Take Care Of My Heart

Chapter VIII

Yeesha's POV

It's been two months na ng ma-evict ako sa bahay ni Aran. Hindi na ako caregiver ngayon. I quit from that job at bumalik na sa pagtuturo with the help of his mom. Binayaran ng INA nito ang agency ko at kinuha akong principal sa isang Montessori school na malapit sa tinutuluyan ko. My life now is more peaceful than before. Malaya akong magagawa ang mga bagay na gusto Kong gawin just like shopping.
That morning I receive a letter. Sa akin nakaaddressed ang sulat na iyon. May gagawing symposium ang Maurer Group of Companies with all the employees at sa function hall gaganapin iyon. My heart beats so fast. Makikita din ko kaya siya? Malamang siya ang boss.
I closed the envelope at lumabas ng opisina. Tiningnan ko ang function hall. There will be a class during the seminar.
I gather all the teachers to inform them about the upcoming seminar.
"Since they will start at 8:30 in the morning. We have a lot of time to have a short presentation. What do you think?"
"I think that's better." wika ng mama nito ng araw na iyon dumating ito para kumustahin ako.
All the teachers were excite to do it with their students. We agreed that it will show Thai cultures and traditions.
May isang linggo pa bago ang seminar na iyon.
"Julyenne,I think I did not make a wrong decision for putting you here in this place." masayang wika ng mama nito.
"I am also lucky to meet you,Mrs. Maurer. You just made my dream come true."
Napangiti ito.
"So,the delegates will come here the earliest to see the presentations."
"Yeah,we'll start at 7am."
"Thanks for making this day soecial.,hija."
Natawa ako. Gustong-gusto ko nang tanungin ito how was Aran pero parang may bumibikig sa lalamunan ko.
" If you have time,please visit me." wika nito.
"Thank you. Mrs. Maurer."
"You can call me mommy too. I'm your mother here in Thailand."
Natawa ako. Niyakap niya ako.
"Julyenne,even we just met few months ago,I truly feel comfortable with you. Maybe you are my daughter in my previous life."
"Thanks for treating me like that,Mrs. Maurer. I appreciate it."
"Call me mom starting today. By the way,I have to go. Arin will be here today."
Arin ay yung stepbrother ni Aran na NASA America. He's 18 years old.
"Oh that's great."
"Arin is a sweet kid. During the seminar I'll introduce him to you."
"Thanks,Mrs. Maurer."
"Tsk,stubborn woman. Call me mom"
"Okay m-mom"
Umalis na ito na nakangiti. My phone beeped at ang kapatid ko na nasa Pilipinas.
"Hello ate?"
"Kumusta ka na diyan?"
"Ayos lang ako. Mas mabuti na ang kalagayan ko kesa noon."
"Mabuti naman."
"This Christmas, oh, it's after four months pumunta kayo dito."
"Talaga?"
"Oo. I'll pay your ticket."
"Kumusta na yung amo mong masungit?"
"Ewan ko,wala na akong balita. Hindi pa naman namatay dahil hindi nagluksa yung mama niya. Ang bait ng mama niya sa akin. Mama na nga ang itawag ko daw sa kanya."
"Talaga?Baka ipakasal ka sa kanya?"
"Talaga?naku,Ewan ko lang hindi ko kayang makita ang mukha niya. Isipin ko pa lang kumukulo yung dugo ko."
Tumawa yung ate ko sa sinabi ko.
"The more you hate,the more you love."
"Hindi totoo yan."
"Siya,bye na. Tumawa ka lang sa amin kapag kailangan mo nang kausap."
"Okay."
"Mag-ingat ka dyan"
"Kayo din"

I always work overtime. I work hard para sa school na iyon. When I came here,muntikan ng babagsak ang paaralan na yun. Walang funds at walang perang pondo. Maliit lang ang number ng student. Grade school lang iyon. Every grade has 10-15 students.
Naisalba ko iyon sa pamamagitan ng aking mga management techniques.

Mabilis lumipas ang araw at dumating na nga ang araw na pinakakahintay ng lahat.
Maaga akong pumasok. I am wearing white long sleeves na itinupi ko sa bandang siko at pencil cut skirt na kulay gray na itina-tuck in ko sa polo ko. I wore five inches heel. Mas lalo akong tumaas sa suot ko. I just comb my short hair at naglagay ng kaunting make-up. Nag-exercise na ako kaya hindi na medyo ako mataba.
Lumabas na ako ng apartment ko at nagdrive papuntang Montessori. Nandoon na lahat ang mga guro at mga estudyante.
I checked the usherettes na pawang grade 1 students. Ang gaganda nila.
"Hello,hija"
"Good morning,Mrs. Maurer."
Mahina kong sabi.
"Hayy..when are you going to call me mom? When I die?"
Natawa ako.
"Good morning mom"
"You're beautiful hija. I love to see this side of yours. I can't get my eyes off on you."
"Really?"
"Yeah. C'mon,let's go."
Nasa stage na ang daddy nito.
Nagsalita na ang host.
"Good morning everyone, may I present to you our beautiful principal,Ms. Julyenne Yeesha Dominguez and the school Directress, Mrs. Chandra Maurer."
Palakpakan ang lahat.
Ang host ay tini-train ko ng dumating ako dito. Grade six student iyon at mabait na bata. May pangarap din sa buhay.
Umupo na ako katabi ng mama nito. Dumating na ang dalawang bus na sinasakyan ng mga empleyado ng MGC. At isang Mercedes na kotse.
"Help me welcome our trustees and hardworking Maurer Group of companies Employees and our COO  Mr. Aran Maurer."

Napatingin ako sa mga taong pumasok sa quadrangle ng school. Pumuwesto na ito sa gilid ng bulwagan. Doon ay may itinalagang upuan para dito. At ang kahuli-hulihang tao na umakyat sa stage ay walang iba kundi ang lalaking ayaw na ayaw kung makita. He is going to our direction. Malamang dahil isang hanay lang iyon.
"Good morning,Mom,Dad!" Bati nito. Humalik ito sa ina at bumalik sa aking tabi.
"Good morning,Julyenne"
"Good morning." Bati ko sa kanya. Parang kailan lang ay sinusubuan ko ito kapag kumakain ,pinapaliguan sa bathroom nito at sinusuklay. Ngayon ay nasa tabi ko na ito at hindi inaalalayan. Maganda itong tingnan.
"Do women drool already?" mahinang tanong nito. Muntik na akong mapaubo sa sinabi niya. Those words are my words every time I comb his hair.
"No"
Ngumiti ito.
The ceremony started. Everyone was happy looking at the children performing.
"And now,let's listen to a short message from our COO."
Tumayo ito. I look at him. Maawtoridad ang tindig nito. He speaks with billions and luxury.
"To my parents who are always supporting me,to my hardworking employees, and to this school spearheaded by our very own principal, to my dear students, good morning--"
I am very happy looking at him now without the wheelchair. Without me in his life. He can stand and walk.
"I have this seminar to strengthen our bond and to know of what we can do for our company. We will be able to see a brighter side ourselves and improve it in our own way."

Pumalakpak ang lahat nang matapos itong magsalita at bumalik sa inuupuan niya.

"Someone is drooling now" nakangiti nitong wika sa akin.
"Did you say something, hijo?"
wika ng mommy nito. Napangiti ako.
"Nothing,mom"
Nagsialisan na ang mga estudyante at pumasok na sa kanilang classroom. Pumasok na rin ako sa loob ng opisina ko.