Take Care Of My Heart

Chapter XIII

Yeesha's POV

Isang linggo din ang inilalagi ng pamilya ko sa Thailand. Dahil wala naman akong klase ay buong araw kaming namamasyal.
"Anak,may sinabi na ba sayo si Aran?"
"Wala po Itay,bakit?among sinabi niya?"
"Wala naman. Gusto ko siya para sayo."
Natawa ako.
"Itay, naman, tama na ho itong kalagayan natin ngayon. Yung simple at masaya tayo. Kapag kasi pati siya papangarapin ko,malayo na ho iyon. Baka malakas ang pagbagsak ko,at masasaktan lang ho ako."
"Alam mo bang sa buhay natin may Isang swerteng pagkakataon tayo?"
"Oo po,alam ko po iyan. At iyon ang magandang trabaho ko dito sa Thailand, Itay,yun ang pinakamaswerteng pagkakataon na natanggap ko."
"Pero bakit sinabi mo noon na gusto mo siya?"
"Oo gusto ko po siya pero narealize ko sa bandang huli na hindi tama yun. Mayaman po siya. Maraming banta ang buhay niya. Maraming gulo sa bawat hakbang na gagawin niya. Ayoko pong ganon. Gusto ko po yung simple lang. Walang ikinababahala sa bawat pag-ikot ng oras."
"Pero paano kung may gusto din siya sayo?"
"Hindi ho mangyayari yun itay,He's Thai. Marami ang nakapaligid sa kanya tiyak wala ako sa kalingkingan ng mga babaeng nagkagusto sa kanya. Ayoko po ng mayaman. Mas pipiliin ko pang mamuhay mag-isa kesa maging mayaman na magulo ang buhay."
"Paano kapag kaya niyang hindi maging magulo ang buhay mo?"
"Hindi mangyayari yan,Itay. I'm sure of that."
"Okay,naniniwala ako sayo. Mag-ingat ka dito."
"Wag po kayong mag-alala. Kaya ko po ang sarili ko."
"O siya,papasok na kami. Mag-ingat ka diyan."
"Salamat po."
Pumasok na ito sa departure area. Tumalikod na ako at bumalik na sa apartment ko. Tumunog yung cellphone ko. Si Arin iyon.
"Hello,Yeesha,Aran is sick. What should I do?"
"Sick?"
"He's throwing up right now. He has high fever."
Mabilis kong tinungo ang mansion nito. Mabuti na lang at nakahanap din ako ng taxi.

Nang makarating ako sa mansion nito ay naabutan ko si Arin na palakad -lakad sa sala nito.
"Arin". Agad akong sinalubong ng kapatid nito at niyakap ako.
" what should we do?"
Tinungo namin ang silid nito. Wala ito sa kama. I looked at the bathroom door. Nandoon ito at nagsusuka.
"Aran,"
"G-get out!" mahinang wika nito. Itinaas pa nito ang kaliwang kamay ko para pigilan akong hawakan siya.
"Come,you lie down on the bed." Hinawakan ko ang balikat niya. Umalis niya ang kamay ko.
"I don't need your help. "
Pasuray-suray pa itong naglakad pabalik ng kama. Naktingin lang sa amin si Arin. Iminular nito ang mga mata at tiningnan kami.
"You two,get out now."
"No,Arin,please get me a a basin and a lukewarm water."
Tumalima naman agad ang kapatid nito. Kumuha na ako ng bimpo.
Nang makabalik si Arin.
"Hold his arms." Sabi ko. Mas malaki ang katawan ni Aran kesa kay Arin kaya madali lang nitong alisin ang mga kamay ng binatilyo.
Nilagyan ko ng thermometer ang armpit nito at pinunasan ang mga braso nito. Nagdedeliryo kasi ito dahil sa sobrang lagnat.
"Please call a doctor,Arin"
Nanginginig ito sa lamig. I turned down the aircon. Nilagyan ko siya ng jacket.
"I'm cold." wika nito.
Niyakap ko siya. Nanginginig po rin ito.
"Aran,please hold on. You can do it. Don't leave me."
40° ang temperature nito.
"Arin,come here. Please prepare the bathtub lagyan mo ng malamig na tubig.!"
"What?English!"
"Sorry, bathtub,put cold water!"
Agad naman nitong ginawa ang sinasabi ko.
Nanginginig pa rin si Aran.
"Arin,let's put him in that bathtub"
Pinangko ng kapatid ang binata at dinala sa bathtub. Nilagyan ko ng IceCube ang tub nito.
"Huh,Yeesha,how did you know all of this?"
Napapagod na wika ni Arin. Ngumiti lang ako at tiningnan ang kapatid niya.
"Arghh,I'm tired."wika nito. Umupo ito sa pintuan.
Natawa ako.
" You'll become a doctor someday but you get nervous earlier."
Nakapikit ang mga mata nito.
"I'm scared. I don't want him to die in front of me."
Sinapak ko ang balikat niya.
"Don't say that!" Wika ko sa kanya. Inalis ko ang T-shirt na suot ni Aran.
"Please get his pajama."
Tumayo si Arin at kumuha ng pajama ng kapatid.
Nilagyan ko ulit siya  ng thermometer. Maya-maya lang ay  tiningnan ko ang temperature niya. It's 38° already. Bumaha ang kaligayahan sa aking dibdib. Niyakap ko siya.
"Aran,don't get sick again." mahina kong sabi. Lumapit si Arin dala ang pajama nito at Isang towel.
"Put that on him,Arin"
"What?I can't. You do it,please Yeesha."
Naiiyak na wika nito.
"Are you crazy? Why are you crying?"
"That man will punch me if I put this to him. My parents and I never do that to him."
"But this time needs you to do that."
"Yeesha,please understand me."
"Fine,"
Kinuha ko ang pajama nito at ang towel. Tinulungan niya ako na kunin ito mula sa bathtub.
I put his pajama. Iminulat nito ang mga mata. Nasa braso niya ang mga ulo nito.
"It's fine. You're fine now." Niyakap ko siya.
Pinangko siya ni Arin pabalik sa kama nito. Nilagyan namin ng kumot ang katawan nito.
"Is the doctor coming?"
"He's out of the country."
"What??"
"If he's sick until tomorrow, we'll bring him in the hospital."
"Okay"
"Thank you Yeesha."
"Why is he sick?"
"He never eat but work too hard. He always work on overtime and never comes home until yesterday."
"Why?"
"I don't know. He never tell his emotions to other people. He keep it and deep down his heart he's sick and suffering."
Umiiling ako.
"Arin,can you look him for me?I'll cook lunch for you and him"
"I'm hungry."
"Okay master." Tumawa ito. Tinungo ko ang kusina at nagluto ng makakain ni Arin at naghahanda ng soup para sa kanya.
Makalipas ang ilang minuto ay pumanhik na ako at dala ang soup nito at gamot.
"It's ready,go and eat."
"Thanks sis!"wika nito. Umalis na ito. Nilapitan ko ang binata at ginising ito.
" Aran" mahinang wika ko. Nagmulat ito ng mata.
"Let's eat."
"N-no"
"C'mon,it will make you weaker if you don't eat. "
Tinulungan ko siyang bumangon.  Sumandal ito sa headboard ng sariling kama. He's pale and weak.
"Open your mouth" I put the spoon on his mouth.
Nakapikit ang mga mata nito. Biglang may tumulo na luha mula sa kanya ng mga mata.
Sinuntok nito ang dibdib tila ba naninikip. Umiyak na ito na nakapikit ang mga mata. Namumutla ito.
"Aran,"
Niyakap ko siya.
"I can't breathe. My heart is painful." mahinang wika nito in between tears.
Pinainom ko siya ng tubig. Huminga ito ng malalim. Niyakap ko siya.
"Live because you are happy, you don't have to chase,let time opens you for a chance. Don't get tired of thinking so much. Rest your mind and feel it with your heart. What your heart desired,follow it and it will give you happiness."