Take Care Of My Heart

Chapter XXII

Yeesha's POV

Three months later ay natapos na rin sa wakas ang klase. Uuwi ako ng Pilipinas. Natapos na rin ang pinagawang bahay ko sa nabili kong lupa. My sister took a photo on it and it's beautiful. Si Aran ang nagpapadala ng pera sa kanila to quickly finish it. Hindi ko alam iyon. I sent them the money but Aran told my father to use it for all of them. We live in the ancestral house with my grandmother kaya kasali ang Lola ko sa pagpapakasal ko. She's strict in terms of wedding. Ang dami pang pamahiin.

Before I left,pumunta muna ako sa bahay ng mga Maurer to tell them I'm going home. I'm not sure if Aran is there since he's working a lot this time.
Pumasok na ako sa loob ng sala and to find out that Aran is there and someone just hugged him tightly. My body became frozen. Maganda ang babaeng yon. Maputi and just like a model mataas. My tears began to flood down in my cheeks then namalayan ko na lang na paalis na ako ng mansion.

Umiyak ako dahil sa nakita ko. Napakasakit ng dibdib ko.

Hila-hila ko ang maleta papasok sa airport. Ini-off ko na ang cellphone. Maybe I was just so focused with the  new feeling I have with him kaya minsan hindi ko namamalayan na nagawa niya iyon.

I got on the plane and sleep. Pero laging tumutulo yung mga luha ko. Nakakainis.
"Ang ganda niya. Sino ba naman ako para totohanin niya?" I look at the ring around my finger. Naguguluhan ako kung ipapagpatuloy ko pa ang nalalapit naming wedding.
"I have to set him free for her?"
Nasa isipan ko.

Mahaba ang byahe papuntang Marinduque. I sat on the bus and look at the beautiful scenery. Naalala ko ang tagpong naiwanan ko sa Thailand.

"Hi Aran,good to see you." Yumakap ang babae sa kanya.
"Hijo,she is been dying to meet you son,,she's really excited to see you-"

Napahagulhol na ako dahil sa sakit.
"Ayos lang po ba kayo?" tanong ng bata sa akin. Tumango ako.
"Wag po kayong mag-alala sabi ni mommy,kapag umiiyak daw po hindi ibig sabihin na mahina kayo.,sabi niya ang tanong umiiyak ay ang pinakamalakas sa buong mundo. Naniniwala po akong malalampasan mo rin iyan."
"Paano kapag nasasaktan ang puso ko?"
"Baka po may sakit kayo sa puso.Kailangan niyo pong magpatingin sa doktor."
"Hindi na . Thank you huh"

Dumating na ako sa ancestral house namin. Nagdoorbell na ako.
"Julyenne,"
"Hello,ate"
"Dumating ka na pala,pasok."
Pumasok na kami. Matagal pa kaming nagkwentuhan.
"Si Aran?"
"Ewan,bahala siya sa buhay niya." mahina kong sabi.
"Ano?"
"I'll go to Cebu this Sunday. Nakabook na yung ticket ko,Itay, I want to have a vacation."
Natigilan silang lahat.
"Something happened, Julyenne?"
"Wala po. Magpapahinga na po ako."

Pumasok na ako sa kwarto ko. The room still the same. Walang nagbago. Pero bakit yung feelings ng tao,nagbabago. Napapaiyak na naman ako.
Tinawagan ko ang college best friend ko na si Lee. Negosyante din ito.
"Hello Lee. Where are you?"
"Oh my gosh. Julyenne, sa wakas tumawag ka rin akala ko ba hindi mo na ako papansin gayong bilyonaryo yang mapapangasawa mo."
"Nakita mo?"
"Oo. Ang yaman niya friend at ang gwapo."
"Hindi. Masama ang ugali.Ahh,Lee can I ask a favor?"
" I want to go to Cebu, can you help me my accommodation? "
"Of course good friend.I have a very good place you can relax while waiting for your wedding."
"Can we talk there about it not here?"
Natigilan ito.
"Something happened right?"
"Just I can't say it in words now. Please wait for me there."
"Okay,come here tomorrow."
"Can you keep this as a secret?"
"Of course dear."

Nagpapahinga na ako. Ini-off ko na ang phone para hindi niya ako matawagan. I don't want to hear his voice right now.

Aran's POV

Two days na at hindi man lang ako tinawagan ng babaeng iyon. Her phone is always out of coverage. Wala bang signal don?

Next week pa akong pupunta don. Kailangan ko pang tapusin ang mga meeting na nakapending sa planner ko.

Biglang tumunog yung cellphone ko. Ang kapatid nito ang tumawag. Bigla akong kinabahan sa tawag na iyon. Oh Lord,wag naman po sana sa isipan ko.

"Hello,ate?"
"Aran,how are you?"
"I'm fine po. Kumusta na po siya,hindi niya ako tinawagan?"
"Aran,hindi ba kayo nag-aaway?nang dumating siya dito, masama ang pakiramdam non"
"Po?"
"Wala siya dito ngayon. Hindi namin alam kung nasaan siya. Umalis siya kaninang madaling-araw."
"Po?"
Oh that woman,kaya pala hindi man lang ako tinawagan ng babaeng yon.
"Kailan ka ba pupunta dito?"
"Next week pa po ako pupunta dyan,ate may scheduled meeting pa po ako."
"Aran,ano ang dapat nating gagawin?"
"Don't worry,ate,"

Umuwi ako sa mansion. Naabutan ko si mommy na kausap ang pinsan ko na kakarating lang mula sa Canada.
"Hello,my"
"Hai,Aran. When can we go to your fiancée's hometown?" Tanong nito sa akin.
"My,will you go with me next week?"
Tumawa ang mommy ko.
"Of course honey. I have two months vacation."Excited pa ito.
" why you look so sad,cousin? "
Naihilamos ko ang dalawang kamay sa sarili kong mukha. Then unknowingly, my tears flow down in my cheeks.
"Aran,is something okay?"
"Mom,J-julyenne is not in her hometown."
"What?" Sabay pang bulalas nito.
" I don't know where is she. Did I do something before she left mom?"
"I don't know. But don't worry maybe she's on having vacation."
Tumawa ang mga ito sa hitsura ko.
"Your son really loves his girlfriend,tita"
Tumawa ang mommy ko sa sinabi ng pinsan ko.

Hindi na ako nakaisip ng dapat kong gawin. My mind is nowhere to find.
Saan ba kasi nagsuot ang babaeng iyon?

I sent a lot of message for her. Baka kapag mabasa niya ito,uuwi na ito sa bahay.
I missed her already.