Take Care Of My Heart

Final Chapter XXV

Yeesha's POV

"I am Julyenne Yeesha Dominguez,I promise to love and cherish you for all of my life. I will never doubt your love and give you my whole life.---"
I feel after thirty years I never became happy like this. My life is complete and I have the man beside me who love me and do everything for me to make me happy.

Then when the priest annoced that we are now husband and wife. He turned to me with a bright face. He opened the veil.
He gently kissed my lips. This is the first time he kissed me. 
Napaiyak ako. I will treasure the kiss for me to remember our love forever.
"I love you." wika nito. Then he kissed my temple and smiled at me.
We had the picture taking right after the ceremony.
Paglabas namin ng simbahan,I found out na may helicopter sa loob.
"Why's there a helicopter above?" tanong ko. Ngumiti ito.
"Your husband is a billionaire. What if someone will try to kill him."
Natawa ako. He's really proud of being a billionaire just a few months ago ay nakabedridden ito at hindi kayang tumayo at lumakad.
Sumakay na kami sa limousine.
We'll go to our reception . Ang daming tao sa reception. Sa beach resort ng kaibigan ni Lee ang reception namin.
Maganda ang lugar na iyon. Mapuputing buhangin ang bubulaga sa mga mata ng tao sa tuwing lalabas sila sa cottage. Ang malabughaw na tubig ng dagat ay nakakabighani sa mga mata.
May malaking function hall sa resort na iyon.
At exactly 3pm ay nagsiuwian na ang mga bisita namin. Nakakapagod pala. I'm still wearing my bridal gown. Napakaganda ng damit na iyon. Ball gown iyon. Napakabigat iyon. May maliliit na beads at ornaments sa bandang dulo ng laylayan nito at sa bandang tiyan niya.  Ang gumawa non ay ang pinakasikat na designer sa Thailand. Binili iyon ng mommy ni Aran.

Bumalik na kami sa bahay.
Nagtatawanan kami lahat dahil nakatulog si Aran sa kwarto namin after taking a shower.
"Yeesha,we'll go back to Thailand tomorrow hija. Aran will stay here then you'll go together after your vacation." wika ng daddy nito.
"Okay dad."
"Congratulations."
"Thank you po."
 
Kinabukasan ay umalis na ang mga ito.
"Bye sister in law." wika ni Arin.
"Bye"

Umalis na ang mga ito.
Naiwan kaming dalawa ni Aran.

-------------------------
------------------------
Three years later....
"I'm not going to the office." wika ni Aran sa akin ng gisingin ko siya.
"Why?"
"I don't know. I feel bad."
wika nito.
Nakahiga pa ito at pikit ang mga mata. It's Saturday kaya wala din akong pasok sa school. I already prepared his breakfast.
He's thirty six years old already. Three years na kaming mag-asawa pero we didn't have children.
"I feel I'm sick." wika nito sa akin. Niyakap niya ako.
"Isang buwan ka nang nagkaganyan."
"I'm sick. Feeling ko babaliktad yung sikmura ko---." Tumayo ito at tinungo ang bathroom namin.
"Let's go to the hospital."
"Ayoko,I'm afraid baka sabihin pa akong may sakit ako at hanggang anim na buwan na lang ang buhay ko. Nakakatakot yun. Gusto pa kitang makasama,Honey," wika nito habang hinahaplos ko ang likod niya.
"Sige na. Pupunta na tayo tapos dadaanan natin yung doctor ko"
"Bakit?may sakit  ka rin?"
Niyakap niya ako.
"Wala. May itatanong lang ako."

Naghanda na kami para umalis na. Nahihilo ito at dumuduwal.
"Baka buntis ka,sino ang ama?" Biro sa kanya at galit pa ang tono ko.

I drive the car because I'm sure he's not fit to drive in his current condition.
We arrive there just in time.

"Oh, Mrs. Maurer,your two months pregnant." Bulalas ng doctor ko. Nagulat ako dahil wala naman akong dinaramdam.
"I never had the signs."
"You have but  you didn't notice"
"What??"
"Yes,do you want to see your child?"
Tahimik lang si Aran. Hindi pa siguro nagsink-in yung mga bagay na dapat niya ng ikinatuwa simula ngayon.

Nakita na namin sa monitor ang anak ko. Napaiyak ako.
"They are twins!" Masayang wika ng doctor. Aran's hands tightened to my hand.
"Wow."

Pag-uwi namin sa mansion nito ay sinabi agad nito ang magandang balita sa parents nito. At ako rin. Good things happen for a reason.

"Your husband really loves you,Julyenne dahil siya ang naglilihi."wika ng mama ko ng tawagan ko sila.
Tumawa ako. In the future I'll have twins.

