ang tray na pinaglalagyan ng pagkain.
" He didn't eat his food."
"It's okay."
Nilinis na ni Priya ang plato at nilagyan ng pagkain ulit para sa tanghalian nito. 
Bumalik ako sa kwarto niya. Inilagay ko ang tray sa bedside table. Kumilos ito at nagmulat ng mata. Hinawakan niya bigla ang braso ko.
"What are you doing here? I told you to get out from my sight. Let Priya do your work."
"It's my work and no one can replace it. And don't touch me." Kinuha ko ang braso ko sa mga hawak niya.
"Get out!"
Kinuha niya ang baso ng juice at itinapon sa mukha ko ang laman niyon.I wipe the liquid. Then I sat down next to him.
"How could you throw that juice to my face,you don't even know how to make it?How could you do this to me,you can't do anything without me? You are useless. Your money is useless if you can't do anything now,Aran. Walk first before doing something bad at me so that it would be meaningful for you." Wika ko sabay talikod. Naiwan siyang natahimik. Kainis.
Bumalik ako sa kwarto ko at magpalit ng damit. Pinalitan ko ang upper blouse ka ng T-shirt.
"Yeesha,what happened?"
"He threw the juice to me. What an asshole."
Natawa silang dalawa. Kumain na kami ng tanghalian. Biglang tumunog ang intercom.
"The battle starts now."
Pinuntahan ko siya sa kwarto niya.
Naabutan ko siyang nakaupo sa kama niya.
"What do you need?"
"I want to go to the restroom"
I helped him without saying any word.
"Do you want to take a shower?" Tumango ito. Inihanda ko na ang bath towel nito at pamalit.
"I'll hold the showerhead." mahinang wika nito. Ibinigay ko sa kanya ang showerhead at tumalikod dito para kunin ang mamahaling sabon nito.
And to my surprise,Sa akin ibinuhos ang tubig ng shower. Nabasa lahat ang damit ko.
"What are you doing?" Nabasa na yung damit ko at ang masaklap puting slacks ang suot ko.
Tumawa ito.
"That's for telling me nonsense things." mahinang wika nito. Kinuha ko na ang showerhead at pinaliguan na siya.
"If other caregiver,maybe their boss will do something to them in this situation,---"
"And what do you mean?"
"In your case ,your lucky because you can't experience that situation because you have this body that no one would ever look on it. Not glamorous,gorgeous and attractive."
"Oh,really,that's good to know. I don't want to experience that situation either." Napatingin ako sa sarili ko. Kawawa ka naman.
" You're not my type." wika nito. At talagang idiniinan pa na ayaw niya sa akin.
"Thank you,I would serve that as compliment."
Nang matapos ito ay nilagyan ko na ng bath towel ito. Pagkatapos ay lumabas na sila sa bathroom.
Nang makapagbihis ay hinampas ko siya sa throw pillow nito sa likod.
" that for insulting me!" Pagkasabi non ay lumabas na ako. Tinungo ko ang room ko para maligo ulit.
I was still in the shower ng tumunog ang intercom.
Tinapos ko na at nagbihis.
"What?"
Nakangiti ang mukha nito.
"Come closer"
Lumapit ako dito pero my mind is getting ready kung ano ang gagawin nito.
"What?"
"This is for you. Ticket. Go back to your country. I don't need you here."
Kinuha ko iyon at pinunit ito sa harapan niya.
"I don't need it. I want to live here. And that's final."
"Fine,then go out. "
"Call your mom first,I want to talk to her."
Ibinigay ko sa kanya ang telephone. Kinuha niya iyon at tinawagan ito. Sa puso koy,nalulungkot dahil talagang buo na ang pasya nito paalisin ako sa bahay nito.
"Hello,mom. Yeah-i don't need her anymore-i have other staff they can help me-yeah-i can do it by myself-"
"Here,she wants to talk to you."
Kinuha ko ang telephone mula dito.
"Hello,madame"
"Hija,what's happening?"
"I would just leave,we'll talk the moment we see other."
"Okay,maybe that would be good. I'm sorry for giving you this trouble hija."
"Its alright ma'am."
Ibinalik ko sa kalalagyan ang telepono at hinarap siya.
"I think,that's clear. Thank you for kind three weeks. I hope you get well soon and not to see you again."
Pgkasabi non ay tinalikuran na ko na ito.
My dream to live here vanished. No more chances. No more sufferings.

Take Care Of My HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon