The Lost Fallen Angel Heiress

-1-

CASSIEDY

"Paaaaps!!" I called my butler. Yes, I have a butler.

"Yes, milady?" Ugghhh the formality again -__-

"Paps naman eh. I told you drop the formality." >3< I'm being childish when it comes to Paps. Why? Simply because he was there since I was 7. Alam niya ata lahat sa akin eh.

"Sorry na, nak. Di ka pa nasanay." Panlalambing nito sakin.

"Sabay ka na sakin kumain, Paps. Alam mo naman mahirap ang magisa. Hehe." Totoo naman yung sinabi kong mahirap magisa eh. Sadya lang nasanay na ako na ako lang lagi kahit anjan si Paps. Butler ko si Paps Brandon pero I treat him as my uncle. Malapit na kasi talaga siya sakin.

"Princess, nagdadrama? Aga aga eh. O siya kumain na tayo." Si Paps na ang nagayos ng lamesa at naghanda ng kakainin namin. Alam ko namang gawin yun pero every time na tutulungan ko siya isang tumataginting na "I insist" lang ang isasagot niyan.

Oh by the way magpapakilala muna ako. The name is Cassiedy Aleeyah Millers, 17 years old and nagaaral sa Grave University, creepy diba? Are you looking for my parents? Oh they're gone. They died when I was 14, car accident. Who's taking care of me? Paps Brandon. Ayoko kasing magpaalaga sa mga kamaganak ni mommy at daddy. Pera lang naman kasi yung habol nila. It's not like madamot ako, pero ayoko kasing sayangin yung pera nila mom at dad though wala na sila. Since ako lang naman ang anak nila mom at dad ako lahat nagmana nung mga naiwan nila. Wala naman silang Last will and testament kaya as a legal child of Millers sakin napunta lahat ng ari-arian nila.

"Princess, let's eat? Ihahatid pa kita sa University mo, baka malate ka." Uuhhh next week nga kukuha na ako ng student license para di ko na maabala si Paps sa paghahatid sundo sakin.

"Paps, kuha na kaya ako ng student license ko next week?" I asked his opinion.

"Kung gusto mo, walang kaso sakin. Kaya lang marunong ka bang magdrive?" Hehehehe marunong akong magdrive and yun ang hindi nila alam. Tinuruan kasi ako ni Rogue magdrive when I was 13 and hanggang ngayon nagdadrive ako without anyone's consent.

"Hehehe. Opo Paps marunong po akong magdrive v(^u^)v " Wala ng rason para magsinungaling. Si Paps na nga lang meron ako pagsisinungalingan ko pa ba?

"Rogue taught you?" OoO how did he knew that?!

"I have my ways, Princess." Mind reader \\(>o<)//

"Naah your expression says it all." OqO woooow

Paps, leggo! Don't wanna be late!" Aya ko kay Paps.

"Ok, go get your things I'll prepare the car."

"Yes, boss!" *salutes* agad akong umakyat sa kwarto ko para kunin yung backpack.

Papasok na ako ng kwarto ng biglang sumakit ang ulo ko.

"Not again!!" I hoarsely said to myself. Isa isa nanamang bumabalik yung alaalang pilit kong tinatago sa kasuluk sulukan ng memorya ko.

*Flashback*

"Die you bastard! DIE!" Paulit ulit nitong sinasaksak ng munti punyal ang lalaking nagtangkang patayin ang kanyang kambal na kapatid. Sa murang edad nabahiran ng dugo ang mga kamay nito. Sinong magaakala na sa isang apat na taong gulang, sa musmos nitong kaanyuan ay kaya nitong kumitil ng buhay. Nagsidatingan ang mga tao at lahat ay nabigla sa kanilang nasaksihan. Isang musmos na tila tuwang tuwa sa umaagos na dugo sa walang buhay na katawan ng isang lalaki.

"Blood. Hahahaha fresh blood!!" Nagimbal sila sa tinig nito tila isa itong demonyo na nagkukubli sa katawan ng isang musmos na bata. Lumapit ito sa kambal nitong kapatid.

"Are you okay, Frost?" tanong nito sa kambal. Tango lamang ang sinagot nito sa kanya.

"Don't be afraid of me, Frost. I'll do anything to protect you. Even if it means killing everybody in this town." at sumilay sa mumunti nitong labi ang ngising ikinagimbal ng mga taong naroon sa insidente. Biglang sumakit ang ulo ng bata.

"AAHHHHH!!!!" napahawak ito sa kanang nitong mata at paulit ulit na dumadaing sa sakit na nararamdaman.

"Ice! Ice! Are you okay?" pagaalala ng kambal nito. Tumango ang batang tinatawag na Ice kasabay sa pagkakita ng mga tao roon sa isang nakakatakot mata. Napaatras ang kakambal nito.

"What's wrong, Frost?" sunod sunod na umiling ito.

"Y-your eyes." pagkasabi nito ay yumuko ang bata at nakita ang sariling repleksyon sa dugo na nasa kinatatayuan nito.

*End of Flashback*

Napahawak ako sa kanan kong mata at unti unting tinignan ang sarili kong repleksyon sa salamin. Napangiti ako ng mapait. I never wanted to have this eye. I never wanted anyone to fear me. I just want a normal life but, how can I have one if there's a lot of people chasing me just because of this goddamn eye.

"My cursed eye."