Lumipas ang araw ay todo alaga ito sa akin.
" Tigilan mo nga ako,Aran. Bakit hindi pwede?I can still climb in that mountain" nang sinabi ko sa kanya ng sasama ako sa gagawing camping ng mga estudyate ko sa pinakamalapit na bundok.
"Stay,I don't want you to get hurt. You have two people in your stomach. "Nakasimangot nitong sabi. Gabi iyon at matutulog na kami.
" Tsk,don't sleep with me. Go out."
"Okay!" Agad nitong kinuha ang unan at kumuha ng kumot sa cabinet.
"At aalis ka talaga?" wika ko.
Feeling ko ako na naman ang nagtantrums kapag hindi ako pinayagan.
"Of course,para hindi ka sasama." Wika nito. Lumabas na ito.
Natulog na ako. Kainis talaga ang lalaking iyon.

Kinabukasan ay nagising ako sa yakap niya at halik.
"Good morning,hon" mahina nitong wika.
"Good morning."
Umalis na ito papuntang opisina.
It's my due month.

Naglilinis ako ng kusina habang naghahanda ng dinner ng biglang sumakit ang tiyan ko at ---
"Geez,my waterbag broke--" natatakot kong sabi sa sarili. I got my phone and dialed his number.Nakaspeed dial iyon.
"Yes,honey.why?"
"Aran---my waterbag just broke--please come home now. I'm scared."
"Okay right away."

I immediately called Mr. Tsu to get my things. Mabilis naman itong tumalima. I'm standing in the living room.
Dumating naman agad si Aran.
Yumakap agad ito sa akin.
Dinala niya ako sa hospital.

At 9:45 I gave birth to my beautiful twins. Dumating ang mga magulang nito at si Arin.
"Your children looks like him" wika ni Arin. Nakasimangot ako.
"I feel you have three stubborn men in your house." Wika nito.
"I endured it. I don't have any choice."mahina kong sabi. Natatawa ang mommy nila.

Dumating yung dalawang angel sa tabi ko. Nasa tabi ko si Aran.
" They look like you." wika ko. Makikita sa mga mata nito na masaya at proud sa dalawang tao sa harapan nila.
" Hari and Hiro." Sabi nito.
"Anong pangalan nila?"
"Hari and Hiro."
"At di mo pala sinusunod yung gusto ko. "nagagalit kong sabi dito.
" people might think you are scaring me."mahinang wika nito.
"Sige na nga,baka sabihin pa nilang sadista akong asawa ng billionaire."
"Talaga. Mabuti na lang at may kakampi na ako."
I kissed them. They are beautiful.
"Thank you" wika nito at hinalikan ako sa labi.

After two years,
"Mommy,I want to go to Mayinduque" wika ni Hari.
"Yeah we'll go there after summer okay?"
"Yeheyy!!"
Nang lumaki ito ay makikita ng si Hari ay kamukha ng daddy niya pero ang ugali nito ay sa akin.
Nang araw na iyon ay papunta kami ng bahay ng mga grandparents nito.
Napangiti ako habang binabagtas namin ang highway. Nasa back seat ang kambal at nag-aaway na naman.
"Tama na yan,Hiro," wika ko ng makita kong umiiyak na si Hari sa katatalo ng kambal nito. I look at their father. Ganon pa rin ang haircut nito. He's wearing an eyeglass. Ang gwapo niya tingnan. Nakasuot ito ng long sleeve na puti dahil kagagaling pa nito sa opisina.
"Someone is drooling." mahinang wika nito. Niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan.
"I love Aran very much. Thank you for the best life I have with you. I'm very happy now.  I couldn't put it into words. My heart is always shouting for your name. And even if I die and when I am alive again I still want to be in your arms to take care of you ,to take care of your heart. Though you don't know what love is,I shall teach you and tell you how beautiful love is. You are my world. You are my other self." Mahina kong sabi dito na umiyak. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan ako sa labi.
"Dad,watch out!" Sigaw ng mga  kambal.
Tumawa kaming dalawa.
"Your mom just having a warm confession." wika nito sa mga anak nila.
Naisip ko our lives are like riding a car. Everyday we drive it carefully and sometimes we passed a little rough road but we should not tumble because at the end,we can reach our destination and it is more worthy to see it than just to imagine it of going there. Our dreams will always be a dream if we don't work it out. My dream to live in Thailand started just by taking care of  someone who could take care of me in the future. Thailand leads me to my beautiful destination. And that to be with these people around me.

            ~~~~~END~~~~~~~~~~

Thank you for reading. Xoxo